نامگذاری بخش مغز و اعصاب بیمارستانی در استانبول به نام "پروفسور سمیعی" + تصاویر
به گزارش ایسنا، مجید سمیعی (زاده ۲۹ خرداد ۱۳۱۶ در شهر تهران از خاندان سمیعی) پزشک و جراح مغز و اعصاب ایرانی است.
او در حال حاضر ریاست بیمارستان خصوصی علوم عصبی هانوفر در آلمان را بر عهده دارد که خود بنیان‌گذار آن بوده است. وی در زمینه تورم مغز و ترمیم و بازسازی جراحی دستگاه عصبی محیطی مطالعات مهمی انجام داده و بیشترین اعمال جراحی روی تومورهای موسوم به «نورینوم آکوستیک» را داشته است.
پروفسور سمیعی در شهر تهران زاده شد، پس از عزیمت خانواده از تهران به رشت و اقامت در محله تلفنخانه (بحرالعلوم)، تحصیلات ابتدایی را در این شهر و دوره متوسطه را در دبیرستان شاهپور رشت به پایان رسانید و سپس عازم آلمان شد.
رشته‌های زیست‌شناسی و پزشکی را در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ شهر ماینتس به پایان رسانید و سپس دوره تخصص جراحی مغز و اعصاب را زیر نظر کورت شورمن شروع کرد و در سال ۱۳۴۹ به اخذ درجه تخصص در این رشته نایل آمد.
وی کار علمی را با سمت استادیاری و معاونت بیمارستان جراحی مغز و اعصاب آغاز کرد. پس از چندی سرپرستی بخش جراحی مغز و اعصاب اطفال را به عهده گرفت. در سال ۱۳۵۱ به اخذ درجه استادی جراحی مغز و اعصاب از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ نایل شد.
در سال ۱۳۵۰ اولین دوره از دوران آموزشی جراحی میکروسکوپی را آغاز کرد و در سال ۱۳۵۶ نخستین آزمایشگاه تمرین جراحی میکروسکوپی آلمان را با کمک بنیاد فولکس واگن تأسیس کرد.
در سال ۱۳۵۶، ریاست بیمارستان جراحی مغز و اعصاب را در شهر هانوفر به عهده گرفت در همین سال، کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه لیدن هلند به وی اعطا شد و در سال ۱۳۶۶ دانشگاه ماینتس تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب را به وی پیشنهاد کرد. در سال ۱۳۶۷ با قبول تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه هانوفر به کار پرداخت. از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ ریاست انجمن بین‌المللی قاعده جمجمه را به عهده داشت و در سال ۱۳۷۱ به ریاست فدراسیون جهانی انجمن‌های قاعده جمجمه انتخاب شد.
پروفسور سمیعی بیمارستان فوق تخصصی و مرکز بین‌المللی آموزشی و پژوهشی تحقیقاتی علوم مغز و اعصاب ایران (IINI) را بنا کرده است که هنوز به بهره‌برداری نرسیده است. این بیمارستان از نظر ظاهر به بیمارستان مغز و اعصاب هانوفر شباهت دارد، اما مساحت آن در حدود سه برابر بیشتر از بیمارستان هانوفر است.
وی افتخارات علمی بسیاری در محافل پزشکی جهان کسب کرده و به تازگی همه این افتخارات را به موزه تاریخ پزشکی ایران اهدا کرده است.
تا ایران تا طرف زنده است چیزی به نامش نمیزنن ولی تا مرد تازه به یادش میوفتن که چه انسان بزرگی بود.ان شاا... پرفسور همیشه زنده باشه 
