آفتابنیوز : شرمندگی زمانی رفتار خوب به حساب می آید که دیگر آن عملی که برای انجام آن احساس شرمندگی می کنیم را تکرار نکنیم ، لکن در میان ما بیشتر برای تشکر از میهمانان و صاحب خانه و اذیت کردن و سروصدای زیاد کودکان و... بکار می رود .
لکن شرمندگی نوعی خشم است به درون و گامی است برای اصلاح رفتار .
شرم و شرمندگی زمانی می تواند اثر گذار باشد که متخلف بتواند به خودش خشم کند و عهد ببندد که دیگر مرنکب آن نشود و الا صرف اینکه سروقت حاضر نمی شویم و بد قولی می کنیم و حق مردم را ضایع می کنیم و... بعد می گوییم شرمنده ام و باز تکرار می کنیم و باز در حد زبان شرمنده می شویم فایده ای ندارد .!!!
شرمنده واقعی به خویشتن خویش خشمگین می شود نه اینکه به حسب ظاهر بگوید شرمنده ام ولی همان رفتار را تکرارکند . باید با خشمش ، خودش را تنبیه کند و راه زندگی را درست کند .
توبه گنهکار هم زمانی می تواند نجات بخش او از مجازات باشد که دیگر تکرارنشود و برخاسته از جان و روح او باشد نه از زبان او .
شرمندگی در سطح حاکمبت و مدیران تفاوت دیگری دارد که آن را از سایر شرمندگی ها متمایز میکند وآن عبارت است از رسیدگی به جرائم و تخلفات مسئولان در هر سطح و مفامی نه اینکه نزد افکار عمومی و در گزارشات پی در پی دستگاههای نظارتی ؛ فرد یا افرادی که سمتهای بالایی داشته اند مجرم شناخته شده باشند ولی دیده شود این دست از افراد نه تنها تنبیه نمی شوند بلکه در جای دیگری منصوب می شوند ، یعنی حکومت در قبال تخلفات مدیرانش احساس شرمندگی نمی کند بلکه از خود تقدیر هم می کند .
در ایام تبلیغات انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری و در مناظره ها حرف هایی زده شد و افشاگری های صریح و اجمالی صورت گرفت که اگر بخشی از آنها هم درست می بود ، حاکمیت به عنوان اینکه شرمنده مردم گردیده به اتهامات وارده رسیدگی میکرد ، زیرا تمامی کاندیداها از مدیران ارشد کشور بودند . اما نه تنها این اتفاق نیفتاد واحساس شرمندگی نکردند بلکه به داشتن آزادی بیان افتخار هم کردند !!!
بنابراین چنین می فهمم که شرمده شدن و اظهار شرمندگی کار مانیست ؛ باید رفت از دولت های ایتالیا و ژاپن و کشورهای اسکاندیناوی یاد گرفت که چگونه تخست وزیر ایتالیا بابت تخلفی که مرتکب شده بود محکوم به تمیز کردن خیابان های شهر شده است و یا وزیر بازرگانی سوئد بخاطر دروغ گویی و ندادن گزارش صحیح مالیاتی در دوره ای از زندگی شخصی اش از وزارت استعفاء میدهد و برای نشان دادن شرم واقعی از سوئد هم مهاجرت می کند و اینگونه باید در سطح حاکمیت ابراز شرمندگی کرد گرچه نسل ما را شرمندگی زبانی هم قانع می کند زیرا نه امکان استتعفاء و دوری از مردم قابل تصور است و نه خواهان خودکشی مدیری بخاطر افتتاح نشدن پروژه ای و عدم وفاء به تعهدات و برنامه های مصوب هستیم و به گفتن شرمنده ام متخلفان از حکومت ؛ کف می نیم و هورا سرمی دهیم و نامش را به عنوان مدیر فروتن در تاریخ ثبت می کنیم .
چقدر دردمندانه فرمود مولای متقیان علی (ع ) که روزگاری میآید که غیر مسلمانان در عمل به قرآن بر شما پیشی می گیرند و قطعا پیشی گرفتن غیرمسلمانان در زمینه نماز و روزه و خمس و... نیست چون این اعمال مختص مسلمانان است و چیزی که موجب ، پیش افتادن غیر مسلمانان می شود ایجاد ساختار حکومتی که متخلف در هر مقام و لباسی از تخلف کردن هراس داشته باشد و در میان تمام طبقات مردم ، شاهد استقرار عدالت اجتماعی و سیاسی و فرهنگی باشیم و اثری از تبعیض جنسیتی و مذهبی در میان نباشد و کسی نتواند ادعای برخورداری از « ژن برتر » کند . هرکس نان تلاش خود را بدست بیاورد نه اینکه از رانت پدرو مادر و منسوبانش به امکاناتی دست پیدا کند . به امید آن روز.