گفت وگو با نخستین رییس فدراسیون بوکس پس از ناطق نوری!/فدراسیون‌هایی موفق می‌شوند که تیمی اداره شوند
حسین ثوری رییس فدراسیون بوکس می‌گوید:«حاشیه نباشد انگار مرده‌ایم!»
آفتاب‌‌نیوز :
می گوید آمده برای اصلاحات در بوکس.ورزشی که سالها در رینگ های مختلفی مشت خورده و حالا نیازمند این است که کمی از سرگیجه هایش کم شود.حسین ثوری رک و راست حرف می زند.با کسی تعارف ندارد و آنجا که باید از عملکردش دفاع کند می گوید:«به قول مولا علی اگر کاری کردی که منتقدی نداشتی به آن کار خودت شک کن.»او به کافه خبر آمد.از همه چیز و همه جا حرف زد و از منتقدان خواست تا به او زمان بیشتری بدهند تا بتواند برنامه هایش را برای بوکس اجرا کند.ثوری می گوید:«می دانم در این راه مشت های زیادی می خورم،اما حتی اگر روی رینگ تلوتلو هم بخورم به زمین نخواهم افتاد و کاری را که باید انجام می دهم.»ثوری زیاد دوست ندارد درباره ناطق نوری،ریاست 28 ساله و خیلی از تابوها که شکسته نشده حرف بزند،او فقط می گوید:«تازه اول راه هستیم.همه بیایند و کمک کنند تا بوکس جان بگیرد.بیاید در کنار هم بجنگیم و گامی را در راستای منافع ورزش این مملکت برداریم.»
*این نخستین حضور رییس جدید فدراسیون بوکس در یک رسانه است.
جا دارد ابتدا تشکری داشته باشیم از آقای ناطق نوری که نزدیک به سه دهه سکان هدایت فدراسیون را بر عهده داشتند. من هم اصلا با این ورزش غریبه نبودم. خودم مقام‌های قهرمانی داشتم و دارم،مدارک داوری دارم و اتفاقا با مربی‌گری هم کاملا آشنا هستم. ورود من به این دلیل بود که احساس کردم می‌توانم منشا یک اثر باشم. من در استان سیستان و بلوچستان هم پست داشتم ولی وارد این جریان شدم چون اعتقاد داشتم می‌توانم کمک‌های شایسته‌ای انجام دهم. تشکر هم می‌کنم از اعضای مجمع که اقبال‌شان به ما بود و من بعد از آقای ناطق نوری دومین رئیس فدراسیون بوکس ایران پس از انقلاب شدم.اعتقاد دارم نیروهای انسانی زیادی برای استفاده وجود دارد که اکثر آنها نیز در استان‌های مختلف هستند و ما باید از آنها بهره ببریم.
* زمان ناطق نوری فدراسیون خیی بسته‌ای داشتیم. این باور خیلی ها بود که فدراسیون خصوصی اداره می شد. شما درباره تعامل با استان‌ها گفتید، آیا برنامه‌ای هم تدوین کرده اید؟
بله. ما مسابقات منطقه‌ای و استانی را ترتیب دادیم و ...
*داخل پرانتز این را هم بگویم که قبول دارید فدراسیون آقای ناطق بسیار افت کرده بود؟
من درباره این نمی‌توانم چیزی بگویم. چراکه قضاوت در هر مورد با مردم است. من می‌خواهم درباره برنامه‌های خودم صحبت کنم. ما مسابقات منطقه‌ای و استانی را ترتیب داده ایم و قرار است نفرات برتر هر منطقه نیز با یکدیگر رقابت داشته باشند. از هر طرفی از هر استان یک مربی به کمیته فنی اضافه می‌شود و این افراد بعد از تایید فدراسیون در استان‌های خودشان به عنوان نماینده ما کار خواهند کرد. یعنی ما حداقل پانزده استان داریم که می‌توانند به عنوان مربی تیم‌ملی در استان خود فعالیت کنند. این کار قطعا صورت خواهد گرفت. هزینه‌های مربیان را نیز خودمان تامین خواهیم کرد. در رابطه با استان‌هایی که این ظرفیت را ندارند نیز تعامل خوبی را مدیرکل‌های‌شان خواهیم داشت تا بخشی از هزینه‌ها توسط آنها و بخشی توسط خود ما تامین شود.
*اگر استان‌هایی که در دل خودشان مربی وجود ندارد چنین چیزی را قبول نکنند چطور؟
به هر حال باید آدم‌های توانمندی برای این کار در آن استان‌ها باشد. ما هم به صورت میدانی ورود پیدا می‌کنیم و نمی‌شود گفت که یک استان اصلا ظرفیت خاصی ندارد. مهم این است که فعل خواستن در آن استان‌ها صرف شود و ورود ما نیز می‌تواند موثر باشد.
*شاید یکی از چیزهایی که کار شما را سخت کند، همین باشد که شما تخصص دارید.این توقعات را بالا می برد. شاید پیش از این در هر رشته‌ای اگر رئیسی موفق نمی‌شد، دلیلش می‌توانست این باشد که تجربه ای در آن رشته ندارد. اما شما خودتان هم سوابق مدیریتی و هم سوابق ورزشی مرتبط دارید و این می‌تواند کارتان را سخت کند.
شما اسمش را بگذارید اعتماد به نفس یا هرچیز دیگری! من پیش از این در چهار پست مدیریتی دستی بر کار داشتم و در همه هم درجه یک کار کردم! این بار هم آمدم تا همین باشم و کار نمونه ای انجام بدهم.
*با حاشیه‌ها چه می‌کنید؟
حاشیه وجود نداشته باشد که انگار مرده هستید.
*اما حاشیه‌های بوکس ما آنقدر بوده که پسرفت کردیم و در خوش بینانه ترین حالت درجا زده ایم.
باید حرف‌ها را شنید و به همه بخش‌های منطقی‌اش جامه عمل پوشاند. اما درباره حرف‌های غیرمنطقی نه ؛مردم هم سپس قضاوت خواهند کرد. من فقط می‌دانم بوکس ما نیاز به آرامش و توانایی افراد صاحب نظر دارد. ما بدون حاشیه هم نمی‌توانیم کار کنیم.
*چطور می‌خواهید بین اعضا و ارکان مختلف تعامل را برقرار کنید؟
شما به هر حال اگر بتوانید از همه افراد که توانایی دارند استفاده کنید به همین می‌رسید. البته که هیچکس بدون عیب نمی‌تواند کار کند. مثلا همین چند روز پیش درباره نرفتن تیم‌ملی به بلغارستان حرف زده شد. اما امروز همه این کارها انجام شد و من نمی‌دانم این خبرها از کجا می‌آید. حالا تیم هم رفت و جواب آنها که حاشیه درست کردند هم داده شد. به هر حال بالانس کردن افراد هم خودش یک نوع تدبیر است. ما هر کس حرف منطقی داشته باشد گوش می‌دهیم اما در عین حال به کسی باج نمی‌دهیم.
*حرف بلغارستان را به میان آوردید. احسان روزبهانی و احدی در این اردو نیستند؟
آقای احدی هستند. اما درباره آقای روزبهانی؛ خود آقای احدی که سرمربی هستند رضایت دادند او در آلمان به تمرینات شخصی خودش بپردازد. یعنی ایشان تمرین می‌کند و همه چیزش با سرمربی هماهنگ است و سرمربی نیز با من هماهنگ است.
* مسابقات بعدی هم که احسان هست؟
اینکه حتما بگوییم که نمی‌شود. به هر حال در وزن او هم ورزشکاران دیگری هستند و مسابقات انتخابی برگزار خواهد شد.
*با منتقدین که حتی پیش از انتخابات شروع کردند چه می‌کنید؟ به هر حال در فدراسیون قبلی حتی مقطعی خود احسان و استکی و ... با آقای ناطق درگیر شدند و در نهایت دودش به چشم فدراسیون رفت.
من اعتقاد دارم اسامی که شما گفتید همه شناسنامه دار هستند و نمی‌شود روی این‌ها به راحتی مهر باطل زد. من می گویم حرف انتقادی را پیش از اینکه رسانه‌ای شود باید رو در رو و شخصی گفت و بعد اگر نتیجه‌ای حاصل نشد در رسانه‌ها هم گفته شود!
*قبول دارید نمی‌شود؟ همه اول همین را می‌گویند که درها باز است و برای انتقاد بیایید و اما در نهایت اینطور که گفته می‌شود از آب در نمی‌آید.
بنده کاملا تک تک این بچه‌ها را که گفتید میشناسم و با خلق و خوی‌شان آشنا هستم. قاطعانه هم می‌توانم بگویم در طول این چند سال طولانی که در بوکس هستم با هیچکس زاویه نداشتم. طبق همین شناخت کسی که نیتش خیر باشد را مخلصش هم هستم. اما کسی که نیت شر داشته باشد مسلما اینطور نیست و باید یک طوری گفت شما را به خیر و ما را به سلامت.
*سوالات اولیه ما یک مقدار زود به سمت حاشیه های بوکس رفت.زیاد از خود شما نشنیدیم.از سیستان و بلوچستان و ...
من شاید از معدود نفراتی باشم که در حال حاضر در چند رشته ورزشی تخصص دارم.غیر از بوکس در والیبال هم سررشته دارم و توانایی و علاقه زیادی هم دارم. در سطح‌های مختلف هم بازی کردم. در تیراندازی قهرمان استان بودم. در شطرنج بین کارکنان دولت در استان سیستان اول بودم. قهرمان دوی ۴۰۰ متر آموزشگاه‌های استان بودم. در بوکس از سال ۱۳۶۸ که بوکس آزاد شد، در سیستان ورود پیدا کردم و تا سال ۱۳۷۵ تمام مسابقات قهرمانی کشور را می‌آمدم و اما چون شرایط قهرمانی در استان آن زمان فراهم نبود، انصافا موفق نشدم در قامت یک ملی‌پوش ظاهر شوم. حسرت هم می‌خوردم چون ظرفیتم را می‌دانستم.
این علاقه به بوکس در سیستان و بلوچستان ذاتی است؟
یک آمایشی باید در اقوام ایرانی صورت بگیرد. مخصوصا در زمینه ورزش بوکس. من در زمان مدیر کلی خودم ۱۲ رشته را برای استان انتخاب کردم و تمرکزم را روی آنها گذاشتم. الان هم این کارها را می‌توانیم برای استان‌های مختلف انجام دهیم. به هر حال ورزش بوکس به دلیل آن روحیه سلحشوری مردم استان خیلی زود جواب داد. حتی به دلیل همین ویژگی مردم می‌توانیم بیشتر هم این ورزش را گسترش دهیم.
می‌توانیم بگوییم سیستان مثل کشتی، جویبار بوکس است؟
شاید حالا مثل جویبار نه. اما اگر بگوییم مثل خوزستان، پر بیراه نگفتیم. بعضی از استان‌ها نیز مقطعی وضعیت خیلی خوبی در بوکس داشتند و بعد افت کردند. به هر حال ما می‌توانیم این ادعا را داشته باشیم که سیستان مهد بوکسور‌هاست.
*می خواهیم بیشتر درباره سیستان حرف بزنیم.استانی که می گویند زیاد به آن رسیدگی نمی شود.
من یک چیزی برای‌تان بگویم. این را به نوعی مسئولان وزارت ورزش به خوبی احساس کردند. اما من تجربه عینی خود را در آن استان بگویم. سیستان و بلوچستان یک استان مرزی است. به نوعی می گویند مهد ناامنی. ما خوشبختانه چند مسابقه بین‌المللی آنجا برگزار کردیم. از ووشو تا همین بوکس و کشتی فرنگی. سال آینده هم در چابهار یک مسابقه بزرگ بوکس برگزار خواهیم کرد.
*به نظر شما زیرساخت های ما برای میزبانی کافی است؟
خوشبختانه پس از پیروزی انقلاب نگاه خوبی به استان سیستان و بلوچستان شد.درست است که این استان از امکانات کم برخوردار است اما میزان رشد در این استان قابل توجه بوده است.البته بعضی عقب ماندگی ها باعث شده که این استان از سایر استان ها جا بماند.در سیستان ظرف یک سال 52 سالن ورزشی استاندارد افتتاح شده.سپاه و دولت به خوبی وارد شده اند و پروژه و سالن های بزرگ و عظیمی را در شهرها و روستاهای مختلف در دست احداث دارند.قبل از انقلاب ما در سیستان فقط یک استادیوم ورزشی داشتیم ولی الان یکی در چابهار داریم،دوتا در زاهدان داریم.یکی در نیک شهر،یکی هم در دست ساخت در شهر قصرقند و دوتا هم در زابل.
*خب فکر می کنید چه زمانی به این توان برسیم که مثلا میزبان یک مسابقه بین المللی در کشور باشیم؟
ما این توانایی را داریم کمااینکه سال 88 مسابقات جوانان آسیا را میزبانی کردیم.
*یعنی ما از لحاظ اسپانسر و... مشکلی نداریم؟
خوشبختانه در دیداری که با آقای کنکابایف رییس کنفدراسیون آسیا داشتیم،یکی از مسائلی که با ایشان مطرح کردیم این بود که بتوانیم در سطح قاره ای و جهانی میزبانی هایی را با کمک ایشان برعهده بگیریم.چند سالی است که ایران چنین تقاضایی نداشته است.ضمن اینکه مسابقات قهرمانی آسیا هم به صورت خانم و آقا برگزار می شود و این قضیه کار ما را سخت می کند.
*برویم به سراغ کادر فنی.با مربی خارجی قرار است ادامه دهیم؟
یقین داشته باشید ما از ظرفیت مربیان بادانش خارجی برای ارتقا بوکس استفاده خواهیم کرد و تیم های پایه مان را به آن ها خواهیم سپرد.
*این یعنی مربی ایرانی در تیم بزرگسال خواهد بود؟ چنین ظرفیتی وجود دارد؟
بله. باید توجه داشت هر پیشرفتی که بخواهد حاصل شود باید از پایه شکل بگیرد.ما اگر از سن 15 سالگی تا 20 سالگی شروع به آموزش کنیم آنگاه می توانیم به آن چیزی که دلمان می خواهد برسیم.
*الان تکلیف کادر فنی چگونه است؟
به طور حتم می گویم که آقای احدی سرمربی ماست و قرار نیست ایشان تغییر کند اما احتمال دارد مربیان کنار ایشان تغییر کنند.
*با توجه به اینکه خودتان بوکسور بودید آیا این روحیه را دارید که در امور فنی دخالت کنید؟
خیلی کم.بنده این اعتقاد را دارم که می توانم بچه های تیم ملی را تمرین دهم اما این کار را نخواهم کرد.ما مربیان خیلی خوبی مثل آقای احدی داریم که معتقدم در ایران بهترین است.
*کمی از عملکرد بوکس ایران در المپیک 2016 بگویید.
ببینید واقعیت این است که شما همان اندازه که پول بدهید آش می خورید.احسان روزبهانی که با آن تدارکات به المپیک رفت اگر می توانست حریف هلندی و دیگران را شکست دهد و مدال بگیرد چیزی شبیه به معجزه بود.گاهی آقای احدی به من زنگ می زد و می گفت که چند بوکسور به عنوان حریف تمرینی برای احسان بفرستم تا با او بازی کنند من هم چند بوکسور خوب از سیستان را می فرستادم و آن ها هم نه در کمپ تیم ملی بلکه در سالن های خصوصی باهم رقابت می کردند.
*صحبت به بخش خصوصی رسید. آیا از این ظرفیت در پیشبرد اهداف بوکس استفاده می کنید؟
اگر بعضی دوستان رفت و آمد های غیر ضروری شان به فدراسیون را کاهش دهند و اجازه دهند من کمی زمان داشته باشم،مطمئن باشید یک لحظه هم برای جذب اسپانسر آرام نمی نشینم. در همین مدت یک ماه جلسات مهمی برای این قضیه برگزار کردیم.
شما در مقطعی از برند سازی در بوکس حرف زدید.چگونه قرار است اتفاق بیفتد؟
وقتی ما یک چهره خوب در بوکس از خود نشان دهیم و به جامعه بگوییم که بوکس چه ورزشیست و چه ویژگی هایی دارد.به نظرم در مورد بوکس باید رو به کار فرهنگی بیاوریم.در عموم جامعه وقتی صحبت از بوکس می شود و یکی می گوید که من بوکسورم همه می ترسند او با مشتش آن ها را نزند.در صورتی که من قسم می خورم در بوکس محجوب ترین،مهربان ترین و باعاطفه ترین ورزشکاران را دیدم که در هیچ رشته دیگری مشاهده نکردم.چرا چنین تصویری از بوکس به جامعه ارائه نشده؟ هنگامی که من در سیستان رییس هیئت بودم هیچ موردی را نداشتیم که ورزشکار دچار آسیب دیدگی جدی و خدایی نکرده از کار افتادگی شود. اتفاقی که در دیگر ورزش ها می افتاد و مواردی مثل قطع نخاع هم برایشان پیش آمده بود. این ورزش باید به جامعه خوب معرفی شود.بحث دیگر این است که ما آدم های برند را به بوکس بیاوریم تا از این ها استفاده کنیم. یعنی افرادی متشخص که منافع ملی را به منافع فردی خود ترجیح می دهند.
*وقتی ما هنوز در بوکس چیزی مثل حق پخش را نداریم چگونه می شود انتظار داشت که بخش خصوصی وارد شود و بوکس هم دیده شود؟
من این مورد را می خواهم به عنوان تقاضا مطرح کنم. ورزش بوکس یک ورزش المپیکی اصیل است که در ایران و جهان تاریخ و قدمت دارد. ورزشکاران ما در این رشته مثل سایر ورزشکاران در سایر رشته ها این حق را دارند که به مردم خودشان معرفی شوند.یعنی یک ملی پوش بوکس حق دارد به اندازه یک ملی پوش فوتبال در جامعه شناخته شده باشد.من به عنوان کسی که در تمامی رقابت های بوکس در رده های سنی مختلف حضور داشتم چه به عنوان داور چه به عنوان مسئول کمیته انضباطی چه به عنوان سرپرست چه به عنوان مربی،می گویم که در بعضی رشته های رزمی هر آن احتمال مرگ یکی وجود دارد اما در بوکس واقعا اینگونه نیست.من الان داور بین المللی بوکس هستم.به ما می گویند که داور باید مواظب بوکسور ضعیف باشد.به این گونه که اجازه ندهد بوکسور ضعیف مشت محکم بخورد و وقتی دید این بوکسور در حد و قواره حریفش نیست بازی را قطع کند.ببینید این ها قوانین مدونی است برای جلوگیری از آسیب دیدگی.
*بحث داوری شد.به ما بگویید چرا داوری بوکس اینقدر عجیب است؟ کسی نمیفهمد چه کسی امتیاز می گیرد و حق خوری هایی هم اتفاق می افتد.
اشتباه داوری در تمام رشته ها وجود دارد.ما طرحی داریم برای اینکه اشتباهات داوری را کاهش دهیم.
*در بعد بین المللی چطور؟ گفته می شود بعضی کشورها مثل ازبکستان و قزاقستان با این ترفند مدال ها را درو می کنند.
در اینکه ازبک ها و قزاق ها در بوکس جهش داشته اند تردیدی نیست.آن ها با نفوذ و قدرت خود توانستند صاحب کرسی های مختلف بین المللی شوند. اینکه ما در این موضوع عقب افتاده ایم هم بر کسی پوشیده نیست. به هر حال این ها چه با لابی چه با توانایی و لیاقت شان توانسته اند پیشرفت خوبی داشته باشند.
*می شود با فدراسیون جهانی تعاملی برقرار کرد که جلوی انحصار این کشورها در آسیا گرفته شود؟
ببینید لابی های قوی ای وجود دارد. ماهم باید لابی مان را قوی کنیم.مگر ما در آسیا و جهان چند کرسی داریم؟امیدوارم که در نهایت اتفاقات خوبی برای بوکس بیفتد.
*بازی های آسیایی جاکارتا 2018 را در پیش داریم و بعد از آن هم المپیک 2020. آیا می توانیم از شما به عنوان رییس فدراسیون قول مدال بگیریم؟
کار بسیار سختی است.کشورهای دیگر طی چهار سال گذشته خیلی بیشتر از ما کار کرده اند. کشورهایی مثل چین کره ژاپن هند تایلند و... کار مشکل است ولی ما تمام تلاش خود را با حمایت از کادرفنی،برگزاری اردوهای منظم و ترتیب دادن بازی های تدارکاتی خوب انجام داده ایم.مثل اعزام تیم به کشورهای بلغارستان و لهستان و بعد هم چند بازی دوستانه در خود ایران.به هر حال امیدواریم که به مدال برسیم اما پیش بینی و قضاوت زود است.
در مورد المپیک هم باید بگویم که مطمئن هستم در المپیک 2024 بهترین مدال ها را خواهیم گرفت.در 2020 امید داریم اما برای 2024 قول مدال را می دهم.
*برای بوکس بانوان هم برنامه ای دارید؟
فکر می کنم به امید خدا ظرف چند ماه آینده خبرهای خوبی در این خصوص خواهید شنید.
*و سوال آخر در مورد آقای کلانتری و حضور ایشان. انتقادی که به فدراسیونی مثل کبدی می شود این است که به صورت قومی و قبیله ای اداره می شود. حالت حضور آقای کلانتری در بوکس هم به چنین شائبه ای دامن می زند.
به نظر من فدراسیون هایی موفق می شوند که به صورت تیمی کار کنند. مطلب دوم اینکه بنده آقای کلانتری را از 27 سال پیش میشناسم.ایشان اولین رییس کمیته آموزش من در هیئت بوکس و در ادامه اولین دبیر من در هیئت بوکس سیستان و بلوچستان بود. ایشان فوق لیسانس علوم ورزشی و مدیری توانا در ورزش هستن.10 سال رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان چابهار بوده اند.ایشان با توجه به درخواست من و ازآنجایی که فردی توانا در برنامه ریزی و مدیریت هستند به فدراسیون آمده اند و به زودی برنامه ها و طرح های خوبی را با حضور ایشان خواهید دید.مهم ترین مطلب این است که من به ایشان اعتماد دارم.من کارهای اجرایی را باید به عنوان نفر دوم فدراسیون به کسی بسپارم که خیالم از او راحت باشد و به او اعتماد داشته باشم.
خبرآنلاین
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید