آفتابنیوز : 
لیلاز افزود: رأی دیوان عدالت اداری برای بازگشت آقای طالبی بر سر کار خود، مایه شگفتی من شد و صادقانه باید بگویم که به هیچ عنوان انتظار این رأی را نداشتم.
وی دلایل شگفتی خود را اینگونه شرح داد: با توجه به شرایط سنگین سیاسی حاکم بر کشور و دامنه اقدامات پوپولیستی، استقلال رای دیوان عدالت اداری در صدور چنین رأیی بسیار شجاعانه و قابل تقدیر و حمایت است.
این کارشناس مسائل اقتصادی ریشه مشکلات اخیر بانک پارسیان را در وهله اول «دعوای جناحهای قدرت برای تصاحب آن» و در وهله دوم «برخی تسویه حسابهای شخصی» میداند.
لیلاز همچنین در پاسخ به این پرسش که «آیا فکر میکنید این اقدام دیوان عدالت اداری، امیدواریها مبنی بر حمایت قوه قضائیه از بخش خصوصی را مجددا زنده میکند؟» اظهار داشت: فکر نمیکنم اینگونه باشد. وی توضیح داد: هر چند ممکن است آرای دیوان عدالت اداری در برخی موارد آرای غیرمنصفانه را ابطال کند اما مواردی هم هستند که یا به تنظیم شکایت به این دیوان ختم نمیشوند یا اگر هم ختم میشوند این دیوان نمیتواند چنین قاطعانه از آنها دفاع کند.
این روزنامهنگار با بیان این مطلب که «مقدمات و زمینههای خصوصیسازی در کشور فراهم نیست»، گفت: وقتی رئیس قوه مجریه هیچ علاقهای به خصوصیسازی واقعی ندارد و امکانات این موضوع را هم فراهم نمیکند، خصوصیسازی در کشور هم غیرممکن است زیرا تا رئیس جمهور نخواهد امکان خصوصیسازی وجود ندارد.
وی خاطرنشان ساخت: در دولتهای قبلی، قوه مجریه مایل به پیاده کردن سیاست خصوصیسازی بود اما قوای دیگر مانع این امر میشدند اما امروزه قوه مجریه مخالف این روند است در حالی که قوه مقننه و قضائیه از آن حمایت میکنند ولی در هر صورت اجماع برای خصوصیسازی در کشور فراهم نیست.
لیلاز در ادامه با مقایسه «صفهایی که در روبروی بانکها به علت تغییر ساعت کاری آنها به وجود آمده با صفوف خرید شیر در دوران جنگ» افزود: بانکی که نه بتواند نرخ بهره خود را تعیین کند و نه ساعات کار خود، نه توان تعیین مدیرعامل خود را داشته باشد و نه توان انتخاب هیأت مدیره خود، به هیچ عنوان بانک خصوصی نیست.