ایران - روسیه - ونزوئلا
دشمنان آمریکا چگونه از نفت استفاده می‌کنند
آفتاب‌‌نیوز : 
روزنامه آمریکایی لس‌آنجلس تایمز در گزارشی با این مقدمه با تمرکز بر سه کشور ایران، روسیه و ونزوئلا به بررسی نقش افزایش درآمدهای نفتی بر کاهش تسلط سیاست‌های آمریکا بر جهان می‌پردازد.
در این گزارش آمده است، افزایش بهای نفت در جهان، مخرج مشترک بسیاری از چالش‌های سیاست خارجی واشنگتن است و به اعتقاد دولت بوش، این امر موجب قدرت گرفتن بسیاری از کشورها و به مبارزه طلبیدن سیاست‌های آمریکا به ویژه در زمینه منع اشاعه سلاح‌های اتمی و حقوق بشر شده است.
این گزارش با اشاره به افزایش بهای نفت به بشکه‌ای 78 دلار در ماه جولای می‌نویسد اگرچه این قیمت اکنون به حدود بشکه‌ای 60 دلار کاهش یافته است ولی نسبت به پنج سال پیش دو برابر شده است. با توجه به نیاز بالای آمریکا به نفت و افزایش پرشتاب مصرف نفت در چین و هند، انتظار می‌رود این سطح بالای قیمت‌ها تا مدت‌های مدید ادامه یابد.
جیمز شلزینگر، وزیر انرژی و وزیر دفاع اسبق آمریکا در این زمینه می‌گوید: این افزایش بهای نفت آزادی زیادی به کشورهای تولیدکننده داده است که براساس آن اهداف سیاسی خود را پیش می‌برند. او ایران و ونزوئلا را نمونه‌های آشکاری از این مسأله می‌داند.
ریچارد آلن مشاور امنیت ملی دولت ریگان نیز در مصاحبه با لس آنجلس تایمز گفت: درآمد نفت ایران در سال جاری به 55 میلیارد دلار رسیده است که بسیار بالاتر از میزان مورد پیش‌بینی بوده است و می‌افزاید ایران که دومین تولیدکننده نفت اوپک است در 8 سال اخیر 300 میلیارد دلار درآمد نفتی داشته است.
وی افزود «سال گذشته بودجه دفاعی ایران به 2/6 میلیارد دلار افزایش یافته است» و مدعی شد «ایران سالانه 100 میلیون دلار به حزب‌الله لبنان کمک مالی می‌کند و این مسأله در پیروزی حزب‌الله در جنگ اخیر لبنان نقش مؤثری داشت. ایران همچنین مقادیر قابل توجهی نیز کمک مالی به گروه حماس و فلسطین ارسال می‌کند».
ریچارد آلن سپس به برنامه هسته‌ای ایران اشاره کرده و آن را مهمترین مسأله‌ای دانست که تأثیر درآمد نفتی بر سیاست خارجی آمریکا را آشکار می‌کند و عملا امکان موفقیت تحریم‌های آمریکا علیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران را کاهش می‌دهد.
این مقاله سپس به مسأله روسیه می‌پردازد و می‌نویسد روسیه در سال جاری 110 میلیارد دلار از صادرات نفت و همچنین از فراهم ساختن یک چهارم گاز مورد نیاز اروپا درآمد داشته است. مسکو 22 میلیارد دلار از این پول را به صورت وام‌های خارجی در اختیار کشورهای متقاضی قرار می‌دهد.
به گفته «دمیتری اورشکین» تحلیلگر ارشد روس، این درآمد رو به افزایش نفتی به روسیه امکان به چالش کشیدن سیاست‌های آمریکا را تقریبا در تمام زمینه‌های مورد منازعه فراهم می‌سازد. او می‌افزاید اگر روسیه هنوز نیازمند وام‌های اروپا بود، در سیاست خارجی خود بسیار محتاطانه‌تر برخورد می‌کرد.
در ادامه مقاله، نویسنده به بررسی ونزوئلا پرداخته و می‌نویسد، انتظار می‌رود ونزوئلا در سال جاری درآمدی حدود 37 میلیارد دلار از صادرات نفت به دست آورد و بخش مهمی از این درآمد برای گسترش نفوذ بین‌المللی هوگو چاوز مصرف می‌شود.
فرانسیسکو مونالدی یک تحلیلگر مرکز مطالعات انرژی ونزوئلا می‌گوید، مشابه اظهارات کنونی چاوز در دهه 70 که قیمت نفت افزایش یافته بود توسط کارلوس آندره پرز، رئیس جمهور وقت ونزوئلا نیز مطرح می‌شد در حالی که یک دهه بعد با کاهش بهای نفت او نیز لحن ملایم‌تری را در مورد سیاست خارجی ونزوئلا در پیش گرفت.
او می‌افزاید این تجربه ونزوئلا نشان می‌دهد که چگونه قیمت نفت می‌تواند ژست‌های بین‌المللی کشورها را تغییر دهد.
روزنامه آمریکایی لس‌آنجلس تایمز در گزارشی با این مقدمه با تمرکز بر سه کشور ایران، روسیه و ونزوئلا به بررسی نقش افزایش درآمدهای نفتی بر کاهش تسلط سیاست‌های آمریکا بر جهان می‌پردازد. در این گزارش آمده است، افزایش بهای نفت در جهان، مخرج مشترک بسیاری از چالش‌های سیاست خارجی واشنگتن است و به اعتقاد دولت بوش، این امر موجب قدرت گرفتن بسیاری از کشورها و به مبارزه طلبیدن سیاست‌های آمریکا به ویژه در زمینه منع اشاعه سلاح‌های اتمی و حقوق بشر شده است.
این گزارش با اشاره به افزایش بهای نفت به بشکه‌ای 78 دلار در ماه جولای می‌نویسد اگرچه این قیمت اکنون به حدود بشکه‌ای 60 دلار کاهش یافته است ولی نسبت به پنج سال پیش دو برابر شده است. با توجه به نیاز بالای آمریکا به نفت و افزایش پرشتاب مصرف نفت در چین و هند، انتظار می‌رود این سطح بالای قیمت‌ها تا مدت‌های مدید ادامه یابد.
جیمز شلزینگر، وزیر انرژی و وزیر دفاع اسبق آمریکا در این زمینه می‌گوید: این افزایش بهای نفت آزادی زیادی به کشورهای تولیدکننده داده است که براساس آن اهداف سیاسی خود را پیش می‌برند. او ایران و ونزوئلا را نمونه‌های آشکاری از این مسأله می‌داند.
ریچارد آلن مشاور امنیت ملی دولت ریگان نیز در مصاحبه با لس آنجلس تایمز گفت: درآمد نفت ایران در سال جاری به 55 میلیارد دلار رسیده است که بسیار بالاتر از میزان مورد پیش‌بینی بوده است و می‌افزاید ایران که دومین تولیدکننده نفت اوپک است در 8 سال اخیر 300 میلیارد دلار درآمد نفتی داشته است.
وی افزود «سال گذشته بودجه دفاعی ایران به 2/6 میلیارد دلار افزایش یافته است» و مدعی شد «ایران سالانه 100 میلیون دلار به حزب‌الله لبنان کمک مالی می‌کند و این مسأله در پیروزی حزب‌الله در جنگ اخیر لبنان نقش مؤثری داشت. ایران همچنین مقادیر قابل توجهی نیز کمک مالی به گروه حماس و فلسطین ارسال می‌کند».
ریچارد آلن سپس به برنامه هسته‌ای ایران اشاره کرده و آن را مهمترین مسأله‌ای دانست که تأثیر درآمد نفتی بر سیاست خارجی آمریکا را آشکار می‌کند و عملا امکان موفقیت تحریم‌های آمریکا علیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران را کاهش می‌دهد.
این مقاله سپس به مسأله روسیه می‌پردازد و می‌نویسد روسیه در سال جاری 110 میلیارد دلار از صادرات نفت و همچنین از فراهم ساختن یک چهارم گاز مورد نیاز اروپا درآمد داشته است. مسکو 22 میلیارد دلار از این پول را به صورت وام‌های خارجی در اختیار کشورهای متقاضی قرار می‌دهد.
به گفته «دمیتری اورشکین» تحلیلگر ارشد روس، این درآمد رو به افزایش نفتی به روسیه امکان به چالش کشیدن سیاست‌های آمریکا را تقریبا در تمام زمینه‌های مورد منازعه فراهم می‌سازد. او می‌افزاید اگر روسیه هنوز نیازمند وام‌های اروپا بود، در سیاست خارجی خود بسیار محتاطانه‌تر برخورد می‌کرد.
در ادامه مقاله، نویسنده به بررسی ونزوئلا پرداخته و می‌نویسد، انتظار می‌رود ونزوئلا در سال جاری درآمدی حدود 37 میلیارد دلار از صادرات نفت به دست آورد و بخش مهمی از این درآمد برای گسترش نفوذ بین‌المللی هوگو چاوز مصرف می‌شود.
فرانسیسکو مونالدی یک تحلیلگر مرکز مطالعات انرژی ونزوئلا می‌گوید، مشابه اظهارات کنونی چاوز در دهه 70 که قیمت نفت افزایش یافته بود توسط کارلوس آندره پرز، رئیس جمهور وقت ونزوئلا نیز مطرح می‌شد در حالی که یک دهه بعد با کاهش بهای نفت او نیز لحن ملایم‌تری را در مورد سیاست خارجی ونزوئلا در پیش گرفت.
او می‌افزاید این تجربه ونزوئلا نشان می‌دهد که چگونه قیمت نفت می‌تواند ژست‌های بین‌المللی کشورها را تغییر دهد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید