تایم تحلیل می‌کند
احتمال شکست قطعنامه علیه ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
مجله تایم در بررسی قطعنامه تحریم شورای ایران علیه امنیت با چنین استدلالی ناتوانی آن در حل مساله هسته‌ای ایران را فرضیه اصلی خود قرار می‌دهد. در اثبات این فرضیه نیز به عملکرد قطعنامه تحریم کره‌شمالی در حل بحران پیونگ می‌پردازد.
نویسنده تایم معتقد است علیرغم تحریم‌های اعمال شده علیه کره‌شمالی به علت مخالفت کشورهایی مثل چین و کره‌جنوبی با تحریم‌های وسیع نهایتا از سرگیری مذاکرات شش جانبه بهترین راه‌حل بحران پیونگ یانگ شناخته شد. مذاکراتی که هدف آن متقاعد کردن رهبر کره‌شمالی به متوقف کردن برنامه تسلیحات هسته‌ای کشورش در مقابل دریافت مشوق‌های اقتصادی و سیاسی است.
با آغاز مذاکرات شش جانبه، کره‌شمالی تلاش کرد استراتژی تحریم آمریکا را به نفع خود بازسازی کند. به همین خاطر بر لغو تحریم‌های مالی آمریکا علیه بانک‌های کره‌شمالی تاکید کرد. حتی این هشدار را هم داد که بی‌توجهی به خواسته‌هایش ممکن است منجر به آزمایش اتمی دیگر توسط این کشور شود. در این میان موضع چین به عنوان مهمترین متحد تجاری و اقتصادی کره‌شمالی محدودیت‌های بیشتری را برای دیپلماسی آمریکا و اعمال تحریم‌های شورای امنیت علیه پیونگ یانگ ایجاد کرده است.
البته مقایسه ایران با مورد کره‌شمالی چندان درست به نظر نمی‌رسد و شاید نتواند به اثبات فرضیه نویسنده کمک کند. وی خود نیز به این تفاوت واقف است و در بیان نکات افتراق ایران و کره‌شمالی به سه مورد اشاره می‌کند.
1-علیرغم نگرانی‌های موجود در مورد شفافیت و اطاعت‌پذیری ایران از خواسته‌های جهانی، هنوز این کشور به ساخت سلاح اتمی متهم نشده و مدرکی غیرقابل انکار دال بر وجود برنامه مخفی تسلیحات هسته‌ای در ایران بدست نیامده است. بعلاوه ایران عضوNPT است و در چارچوب آن به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد. (برعکس کره‌شمالی از NPT خارج شده و هیچ شکی در دستیابی این کشور به سلاح اتمی وجود ندارد.)
2-برخلاف کره‌شمالی منزوی، ایران بخشی از اقتصاد جهانی محسوب می‌شود. منابع نفتی تهران بخش اعظم نیازهای انرژی چین، هند و ژاپن را تامین می‌کند از این‌رو بسیاری از کشورها با تحریم ایران به خاطر تاثیر آن بر افزایش قیمت نفت مخالفند. شروع افزایش قیمت نفت در روزهای پس از تصویب قطعنامه 1737 گویای این مساله است.
3-برخلاف کره‌شمالی ایران از ابزار لازم برای نفوذ بر منافع آمریکا در مناطق مختلف از جمله عراق و افغانستان برخوردار است. بعلاوه تهران با علم بر دو مساله دیگر مطمئن است که می‌تواند در مقابل قطعنامه شورای امنیت مقاومت کند. اول اینکه در شرایط کنونی حمله نظامی به ایران گزینه‌ای اشتباه است که می‌تواند منافع همه کشورها از جمله آمریکا در خاورمیانه را تهدید کند. مساله دوم نیز مخالفت‌های چین و روسیه با اعمال تحریم‌های وسیع اقتصادی علیه تهران است.
از این‌رو علیرغم تصویب قعطنامه 1737 اجماع جهانی بر موفقیت دیپلماسی در حل مساله هسته‌ای ایران تاکید دارد. در مقابل به نظر نمی‌رسد قطعنامه کنونی توان متقاعد کردن ایران به رفع نگرانی‌های جهانی را داشته باشد و ممکن است باعث تشویق ایران به افزایش پیش شرط‌هایش شود. همانطور که کره‌شمالی از مذاکرات شش جانبه برای مذاکره در مورد تحریم‌ها و نه برنامه هسته‌ای‌اش استفاده می‌کند.
مجله تایم در بررسی قطعنامه تحریم شورای ایران علیه امنیت با چنین استدلالی ناتوانی آن در حل مساله هسته‌ای ایران را فرضیه اصلی خود قرار می‌دهد. در اثبات این فرضیه نیز به عملکرد قطعنامه تحریم کره‌شمالی در حل بحران پیونگ می‌پردازد. نویسنده تایم معتقد است علیرغم تحریم‌های اعمال شده علیه کره‌شمالی به علت مخالفت کشورهایی مثل چین و کره‌جنوبی با تحریم‌های وسیع نهایتا از سرگیری مذاکرات شش جانبه بهترین راه‌حل بحران پیونگ یانگ شناخته شد. مذاکراتی که هدف آن متقاعد کردن رهبر کره‌شمالی به متوقف کردن برنامه تسلیحات هسته‌ای کشورش در مقابل دریافت مشوق‌های اقتصادی و سیاسی است.
با آغاز مذاکرات شش جانبه، کره‌شمالی تلاش کرد استراتژی تحریم آمریکا را به نفع خود بازسازی کند. به همین خاطر بر لغو تحریم‌های مالی آمریکا علیه بانک‌های کره‌شمالی تاکید کرد. حتی این هشدار را هم داد که بی‌توجهی به خواسته‌هایش ممکن است منجر به آزمایش اتمی دیگر توسط این کشور شود. در این میان موضع چین به عنوان مهمترین متحد تجاری و اقتصادی کره‌شمالی محدودیت‌های بیشتری را برای دیپلماسی آمریکا و اعمال تحریم‌های شورای امنیت علیه پیونگ یانگ ایجاد کرده است.
البته مقایسه ایران با مورد کره‌شمالی چندان درست به نظر نمی‌رسد و شاید نتواند به اثبات فرضیه نویسنده کمک کند. وی خود نیز به این تفاوت واقف است و در بیان نکات افتراق ایران و کره‌شمالی به سه مورد اشاره می‌کند.
1-علیرغم نگرانی‌های موجود در مورد شفافیت و اطاعت‌پذیری ایران از خواسته‌های جهانی، هنوز این کشور به ساخت سلاح اتمی متهم نشده و مدرکی غیرقابل انکار دال بر وجود برنامه مخفی تسلیحات هسته‌ای در ایران بدست نیامده است. بعلاوه ایران عضوNPT است و در چارچوب آن به فعالیت‌هایش ادامه می‌دهد. (برعکس کره‌شمالی از NPT خارج شده و هیچ شکی در دستیابی این کشور به سلاح اتمی وجود ندارد.)
2-برخلاف کره‌شمالی منزوی، ایران بخشی از اقتصاد جهانی محسوب می‌شود. منابع نفتی تهران بخش اعظم نیازهای انرژی چین، هند و ژاپن را تامین می‌کند از این‌رو بسیاری از کشورها با تحریم ایران به خاطر تاثیر آن بر افزایش قیمت نفت مخالفند. شروع افزایش قیمت نفت در روزهای پس از تصویب قطعنامه 1737 گویای این مساله است.
3-برخلاف کره‌شمالی ایران از ابزار لازم برای نفوذ بر منافع آمریکا در مناطق مختلف از جمله عراق و افغانستان برخوردار است. بعلاوه تهران با علم بر دو مساله دیگر مطمئن است که می‌تواند در مقابل قطعنامه شورای امنیت مقاومت کند. اول اینکه در شرایط کنونی حمله نظامی به ایران گزینه‌ای اشتباه است که می‌تواند منافع همه کشورها از جمله آمریکا در خاورمیانه را تهدید کند. مساله دوم نیز مخالفت‌های چین و روسیه با اعمال تحریم‌های وسیع اقتصادی علیه تهران است.
از این‌رو علیرغم تصویب قعطنامه 1737 اجماع جهانی بر موفقیت دیپلماسی در حل مساله هسته‌ای ایران تاکید دارد. در مقابل به نظر نمی‌رسد قطعنامه کنونی توان متقاعد کردن ایران به رفع نگرانی‌های جهانی را داشته باشد و ممکن است باعث تشویق ایران به افزایش پیش شرط‌هایش شود. همانطور که کره‌شمالی از مذاکرات شش جانبه برای مذاکره در مورد تحریم‌ها و نه برنامه هسته‌ای‌اش استفاده می‌کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید