نیم فصل دوم و انتظارات تيم‌ملی از لیگ
آفتاب‌‌نیوز : 
در فوتبال آلمان سعی شده است تعادل برقرار شود و در فوتبال ایتالیا نیز اگرچه حرف اول با ایتالیایی‌هاست اما هلندی‌ها و انگلیسی‌ها نیز توانسته‌اند در ایتالیا برای خودشان حرف‌هایی داشته باشند و این نشان می‌دهد که در فوتبال اروپا قدرت‌ها همیشه در اختیار تیم خاصی نیست.
در آسیا اماراتی‌ها هرچه دارند، خرج می‌کنند تا ستاره‌ها را بخرند، ستاره‌های جوان ایرانی برای رسیدن به مقام و ستاره‌های مسن اروپایی برای کسب اعتبار و پول در این میان هنوز کسی نمی‌داند شاخصه فوتبال ایران چیست؟
ما نه مثل اماراتی‌ها ستاره‌های بزرگ را جذب می‌کنیم و نه مثل برزیلی‌ها بازیکنان مستعدمان را با قیمت‌‌های بالا به تیم‌های مطرح می‌دهیم اما تا دلتان بخواهد در تقویم فوتبالی‌مان پر است از لغو و تعویق و تعطیلی.
در طول 5 فصل گذشته و نیم فصل اول که پشت سر گذاشتیم، می‌توان گفت بالاترین آمار تعطیلی و تعویق در همین نیم فصل اول رقابت‌های فصل جاری بود و قطعاً در فوتبالی که مدعی حرفه‌ای‌بودن است، تعویق رقابت‌ها به خاطر نبودن پرژکتور و خرابی زمین یک شناسه منفی است.
نیم فصل دوم از پنجم بهمن‌ماه شروع می‌شود و قطعاً باید تا یک ماه پیش از شروع رقابت‌های جام ملت‌ها که در تیرماه برگزار می‌شود، پایان یابد در طول این زمان یعنی از پنجم بهمن تا پایان خردادماه فوتبال ایران رویدادهای گوناگونی را پیش‌رو دارد و باید دید لیگ می‌تواند منبعی مناسب و پشتوانه‌ای مفید برای تغذیه فنی، تکنیکی و تاکتیکی تیم‌های ملی ما باشد یا خیر؟
اجازه بدهید توضیح بهتری در این رابطه بدهیم. بازیکنان فوتبال ایران را می‌توان به 6 دسته تقسیم کرد؛ لژیونرهای اروپایی، لژیونرهای اماراتی، بازیکنان لیگ برتری که همیشه شانس انتخاب دارند، بازیکنان لیگ برتری که در تکاپوی انتخاب‌شدن هستند و بازیکنانی که برای تیم امید تلاش می‌کنند و دسته ششم نیز سایر بازیکنانی هستند که فقط برای باشگاه‌های خود تلاش دارند.
در بین 5 دسته‌ای که معرفی شد یک هدف مشترک به نام تیم‌ملی وجود داشت و در این میان لیگ محلی است برای رقابت بازیکنان ایرانی با این هدف که ثابت کنند با لژیونرهای اروپایی تفاوتشان زیاد نیست و در پایان همین لیگ بازیکنان باید در میدانی سخت‌تر و با پیراهن تیم‌ملی و انگیزه‌ای بیشتر به میدان بروند.آیا بازیکنان ایرانی توان جسمی و روحی چنین کاری را دارند؟
در فصل پیش رقابت‌ها به خاطر جام جهانی فشرده برگزار شد و آقایان در کارنامه خود نوشتند لیگ برتر با همت ما و تلاش و درایت ما(منظور همین آقایان است) سر زمانی که فیفا خواست، پایان یافت. اما به فاصله نهایتاً 10 روز پس از این رقابت‌ها تیم‌ملی ما دو ستاره اصلی خود که حضورشان حتی می‌توانست باعث صعود ما به مرحله دوم جام جهانی شود را از دست داد.
نیکبخت و جباری در طول رقابت‌های لیگ برتر به‌دلیل فشردگی این رقابت‌ها خسته شدند و برای مصدومیت‌های کهنه‌شان نیز فرصت بهبودی نیافتند و این ثمره همان لیگی بود که فقط از لحاظ زمانی سر موقع پایان یافت.
برخلاف لیگ گذشته که فشردگی رقابت‌ها را داشتیم در لیگ فصل جاری تا دلتان بخواهد به بهانه‌های مختلف تعویق و تعطیلی داشتیم و حالا در حالی در آستانه نیم‌فصل دوم هستیم که برنامه‌ریزان هنوز برنامه کامل این رقابت‌ها را تنظیم نکرده‌اند.
بازیکنانی که برایتان تقسیم‌بندی کرده بودیم باید پیش از هر چیزی در باشگاه‌های خودشان بهترین باشند و تا زمانی که آنها در این باشگاه‌ها به‌عنوان ایده‌آل‌های تیم معرفی نشوند، نمی‌توانند مدعی تیم‌ملی باشند.
و حالا حساب کنید که ما در هجدهم بهمن دیدار دوستانه با بلاروس را داریم و در اسفندماه اردوی تیم‌ملی امید و رقابت‌های مقدماتی المپیک نیز پیش رویمان است. از اواخر اسفند و شروع فروردین بازی‌های حساس لیگ قهرمانان آسیا آغاز می‌شود و به تمام این موارد جام حذفی را نیز اضافه کنید.
سازمان لیگ برترباید رقابت‌های نیم‌فصل دوم را بر اساس دو موضوع برنامه‌ریزی کند اول تقویم رقابت‌هایی که گفته شد و دوم نتیجه‌ای که تیم‌ملی ما از لیگ انتظار دارد.
این لیگ قرار است ما را در جام ملت‌ها در کنار لژیونرهایمان به فینال برساند و به آرزوی دیرینه ایران برای صعود به المپیک پایان دهد.
پس باشگاه‌ها نیز باید در زمینه روحی و فیزیکی کمک کنند که بازیکنان به خصوص بازیکنان دسته‌های سه تا 5 انرژی خود را تقسیم کرده و پس از سربلند شدن در لیگ در انجام وظایف ملی نیز سربلند باشند.
ما باید توان فوتبالمان را با امکانات، برنامه‌ریزی و بدنسازی خوب و مناسب تا حدی بالا ببریم که بدون تعطیلی در تمام این تورنمنت‌ها در بهترین سطح کیفی شرکت کنیم.
منبع: پاس‌جوان
در فوتبال آلمان سعی شده است تعادل برقرار شود و در فوتبال ایتالیا نیز اگرچه حرف اول با ایتالیایی‌هاست اما هلندی‌ها و انگلیسی‌ها نیز توانسته‌اند در ایتالیا برای خودشان حرف‌هایی داشته باشند و این نشان می‌دهد که در فوتبال اروپا قدرت‌ها همیشه در اختیار تیم خاصی نیست. در آسیا اماراتی‌ها هرچه دارند، خرج می‌کنند تا ستاره‌ها را بخرند، ستاره‌های جوان ایرانی برای رسیدن به مقام و ستاره‌های مسن اروپایی برای کسب اعتبار و پول در این میان هنوز کسی نمی‌داند شاخصه فوتبال ایران چیست؟
ما نه مثل اماراتی‌ها ستاره‌های بزرگ را جذب می‌کنیم و نه مثل برزیلی‌ها بازیکنان مستعدمان را با قیمت‌‌های بالا به تیم‌های مطرح می‌دهیم اما تا دلتان بخواهد در تقویم فوتبالی‌مان پر است از لغو و تعویق و تعطیلی.
در طول 5 فصل گذشته و نیم فصل اول که پشت سر گذاشتیم، می‌توان گفت بالاترین آمار تعطیلی و تعویق در همین نیم فصل اول رقابت‌های فصل جاری بود و قطعاً در فوتبالی که مدعی حرفه‌ای‌بودن است، تعویق رقابت‌ها به خاطر نبودن پرژکتور و خرابی زمین یک شناسه منفی است.
نیم فصل دوم از پنجم بهمن‌ماه شروع می‌شود و قطعاً باید تا یک ماه پیش از شروع رقابت‌های جام ملت‌ها که در تیرماه برگزار می‌شود، پایان یابد در طول این زمان یعنی از پنجم بهمن تا پایان خردادماه فوتبال ایران رویدادهای گوناگونی را پیش‌رو دارد و باید دید لیگ می‌تواند منبعی مناسب و پشتوانه‌ای مفید برای تغذیه فنی، تکنیکی و تاکتیکی تیم‌های ملی ما باشد یا خیر؟
اجازه بدهید توضیح بهتری در این رابطه بدهیم. بازیکنان فوتبال ایران را می‌توان به 6 دسته تقسیم کرد؛ لژیونرهای اروپایی، لژیونرهای اماراتی، بازیکنان لیگ برتری که همیشه شانس انتخاب دارند، بازیکنان لیگ برتری که در تکاپوی انتخاب‌شدن هستند و بازیکنانی که برای تیم امید تلاش می‌کنند و دسته ششم نیز سایر بازیکنانی هستند که فقط برای باشگاه‌های خود تلاش دارند.
در بین 5 دسته‌ای که معرفی شد یک هدف مشترک به نام تیم‌ملی وجود داشت و در این میان لیگ محلی است برای رقابت بازیکنان ایرانی با این هدف که ثابت کنند با لژیونرهای اروپایی تفاوتشان زیاد نیست و در پایان همین لیگ بازیکنان باید در میدانی سخت‌تر و با پیراهن تیم‌ملی و انگیزه‌ای بیشتر به میدان بروند.آیا بازیکنان ایرانی توان جسمی و روحی چنین کاری را دارند؟
در فصل پیش رقابت‌ها به خاطر جام جهانی فشرده برگزار شد و آقایان در کارنامه خود نوشتند لیگ برتر با همت ما و تلاش و درایت ما(منظور همین آقایان است) سر زمانی که فیفا خواست، پایان یافت. اما به فاصله نهایتاً 10 روز پس از این رقابت‌ها تیم‌ملی ما دو ستاره اصلی خود که حضورشان حتی می‌توانست باعث صعود ما به مرحله دوم جام جهانی شود را از دست داد.
نیکبخت و جباری در طول رقابت‌های لیگ برتر به‌دلیل فشردگی این رقابت‌ها خسته شدند و برای مصدومیت‌های کهنه‌شان نیز فرصت بهبودی نیافتند و این ثمره همان لیگی بود که فقط از لحاظ زمانی سر موقع پایان یافت.
برخلاف لیگ گذشته که فشردگی رقابت‌ها را داشتیم در لیگ فصل جاری تا دلتان بخواهد به بهانه‌های مختلف تعویق و تعطیلی داشتیم و حالا در حالی در آستانه نیم‌فصل دوم هستیم که برنامه‌ریزان هنوز برنامه کامل این رقابت‌ها را تنظیم نکرده‌اند.
بازیکنانی که برایتان تقسیم‌بندی کرده بودیم باید پیش از هر چیزی در باشگاه‌های خودشان بهترین باشند و تا زمانی که آنها در این باشگاه‌ها به‌عنوان ایده‌آل‌های تیم معرفی نشوند، نمی‌توانند مدعی تیم‌ملی باشند.
و حالا حساب کنید که ما در هجدهم بهمن دیدار دوستانه با بلاروس را داریم و در اسفندماه اردوی تیم‌ملی امید و رقابت‌های مقدماتی المپیک نیز پیش رویمان است. از اواخر اسفند و شروع فروردین بازی‌های حساس لیگ قهرمانان آسیا آغاز می‌شود و به تمام این موارد جام حذفی را نیز اضافه کنید.
سازمان لیگ برترباید رقابت‌های نیم‌فصل دوم را بر اساس دو موضوع برنامه‌ریزی کند اول تقویم رقابت‌هایی که گفته شد و دوم نتیجه‌ای که تیم‌ملی ما از لیگ انتظار دارد.
این لیگ قرار است ما را در جام ملت‌ها در کنار لژیونرهایمان به فینال برساند و به آرزوی دیرینه ایران برای صعود به المپیک پایان دهد.
پس باشگاه‌ها نیز باید در زمینه روحی و فیزیکی کمک کنند که بازیکنان به خصوص بازیکنان دسته‌های سه تا 5 انرژی خود را تقسیم کرده و پس از سربلند شدن در لیگ در انجام وظایف ملی نیز سربلند باشند.
ما باید توان فوتبالمان را با امکانات، برنامه‌ریزی و بدنسازی خوب و مناسب تا حدی بالا ببریم که بدون تعطیلی در تمام این تورنمنت‌ها در بهترین سطح کیفی شرکت کنیم.
منبع: پاس‌جوان
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید