تأسيسات هسته اي فرانسه
آفتاب‌‌نیوز : 
مركز «لميل والنتون»
اين مركز در 15 كيلومتري جنوب شرقي پاريس واقع شده و درواقع اصلي ترين مركز تحقيقات هسته اي فرانسه است كه در سال 1951 تأسيس شده و با فعاليت محدود كار خود را آغاز كرد، اما در سال 1960 به مهمترين سايت هسته اي فرانسه تبديل شد. علاوه بر اين كه ساخت قطعات مرتبط با سلاح نظامي در اين مركز انجام مي شود، عمده ترين تمركز اين تأسيسات بر توليد محصولات اتمي مانند پلوتونيوم است. تأسيسات اين مركز مجهز به بخش فشار قوي گاز براي تحقيقات مرتبط نيز هست. مساحت آن حدود 12 هكتار و حدود 950 كارمند دارد.
مركز «دو والدوك»
اين مركز بيشتر به مونتاژ و جداسازي قطعات سلاح مي پردازد و در 25 كيلومتري شهر «ديژون» واقع شده است و سنگ بناي آن در سال 1958 گذاشته شد و در سال 1986 با جديت بيشتر و به خدمت گرفتن يك هزار نفر كارشناس و كارمند كار خود را ادامه داد. اين مركز به امر سلاح، ساخت قطعات نظامي نيز مي پردازد و عمده‌ترين مركز تحقيق بر روي سلاح هاي هسته اي در فرانسه است.
مركز «ريپول»
مركز ريپول در 30 كيلومتري جنوب «شينون» واقع شده و فعاليت اصلي آن ساخت موارد مرتبط با انفجار با قدرت بالاست. چاشني انفجاري و مواد انفجاري مايع با قابليت بسيار بالا از جمله اين موارد هستند. فارغ از اين موارد، بحث آزمايش هاي گسترده انفجاري را نيز دنبال مي كنند.
نخستين سال فعاليت اين مركز به سال 1962 بازمي گردد و در حال حاضر يك محوطه 103 هكتاري را به خود اختصاص داده است. تعداد كاركنان آن 800 نفر است.
مركز تحقيقاتي علوم و تكنيك و مطالعات هسته اي
اين مركز تحقيقاتي در «لوبارپ» واقع در 30 كيلومتري جنوب غربي بوردو فعاليت مرتبطي با مركز لميل دارد و به نوعي مكمل كارهاي آن مركز است و كارهاي مرتبط با ساخت كلاهك هسته اي و تكميل آن را دنبال مي كند. آغاز به كار آن به سال 1965 بازمي گردد و مساحتي بالغ بر 700 هكتار را به خود اختصاص داده و در وسط جنگلي ميان بوردو و آركاكون واقع شده است.
مركز «برويه لوشاتل»
مكان اين مركز در 35 كيلومتري جنوب پاريس است و تأسيس آن در سال 1957 انجام شده و مساحتي 35 هكتاري را به خود اختصاص داده است. عمده فعاليت اين مركز تحقيق متالوژيك، شيمي، الكترونيك، زلزله شناسي، تحقيق بر ضايعات هسته اي و همچنين اندازه گيري قدرت تخريب و انفجار جنگ افزارهاي هسته اي است.
مركز «ووژو مورنويل»
در 17 كيلومتري شمال غربي پاريس واقع شده و تأسيس آن در سال 1955 انجام شده و تحقيق بر مواد انفجاري و تحقيقاتي فشار سنگيني را بر عهده دارد. ساخت و تحقيق سلاح هاي مسلح به جنگ افزار گاز فشار بالا از مهمترين فعاليت هاي اين مركز است.
«پيرلات»
مركز غني سازي اورانيوم فرانسه كه با ديفيوژن گازي كار مي كند در 80 مايلي شمال شرقي مارسي واقع شده و آغاز كار آن به سال 1953 بازمي گردد و پس از مراحل اوليه كار كه با موفقيت همراه بود از 1958 توليد صنعتي آن آغاز شد. مركز ديفيوژن نيز در سال 1960 ساخته شد كه در سال 1964 توانست به مركزي اصلي تبديل شود كه غني سازي تا دو درصد را انجام مي داد. طي سه مرحله ديگر در سال 1965 و در اوايل 1966 و در 1967 مركز غني سازي تكميل شد.
چهارمين مرحله به غني سازي بالا براي ساخت سلاح اختصاص يافته بود كه در سال 1966 توليد اورانيوم بسيار غني شده را متوقف كرد. دو مركز ديگر در 1998 تعطيل شد و در حال حاضر اين مراكز به دليل لغو برنامه توليد اورانيوم بسيار غني شده به حالت تعطيل درآمده است.
«ماركوله»
مهمترين مركز توليد پلوتونيوم جهت مصارف نظامي دريك مجتمع مركزي و چند منظوره است كه از سال 1952 كار خود را آغاز كرد و از نخستين و عمده ترين مراكز توليد پلوتونيوم در سراسر فرانسه است. توليد پلوتونيوم براي توليد سلاح در سال 1992 متوقف شد. راكتورهاي زيادي از نسل هاي مختلف راكتور در اين مركز وجود دارد كه كار تحقيق بر آب سنگين را انجام مي دادند. فارغ از عمليات نظامي، فعاليت توليد انرژي صلح آميز نيز در اين مركز انجام مي شود.
راكتور نسل (G1) (جي وان) در 1956 به كار افتاد كه قادر به توليد حرارت 40 مگاواتي بود ولي در سال 1956 استفاده از آن متوقف شد. دو نسل پس از آن يعني راكتورهاي جي تو و جي تري (G3 و G2) داراي مصرف دوگانه- توليد انرژي و توليد نظامي- بود كه در 1980 استفاده و توليد جي تو متوقف شد و متعاقب آن جي تري نيز در سال 1984 از دستور كار و استفاده خارج شد.
راكتور سلستين نيز در ميانه هاي دهه 1970 به توليد پلوتونيوم اختصاص داشت. از آنجا كه توليد پلوتونيوم براي مصارف نظامي از سال 1992 در فرانسه متوقف شده به نظر مي رسد در حال حاضر اين راكتورها به امور صلح آميز هسته اي بپردازند.
«لاهه»
دومين مركز توليد پلوتونيوم در فرانسه معروف به «UP2» در لاهه و نزديكي شربورگ در نورماندي واقع شده كه آغاز كار آن به 1966 برمي گردد و قابليت توليد 800 تن سوخت در سال را دارد.
ديگر مراكز
فرانسه هنوز مراكز مرتبط با فعاليت هسته اي نظامي و فعاليت هسته اي مرتبط با توليد انرژي صلح آميز را از هم جدا نكرده است و هنوز در مراكزي كه توليد انرژي صلح آميز مي كنند، تعداد متنابهي پلوتونيوم نيز به دست مي آيد. مراكزي كه مشكوك به اين توليد هستند عبارتند از: شينون يك، شينون 2 و 3، سنت لورن 1 و 2، و بوگي وان. مقدار توليد به هيچ وجه مشخص نيست اما محتمل بر توليد 500 تا 2000 كيلوگرم در سال است.
مركز «لميل والنتون»
اين مركز در 15 كيلومتري جنوب شرقي پاريس واقع شده و درواقع اصلي ترين مركز تحقيقات هسته اي فرانسه است كه در سال 1951 تأسيس شده و با فعاليت محدود كار خود را آغاز كرد، اما در سال 1960 به مهمترين سايت هسته اي فرانسه تبديل شد. علاوه بر اين كه ساخت قطعات مرتبط با سلاح نظامي در اين مركز انجام مي شود، عمده ترين تمركز اين تأسيسات بر توليد محصولات اتمي مانند پلوتونيوم است. تأسيسات اين مركز مجهز به بخش فشار قوي گاز براي تحقيقات مرتبط نيز هست. مساحت آن حدود 12 هكتار و حدود 950 كارمند دارد.
مركز «دو والدوك»
اين مركز بيشتر به مونتاژ و جداسازي قطعات سلاح مي پردازد و در 25 كيلومتري شهر «ديژون» واقع شده است و سنگ بناي آن در سال 1958 گذاشته شد و در سال 1986 با جديت بيشتر و به خدمت گرفتن يك هزار نفر كارشناس و كارمند كار خود را ادامه داد. اين مركز به امر سلاح، ساخت قطعات نظامي نيز مي پردازد و عمده‌ترين مركز تحقيق بر روي سلاح هاي هسته اي در فرانسه است.
مركز «ريپول»
مركز ريپول در 30 كيلومتري جنوب «شينون» واقع شده و فعاليت اصلي آن ساخت موارد مرتبط با انفجار با قدرت بالاست. چاشني انفجاري و مواد انفجاري مايع با قابليت بسيار بالا از جمله اين موارد هستند. فارغ از اين موارد، بحث آزمايش هاي گسترده انفجاري را نيز دنبال مي كنند.
نخستين سال فعاليت اين مركز به سال 1962 بازمي گردد و در حال حاضر يك محوطه 103 هكتاري را به خود اختصاص داده است. تعداد كاركنان آن 800 نفر است.
مركز تحقيقاتي علوم و تكنيك و مطالعات هسته اي
اين مركز تحقيقاتي در «لوبارپ» واقع در 30 كيلومتري جنوب غربي بوردو فعاليت مرتبطي با مركز لميل دارد و به نوعي مكمل كارهاي آن مركز است و كارهاي مرتبط با ساخت كلاهك هسته اي و تكميل آن را دنبال مي كند. آغاز به كار آن به سال 1965 بازمي گردد و مساحتي بالغ بر 700 هكتار را به خود اختصاص داده و در وسط جنگلي ميان بوردو و آركاكون واقع شده است.
مركز «برويه لوشاتل»
مكان اين مركز در 35 كيلومتري جنوب پاريس است و تأسيس آن در سال 1957 انجام شده و مساحتي 35 هكتاري را به خود اختصاص داده است. عمده فعاليت اين مركز تحقيق متالوژيك، شيمي، الكترونيك، زلزله شناسي، تحقيق بر ضايعات هسته اي و همچنين اندازه گيري قدرت تخريب و انفجار جنگ افزارهاي هسته اي است.
مركز «ووژو مورنويل»
در 17 كيلومتري شمال غربي پاريس واقع شده و تأسيس آن در سال 1955 انجام شده و تحقيق بر مواد انفجاري و تحقيقاتي فشار سنگيني را بر عهده دارد. ساخت و تحقيق سلاح هاي مسلح به جنگ افزار گاز فشار بالا از مهمترين فعاليت هاي اين مركز است.
«پيرلات»
مركز غني سازي اورانيوم فرانسه كه با ديفيوژن گازي كار مي كند در 80 مايلي شمال شرقي مارسي واقع شده و آغاز كار آن به سال 1953 بازمي گردد و پس از مراحل اوليه كار كه با موفقيت همراه بود از 1958 توليد صنعتي آن آغاز شد. مركز ديفيوژن نيز در سال 1960 ساخته شد كه در سال 1964 توانست به مركزي اصلي تبديل شود كه غني سازي تا دو درصد را انجام مي داد. طي سه مرحله ديگر در سال 1965 و در اوايل 1966 و در 1967 مركز غني سازي تكميل شد.
چهارمين مرحله به غني سازي بالا براي ساخت سلاح اختصاص يافته بود كه در سال 1966 توليد اورانيوم بسيار غني شده را متوقف كرد. دو مركز ديگر در 1998 تعطيل شد و در حال حاضر اين مراكز به دليل لغو برنامه توليد اورانيوم بسيار غني شده به حالت تعطيل درآمده است.
«ماركوله»
مهمترين مركز توليد پلوتونيوم جهت مصارف نظامي دريك مجتمع مركزي و چند منظوره است كه از سال 1952 كار خود را آغاز كرد و از نخستين و عمده ترين مراكز توليد پلوتونيوم در سراسر فرانسه است. توليد پلوتونيوم براي توليد سلاح در سال 1992 متوقف شد. راكتورهاي زيادي از نسل هاي مختلف راكتور در اين مركز وجود دارد كه كار تحقيق بر آب سنگين را انجام مي دادند. فارغ از عمليات نظامي، فعاليت توليد انرژي صلح آميز نيز در اين مركز انجام مي شود.
راكتور نسل (G1) (جي وان) در 1956 به كار افتاد كه قادر به توليد حرارت 40 مگاواتي بود ولي در سال 1956 استفاده از آن متوقف شد. دو نسل پس از آن يعني راكتورهاي جي تو و جي تري (G3 و G2) داراي مصرف دوگانه- توليد انرژي و توليد نظامي- بود كه در 1980 استفاده و توليد جي تو متوقف شد و متعاقب آن جي تري نيز در سال 1984 از دستور كار و استفاده خارج شد.
راكتور سلستين نيز در ميانه هاي دهه 1970 به توليد پلوتونيوم اختصاص داشت. از آنجا كه توليد پلوتونيوم براي مصارف نظامي از سال 1992 در فرانسه متوقف شده به نظر مي رسد در حال حاضر اين راكتورها به امور صلح آميز هسته اي بپردازند.
«لاهه»
دومين مركز توليد پلوتونيوم در فرانسه معروف به «UP2» در لاهه و نزديكي شربورگ در نورماندي واقع شده كه آغاز كار آن به 1966 برمي گردد و قابليت توليد 800 تن سوخت در سال را دارد.
ديگر مراكز
فرانسه هنوز مراكز مرتبط با فعاليت هسته اي نظامي و فعاليت هسته اي مرتبط با توليد انرژي صلح آميز را از هم جدا نكرده است و هنوز در مراكزي كه توليد انرژي صلح آميز مي كنند، تعداد متنابهي پلوتونيوم نيز به دست مي آيد. مراكزي كه مشكوك به اين توليد هستند عبارتند از: شينون يك، شينون 2 و 3، سنت لورن 1 و 2، و بوگي وان. مقدار توليد به هيچ وجه مشخص نيست اما محتمل بر توليد 500 تا 2000 كيلوگرم در سال است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید