آفتابنیوز : آفتاب- رضا بردبار: چند هفتهای قبل از تبلیغات انتخابات ریاستجمهوری در یک روز بارانی بهار 84 «سید محمد خاتمی» رییسجمهوری وقت برای دریافت درجه دكترای افتخاری دانشگاه تهران در رشته روابط بینالملل به این دانشگاه دعوت داشت. اما حاضران در مراسم بیش از سی دقیقه ورود خاتمی را انتظار کشیدند و این، مسالهای بود که پوزش خاتمی از میزبانانش را در پی داشت. خاتمی آن روز در سخنانش از عملکرد شهرداری تهران که آن زمان «محمود احمدینژاد» مسؤولیتش را عهدهدار بود، انتقاد کرد و با عتاب گفت: این فاجعه است كه به محض آمدن یك قطره باران یا برف در وضع رفت و آمد این چنین اختلال ایجاد میشود.
رییسجمهور همچنین به خاطر بسیاری از موارد كه به وی مرتبط بود و مواردی چون ترافیك و وضعیت شهر كه در ارتباط مستقیم با حیطه وظایف دولت نبود، از حاضران در این جلسه كه شخصیتهای علمی، فرهنگی، سیاسی از جمله نمایندگان مجلس، وزرا و سفرا را شامل میشدند، از طرف «كسانی كه چنین وضعی را نمیتوانند اداره كنند»، معذرت خواست.
عبارت خاتمی که گفته بود «كسانی چنین وضعی را نمیتوانند اداره كنند»، صراحتا به شهردار وقت برمیگشت و طبیعی بود که احمدینژاد در برابر آن سکوت نکند. اما ظاهرا احمدینژاد این گفته را بهانه مناسبی دید برای آنکه پروژه تبلیغاتی خود را برای زیر سؤال بردن دولتهای پیشین کلید بزند. به همین اعتبار احمدینژاد در پاسخ به این انتقاد رئیسجمهور تندترین لحن موجود را به کار گرفت و او را با غیرقابل انتظارترین و گزندهترین عبارات مورد حمله قرار داد.
احمدینژاد دو روز بعد در حاشیه بازدید از شهرداری منطقه 4 شهر تهران با همان لحنی که امروز دیگر همه آن را میشناسند گفت: مطلع شدم كه رییس محترم دستگاههای اجرایی بالاخره یك بار در ترافیك تهران معطل شدند و از نزدیك آن را لمس كردند. هرچند كه دوست نداریم رییسجمهور در ترافیك معطل شوند، اما از این جهت خوشحال و از سوی دیگر متأسفم؛ خوشحال از این كه بالاخره یك بار از میان مردم عبور و در پایان دوره هشت ساله بخشی از مشكلات مردم را لمس كردند و متأسف از این كه بسیار دیر و در پایان دوره مأموریت با معضل ترافیك آشنا شدند.
شهردار آن روز و رئیسجمهور امروز سپس با بیان اینكه «دیر رسیدن خاتمی به دانشگاه تهران بركاتی برای تهران و كشور به دنبال دارد»، افزود: یكی از بركات معطلی و دیر رسیدن رییسجمهور به دانشگاه این است كه ایشان به همكارانشان در دستگاههای اجرایی توصیه كنند تا یك مقدار از نامهربانیها و كم لطفیها در مقابل تصمیمات مدیریت شهری دست بردارند؛ چرا كه اگر دستگاهها كه كمك نمیكنند، حداقل اجازه دهند شورای شهر و شهرداری به فعالیت خود بپردازند و مشكلات را رفع كنند.
احمدینژاد ادامه داد: «امیدوارم با توصیه رییسجمهور مدیریت شهری فقط برای گرفتن 500 دستگاه اتوبوس ماهها پشت درها معطل نماند و مورد تهمت و اتهام قرار نگیرد.البته به عنوان یك شهروند و بر اساس صحبتهایی كه رییسجمهور طی هشت سال بیان كردند، به ایشان میگویم سه ماه فرصت كمی نیست و در این مدت میشود فضا را به سمت خدمت سوق داد و به عنوان یك برادر كوچك به ایشان توصیه میكنم فرصت سه ماهه را قدر بدانند و ما هم در خدمت ایشان هستیم».
و در پایان افزود: «مدیریت شهری همانطور كه دو سال اخیر با همه وجود در خدمت مردم و دستگاههای اجرایی برای توسعه خدمات بوده، از این پس هم خواهد بود. اگر راه را باز كنند تا بتوانیم قطار شهری را به سرعت راهاندازی و اتوبوس به اندازه كافی داشته باشیم، یا حداقل بدهیهای خود را به شهرداری بپردازند تا تعدادی از بزرگراهها را زودتر باز كنیم، این سه ماه فرصت خوبی برای تحقق خواستههای قانونی است».
-------------------------------
از آن مناظره غیر مستقیم، نزدیک به دوسال میگذرد. حداقل در این زمینه به لطف خدا (و شاید هم به قول آقای کروبی «نیروهای غیبی»!) اکنون شهردار تهران به ریاستجمهوری ایران رسیده، تیم مورد نظر خود را در بخشهای مختلف دستگاه اجرایی مستقر کرده، دو لایحه بودجه و یکی دو بودجه متمم طبق برنامههای خود به مجلس داده و خلاصه آنکه فرصتها و ابزارهای کافی برای حل مسایل و مشکلات مردم در اختیار داشته است.
اما دستاورد این مسؤولیت دوساله چه بودهاست؟ احمدینژاد که در پاسخ به اظهارات خاتمی، خطاب به او گفته بود «قدر فرصت سهماهه باقیمانده از دوران مسؤولیتش را بداند»، آیا قدر این فرصت حدود دوساله را دانسته است؟
آیا مشکلات و موانع پیشروی مدیریت شهری تهران به یمن حضور جناب احمدینژاد در مصدر دستگاه اجرایی از بین رفته است و در حال حاضر، آقای قالیباف شهردار تهران و مجموعه مدیریت شهری با فراغ بال در حال دریافت امکانات مورد نیاز خود از دستگاههای دولتی هستند؟
آیا متروی تهران که میتواند نقش مهمی در کاهش ترافیک شهری داشته باشد، از زمان انتقال آقای احمدینژاد از شهرداری به دولت، با افزایش بودجه و امکانات مواجه شده و یا به دلایل روشن سیاسی و در راستای سیاست اعلام نشده اما در حال اجرای دولت، بودجه این دستگاه شهری با مشکلات عمده از سوی دولت مواجه شده است؟
در مورد شخص قالیباف چطور؟ آیا از زمان شهردار شدن رقیب انتخاباتی محمود احمدینژاد، طیف همسوی دولت در شورای شهر دوم از او حمایت کردند یا کارشکنی را ترجیح دادند؟
دو سال از آن مناظره میگذرد و دو سال فرصتی است بسیار بیشتر از سه ماه. اما همچنان که در زمستان امسال دیدیم، گفته آن روز خاتمی هنوز هم صادق است:
«به محض آمدن یك قطره باران یا برف در وضع رفت و آمد این چنین اختلال ایجاد میشود». با این تفاوت که جناب احمدینژاد در مصدر دستگاه اجرایی است و دیگر نمیتواند دولتهای پیشین را در جایگاه متهم و مانع نشاند.
حامیان احمدینژاد اما هنوز همان لحن سابق را دارند!