انتخابات اسپانیا و خطر بازگشت راست افراطی
"سیاست در اینجا همیشه جنگ قدرت میان احزاب سنتی راست و چپ بوده است. آنان درگیر فساد هستند و به وضع کارگران فقیری چون ما توجهی نمی‌کنند".
آفتاب‌‌نیوز :
سرویس بین الملل- شبکه خبری "الجزیره" با اشاره به رشد محبوبیت و شبکه ارتباطی یک حزب راست افراطی در انتخابات اسپانیا به خصوص در نواحی حاشیه‌نشین آن کشور می نویسد: "فرانسیسکو مالدونادو" یک کارگر ساختمانی 43 ساله می گوید: "من هرگز واقعا درگیر سیاست نشده‌ام".
به گزارش آفتاب‌‌نیوز؛ او در حالی که مشغول کشیدن یک سیگار در آپارتمان‌اش در "سانتا ماریا دل آگوئیلا"، منطقه‌ای در حومه شهر ال اجیدو (El Ejido) است، این موضوع را مطرح می‌کند که منطقه‌ای حاشیه‌نشین که بیشتر طبقه کارگر در آن سکونت دارند و در استان "المریا" در اسپانیا واقع شده است. پوشش 31 هزار هکتاری و امتداد این منطقه در طول 50 کیلومتری خط ساحلی نشان می‌دهد که آنجا یکی از بزرگترین گلخانه‌های جهان و یکی از مهمترین مراکز اقتصادی اسپانیا برای تولید میوه و سبزیجات و صادرات آن به سرتاسر اروپا محسوب می‌شود. اینجا همان جایی است که حزب راست افراطی ووکس (Vox) در انتخابات محلی در دسامبر 2018 میلادی 30 درصد از آرای رای‌دهندگان را به خود اختصاص داد. این حزب به شدت موضع ضدمهاجرتی و ضدفمینیستی دارد و یک حزب پوپولیست راست افراطی محسوب می‌شود که از تمایل خود برای "بازگشت دوباره به اسپانیای بزرگ" می‌گوید. این حزب موضعی بسیار سرسختانه در قبال جدایی‌طلبان کاتالان دارد و خواستار برخورد با هرگونه خودمختاری‌طلبی در اسپانیا است. تلاش این حزب برای محکم کردن جای پای خودر پارلمان اسپانیا با سرمایه‌گذاری بر روی ریشه‌های هویتی منطقه‌ای است. این حزب وعده داده که قانون مرتبط با حافظه تاریخی مصوب سال 2007 میلادی اسپانیا را در صورت به قدرت رسیدن لغو خواهد کرد؛ قانونی که در آن به مناطق مختلف استانی در اسپانیا دستور داده شده که نمادهای دوران نظامی‌گری و در قدرت بودن فرانکو باید از اماکن عمومی حذف شوند.
"مالدونادو" که تا پیش از این اهل سیاست نبود به این حزب تازه و جنجالی پیوسته است. او می‌گوید: "وقتی برای اولین‌بار به جلسه حزب ووکس رفتم جای کافی حتی برای پارک کردن خودرو وجود نداشت. مردم از تمام گروه‌های سنی حضور داشتند؛ حتی کهنسالانی که نمی‌توانستند خوب پیاده‌روی کنند هم پرچم اسپانیا را در دست داشتند. خانواده‌هایی شبیه ما حضور داشتند. حتی افرادی بودند که پرچم دوره فرانکو را در دست داشتند".
او می‌گوید: "منتظر ماندیم تا سرود ملی پخش شد و پس از آن سخنران‌ها صحبت کردند. فضایی عاطفی حاکم بود. در این منطقه ما احساس می‌کنیم که از سوی دولت فراموش شده‌ایم. مردم در جنوب خسته شده‌اند. سیاست در اینجا همیشه جنگ قدرت میان احزاب سنتی راست و چپ بوده است. آنان درگیر فساد هستند و به وضع کارگران فقیری چون ما توجهی نمی‌کنند".
"الجزیره" در ادامه می نویسد: "چندین نفر در این منطقه می‌گفتند که به حزب ووکس رای می‌دهند چرا که به نظرشان سیاست‌های مهاجرتی باعث تضعیف وضعیت اقتصادی اسپانیا شده‌اند. در اسپانیا در جریان اصلی چهار حزب حضور دارند: حزب سوسیالیست کارگران اسپانیا (PSOE) تحت رهبری پدرو سانچز، حزب راست میانه مردم (PP)، Ciutadans و حزب چپ افراطی پودموس. اگرچه مقام‌های حزب ووکس در مناظره‌های تلویزیونی حضور ندارند با این حال، این حزب بر گفتمان سیاسی اسپانیا حاکم شده است. مالدونادو پیشتر از رای‌دهندگان به حزب راست میانه مردم بود. او می‌گوید به حمایت از آن حزب ادامه داد تا زمانی که مشخص شد 29 نفر از اعضای حزب در پرونده فساد عظیمی نقش داشته‌اند. او می‌گوید: "زمانی که به حرف‌های مقام‌های ووکس گوش می‌دهم احساس می‌کنم می‌توان به آنان اعتماد کرد. ال اجیدو احساس می‌کند که تبدیل به یک شهر فراموش شده در حاشیه کشور شده است".
در آنجا مهاجران مراکشی و آفریقای‌تبارها حضور دارند که در گلخانه‌ها کار می‌کنند. یک جوان اسپانیایی از این موضوع ناراحت است او می‌گوید: "اینجا محله ماست اما اکنون 90 درصد از مردم اینجا اصالتا از مراکش هستند". او معتقد است که مهاجرت و سیاست‌های صادرات کشاورزی اتحادیه اروپا به اقتصاد ال اجیدو آسیب رسانده است؛ آن هم به دلیل مقررات‌زدایی از واردات تولیدات از سنگال و سایر کشورهای آفریقایی. او می‌گوید این وضعیت و مقررات خیانتی به اسپانیا هستند. او می‌افزاید: "رسانه‌ها به دروغ می‌گویند این منطقه به دلیل وجود مهاجران سرپا مانده است این در حالیست که 30 سال پیش ما اینجا بودیم و در آن زمان مهاجری حضور نداشت".
یک کارگر اسپانیایی دیگر می‌گوید ووکس را دوست دارد چرا که آن حزب می‌گوید مهاجرت جرم است. آنان معتقدند که دزدی‌ها، تبهکاری‌ها و تجاوزهای صورت گرفته زیر سر مهاجران هستند.
"الجزیره" در ادامه می نویسد: "با این حال، واقعیت آن است که گلخانه‌های آلمریا حدود 3.5 میلیون تن میوه و سبزی صادر می‌کنند و درآمد سالانه حاصل از آن 1.5 میلیارد دلار است. این مدل معجزه‌آسای کشاورزی متکی به نیروی کار مهاجران است که بیش از 100 هزار نفر تخمین زده شده‌اند. اکثر آنان با حداقل دستمزد، بدون هرگونه حق و حقوقی و بدون قرارداد کار می کنند. ووکس کارزار خود را در ال اجیدو با سرمایه گذاری بر روی احساس ترس از مهاجران و بیگانه ستیزی آغاز کرد و تلاش کرد با تحریک احساسات ملی‌گرایانه و نوستالژیک به جای تاکید بر سیاست حمایت مردم را جلب کند. در این میان، رسانه‌های اجتماعی نقش مهمی در رساندن صدای حزب ووکس به مردم اسپانیا داشته‌اند. تا پیش از انتخابات قبلی در ماه دسامبر آنان حتی ساختار معمولی یک حزب سیاسی را نیز نداشتند. آنان در تلویزیون و در بحث‌ها حضور نداشتند و تنها در رسانه‌های اجتماعی بودند و هیچ‌کس نمی‌توانست پیش‌بینی کند که تا این اندازه محبوبیت کسب کنند. آنان در سال 2015 تنها 60 عضو داشتد و ظرف مدت یک سال بعد در آن منطقه تعداد اعضای آن حزب به بیش از خهزار نفر افزایش یافت. این بالاترین رشد تعداد اعضای حزب درمنطقه و در کل اسپانیا است. در اینستاگرام آنان حزبی هستند که بیشترین تعداد طرفدار را دارند. یکی دیگر از علل اقبال به این حزب عصبانیت مردم محلی از مذاکرات و رایزنی‌های احزاب چپ اسپانیا با جدایی‌طلبان کاتالان است. این موضوع رای دهندگان جنوب را خشمگین کرد. همچنین، رای دهندگان می‌گویند پرونده‌های فساد اداری و مالی و موضع احزاب سنتی در قبال آنان را به این نتیجه رسانده که این احزاب علاقه‌ای به تغییر وضعیت موجود ندارند بلکه خواستار حفظ این وضعیت هستند. با این حال، برخی معتقدند که برنامه اقتصادی ووکس با احزاب راست میانه تفاوتی ندارد اما آنان نمی خواهند دراین باره صحبت کنند چرا که نمی‌خواهند رای دهندگان متوجه این موضوع شوند. شاید مهمترین لحظه برای حزب ووکس انتخابات ملی روز یکشنبه نباشد. مهمتر از آن شهرداری‌ها هستند در صورتی که اعضای این حزب بتوانند کنترل شهرداری مادرید و والنسیا و دیگر شهرهای بزرگ را در دست گیرند قدرت‌شان تثبیت خواهد شد".
یک زن کارگر می‌گوید: "ما فقط کارگر هستیم. ما 30 سال است که در اینجا زندگی می کنیم و از سیاست خسته شده‌ایم. همین طور از سیاستمداران. آنان به مردم اهمیتی نمی‌دهند و تنها به فکر جیب‌های خودشان هستند". این خانواده پرچم کوچک دوران زمامداری فرانکو را مقابل خانه‌شان نصب کرده‌اند؛ پرچمی که تحت قانون اساسی فعلی غیرقانونی است. پرچمی یک عقاب سیاه در مرکز آن خودنمایی می‌کند. دو مرد با یکدیگر مکالمه می‌کنند و درباره نوجوانان مراکشی‌تبار حرف می‌زنند. یکی از آن دو می‌گوید: "مراقب این افراد باشید. آنان می‌توانند کسب و کار شما را نابود کنند. آنان مانند موش هستند. یک روز یکی از آن‌ها می‌خواست وارد باغ من شود. به پلیس گزارش دادم اما پلیس کاری انجام نداد".
این شبکه خبری در گزارش دیگری می‌نویسد موضوع دیگری این روزها در اسپانیا داغ و جنجالی شده است: حفر دوباره گورهای دسته جمعی دوران زمامداری فرانکو برای شناسایی قربانیان. این شبکه خبری می‌نویسد این اقدام آن هم در آستانه برگزاری انتخابات در اسپانیا زمانی که اقبال عمومی به سمت جناح راست افراطی ایجاد شده تبدیل به یک مسئله داغ انتخاباتی شده است. "الجزیره" از این موضوع به عنوان "احیای زخم‌های التیام نیافته قدیمی" یاد می‌کند.
این شبکه خبری می‌نویسد: "همزمان با انتخابات در اسپانیا زخم‌های کهنه سرباز می کنند. در فاصله سال‌های 1936 تا 1939 میلاید در جریان جنگ‌های داخلی در اسپانیا بیش از 40 هزار نفر جان خود را از دست دادد. فرانکو رهبر فاشیست سابق اسپانیا که در فاصله سال‌های 1939 تا 1975 میلادی زمام حکومتی سرکوبگر را در اسپانیا در دست داشت مسئول مرگ هزاران تن از مخالفان سیاسی و زندانیان در اسپانیا بوده است. "پدرو سانچز" رهبر حزب سوسیالیست اسپانیا از نخست‌وزیر آن کشور خواسته تا بودجه ای 15 میلیون یورویی را برای شناسایی قربانیان دوران فرانکو در نظر گیرد. حزب ووکس که پیش‌بینی می‌شود 12 درصد از آرای رای دهندگان را به خود اختصاص دهد و پیروزی‌های مهمی در سطح منطقه‌ای کسب کرده اما وعده داده که جلوی نبش قبر هزاران گور دسته جمعی دوره فرانکو را خواهد گرفت. "موریسیو سلا" که یک پیشخدمت است و در دهه ششم عمرش به سر می‌برد و در یک رستوران سنتی در مرکز مادرید کار می‌کند، می گوید: "من معتقد پدربزرگم در یکی از گورهای دسته جمعی دفن شده است. من خود را یک محافظه‌کار می‌دانم اما از برنامه حزب سوسیالیست برای تامین منابع مالی برای حفر گورهای دست جمعی و شناسایی اجساد حمایت می‌کنم این برای من یک مسئله شخصی است نه سیاسی".
این شبکه خبری در ادامه می نویسد: "دولت تحت رهبری سوسیالیست‌ها در اسپانیا در فاصله سال های 2004 تا 2011 میلادی در سال 2007 میلادی قانونی تحت عنوان "حافظه تاریخی" را از تصویب گذراند که در آن سرکوبگری دوره فرانکو محکوم شده بود و خواست حذف نمادهای آن دوران از فضاهای عمومی مطرح شده بود. همچنین، این قانون خواستار شناسایی هویت قربانیان سرکوب در آن دوره شده است. براوردهای غیر رسمی نشان می‌دهند که در حدود 100 هزار کشته و فرد ناپدید شده حاصل جنگ داخلی در اسپانیا و زمامداری فرانکو بوده‌اند و حدود سه هزار گور دسته جمعی در سرتاسر اسپانیا وجود دارند. اسپانیا کشوری است دارای چندین هویت ملیتی و قومیتی و متشکل از اقلیت‌هایی از جمله باسکی‌ها، کاتالان‌ها و والنسیایی‌ها. فرانکو اما با هدف همگن و یکپارچه سازی اسپانیا مذهب کاتولیک را تنها مذهب رسمی و اسپانیا اعلام کرد و زبان‌ها و فرهنگ اقلیت‌ها را غیرقانونی اعلام کرد. کاتالان‌ها در آن دوره با سرکوب شدیدی مواجه شدند".
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید