آفتابنیوز : سرویس بین الملل- روزنامه "صباح" ترکیه نزدیک به حزب عدالت و توسعه و دولت فعلی آن کشور در یادداشتی با اشاره به ابهامات موجود
درباره سیاست آمریکا در قبال ایران مینویسد: "بحث درباره رابطه میان ایران و امریکا سال ها مطرح بوده است. در امریکا رویکردهای متفاوتی درباره ایران وجود داشته از قرار دادن ایران در "محور شرارت" تا لزوم "توازن میان سنی و شیعه" و دستیابی به "برجام" و اخیرا کارزار "فشار حداکثری" رویکردهای متفاوت سه دولت اخیر امریکا در قبال ایران بودهاند.
به گزارش آفتابنیوز؛ در این میان بازیگران منطقهای و جامعه بینالمللی در تلاش بودهاند تا اهداف اصلی سیاست خارجی امریکا ر درک کنند. در این میان، اما در برخی از مواقع سیاستهای دولت امریکا دچار ابهام و عدم وضوح بودهاند. برای مثال، زمانی که ترکیه تلاش کرد تا در ارتباط با برنامه هستهای ایران نقش میانجی را ایفا کند. در رویکردی بهتآور دولت امریکا به طور آشکارا توافق با تهران و میانجیگری ترکیه را رد کرد و تحریمهای تازهای را علیه ایران وضع کرد. چند سال بعد اما دولت امریکا علیرغم اعتراض چندین متحد منطقهای آن کشور، توافق هستهای با ایران را امضا کرد. دولت ترکیه خواستار حل و فصل مشکلات میان ایران و امریکا از طریق مذاکرات شده بود. با این حال، یک سال بعد دولت تازه امریکا از توافق هستهای با ایران خارج شد. اکنون، با لغو معافیت خرید نفت از ایران از سوی امریکا، تشدید فشارها و شعارهای لفظی، چندین پرسش درباره آینده سیاستگذاری امریکا در قبال ایران ایجاد شدهاند که بر ابهامات میافزایند".
این روزنامه ترکیهای نزدیک به اردوغان در ادامه با طرح چندین موضوع، چهار پرسش و ابهام در سیاست امریکا در قبال ایران را مطرح کرده است. این روزنامه مینویسد: "آیا 12 شرط تعیین شده از سوی پمپئو وزیر امور خارجه امریکا به معنای سیاست کلی امریکا در قبال ایران است؟ دولت ترامپ اما هیچ راهبردی برای دستیابی به این اهداف دوازدهگانه ندارد و همچنین، مشخص نیست که دستیابی به کدام یک از این اهداف برای دولت امریکا اولویت دارد و اینکه آیا ایران اماده است تا امتیازاتی در اینباره به امریکا ارائه دهد؟ دوم آن که فشار حداکثری بر ایران در دستور کار دولت امریکا است با این حال، هنوز مشخص نیست که دولت امریکا تا چه اندازه آماده است که رژیم تحریمها علیه ایران را اعمال نماید. سال گذشته، بسیاری در واشنگتن گفتند که فشار حداکثری که از سوی افرادی خاص در دولت ترامپ تشویق میشود در نهایت باعث خواهد شد تا امریکا اهرمهای کارآمد بازدارندگی خود را از دست دهد. در سالهای گذشته، تحریم به عنوان اهرم سیاست خارجی امریکا در قبال برخی از کشورها استفاده میشد اما دولت ترامپ از تحریم یا تهدید به تحریم و مجازاتهای تحریمی به عنوان مهمترین اهرم خود در سیاست خارجی استفاده میکند. مشخص نیست اگر تحریمها باعث ایجاد نتیجه ناخواسته و غیرقابل انتظار شوند واشنگتن در گام بعدی چه خواهد کرد. سوم آنکه دولت امریکا با متحداناش مشکلاتی را پیدا کرده است.
زمان حصول برجام، آمریکا با اروپاییها بر سر توافق هستهای موافقت کرده بود. با این حال، برخی از متحدان امریکا در خاورمیانه از جمله عربستان و اسرائیل به شدت با این توافق مخالف بودند. اکنون با سیاست دولت ترامپ که خروج از توافق بوده است وضعیت معکوسی را شاهد هستیم. متحدان اروپایی با تصمیم امریکا برای خروج از برجام مخالف هستند و عربستان و اسرائیل از این تصمیم بسیار راضی هستند. اینکه چگونه ایالات متحده میتواند توازن در روابط با متحداناش در اروپا و خاورمیانه را ایجاد کند و اینکه این موضوع امکانپذیر خواهد بود یا خیر پرسشی اساسی است. امریکا اگر بخواهد طرف هر یک از آنان را بگیرد طرف دیگر را از دست خواهد داد.
چهارمین پرسش آن است که در سال آینده همزمان با انتخابات ریاستجمهوری در امریکا چه خواهد شد؟ به نظر میرسد ایران قصد ندارد روی مذاکره با امریکا تا پیش از انتخابات نوامبر 2020 میلادی حسابی باز کند. مشخص نیست که دولت ترامپ در دور دوم ریاست جمهوری خود در صورت تداوم چه اولویتی را در قابل ایران خواهد داشت و مشخص نیست در صورتی که رییسجمهوری دموکرات در مسند ریاست جمهوری بعدی امریکا باشد چه سیاستی را در قبال ایران در پیش خواهد گرفت. البته واضح است که در آن صورت سیاست امریکا در قبال برجام تغییر خواهد کرد با این حال، سیاست امریکا در صورت ریاستجمهوری یک دموکرات در قبال متحدان خاورمیانهای و اروپایی آن کشور هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد. این پرسشهای بدون پاسخ سبب شدهاند تا کارشناسان و ناظران سیاست خارجی امریکا در مورد ایران با معما و چالشی عمده مواجه شوند".