آفتابنیوز : آفتاب: روزنامه واشنگتن تایمز در تحلیلی به بررسی دلائل عملی نشدن تلاشهای جامعه جهانی برای حل مساله هستهای ایران از طریق مذاکره پرداخته است. نویسنده با برشمردن سه دلیل مدعی است در شرایط کنونی مذاکره با ایران تنها به بدترشدن شرایط انجامیده و عملا نفعی برای غرب به همراه نخواهد داشت.
«ایلا برمن» معاون شورای سیاست خارجی امریکا در امور سیاسی و نویسنده تحلیل واشنگتن تایمز به بررسی دلائل خود در سه حوزه ایدئولوژیک، استراتژیک و اجتماعی پرداخته است. وی در حوزه ایدئولوژیک می نویسد: جمهوری اسلامی در سال 1979 به رهبری امام خمینی(ره) فراتر از حوزه دولت – ملت شکل گرفت. انقلاب اسلامی ایرانیها هنوز هم همانند گذشته رادیکال باقی مانده است. براساس قانون اساسی کشور، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تنها دفاع از مرزهای ملی را عهدهدار نیست بلکه حمایت از تمام مستضعفین در سراسر دنیا از اهداف این نیرو محسوب میشود. همچنین براساس ایدئولوژیهای انقلاب اسلامی ، نظام فعلی ایران خواستار پیوستن به جامعه جهانی نیست بلکه به واژگون کردن ترتیبات موجود در آن فکر میکند.
بر این اساس نویسنده واشنگتن تایمز نتیجه میگیرد که چنین نظامی علاقهای به چانهزنی دیپلماتیک که میتواند باعث محدود شدن اهداف رادیکال بینالمللیاش شود ندارد.
در حوزه استراتژیک برمن معتقد است در حالیکه جورج بوش احتمال مذاکره مستقیم با ایران را رد نکرده اما پیش شرط مهمی را برای این تعامل قرار داده و آن این است که ایران ابتدا و پیش از شروع هر گونه مذاکره ای غنیسازی اورانیوم را متوقف کند. به اعتقاد نویسنده مقاله چنین پیش شرطی بسیار محتاطانه است چرا که آمریکا نمیخواهد با شروع مذاکره عملا فرصت لازم برای پیشرفت هستهای را در اختیار تهران قرار دهد.
بنا به نوشته وی ایرانیها هر چند این فرمول آمریکایی برای مذاکره را نپذیرفتهاند اما کاملا روشن است استفاده از فرصت مذاکره با غرب برای دستیابی به توانائی هستهای از اولویتهای قبلی آنها بوده است.
برمن این مساله را از شاخصهای دولت جمهوری اسلامی در دستیابی به انرژی هستهای میداند. وی مدعی است برنامه هستهای برای ایرانیها نه یک ابزار چانهزنی بلکه مهمترین عامل در حفظ ثبات نظام و دستیابی به هرمونی منطقهای است.
در حوزه اجتماعی نیز «برمن» مینویسد: ایران در مرحله دگرگونی اجتماعی به سر میبرد. دو سوم جمعیت هفتاد میلیونی این کشور جوان هستند و اغلب جهتگیری غربی دارند. بر همین اساس مذاکره با گروه فعلی سیاستمداران ایرانی که اغلب از عاملان انقلاب هستند عملا نمیتواند منافع مورد نظر را نصیب غرب کند. اما با پشت سرگذاردن این دوران در پنج تا ده سال آینده عملا سیاستمدرانی در ایران به قدرت میرسند با جهتگیریهای متفاوت.