اين بار بايد از عراق سخن بگوييم
آفتاب‌‌نیوز : 
اما ما بايد در مورد عراق صحبت كنيم. نبايد آن را از ذهن خارج كنيم. استراتژي ما چيست؟ اين سوال، كاملاً فوري و ضروري است زيرا عراق به تدريج به سمت نقطه خطرناكي كشانده شده است. در اين شرايط، اكثر گروه ها مي خواهند انرژي خود را صرف رسيدن به قدرت كنند. وقتي هيچ كس نمي خواهد انرژي خود را صرف ساختن عراق متحد و دموكراتيك كند.
مشكل اصلي ما، همان تصميم فاجعه بار دونالد رامسفلد است. رامسفلد و بوش در حالي به عراق حمله كردند كه هزينه كافي براي چنين عملياتي را در اختيار نداشتند. از همان روزي كه غارت ها شروع شد مشخص بود که آمریکا نیروهای لازم را برای ادارهه عراق در اختيار ندارد. آمريكا هيچ گاه نتوانست كاملاً بر اوضاع مسلط شود. تقريبا تمام مشكلاتي كه امروزه در عراق با آنها مواجه هستيم - از تقويت گروه هاي قومي و ضعف اقتصاد گرفته تا كمبود گاز و برق و آدم ربايي - از بي توجهي به دكترين پاول مبني بر لزوم اعزام گسترده نيروهاي آمريكايي به عراق نشات گرفته است.
ما گمان مي كنيم كه مي توانيم سربازان عراقي را تربيت كنيم. اما اين كار، موفقيت آميز نبوده است. چه كسي به تربيت فاشيست هاي شورشي مشغول است؟ هيچ كس. اما آنها هر روزه صدمات زيادي به نيروهاي آمريكايي و عراقي وارد مي كنند . اگر شما سربازان و افسران با انگيزه اي داشته باشيد، ارتشي را در اختيار خواهید داشت كه مي تواند از سطح مورد انتظار هم فراتر رود. اما عكس اين قضيه هم صادق است. وقتي افسران و سربازان انگيزه كافي نداشته باشند، ارتش فقط در جا مي زند.
اما افسران و سربازان با انگيزه را بايد از كجا بياوريم؟ فقط رهبر و دولت عراقي كه بتواند نماينده تمام گروه هاي اصلي كشور باشد مي توانند انگيزه لازم را در آنها ايجاد كنند. اما رفتار طبقه سياسي عراق، تا كنون نااميدكننده بوده است. كردها رفتار خوبي داشته اند اما رهبران سني، كوتاه بين به نظر مي آيند. ظاهرا دوست دارند باز هم به قدرت برگردند. اما آيت الله العظمي سيستاني، رهبر معنوي شيعيان، نيروي مثبتي در جبهه ديني بوده است.
من هنوز هم مطمئن نيستم كه ايجاد عراق دموكراتيك، متحد و متكي به خود امكان پذير باشد. اما يافتن اين راه، كاملاً به تأمين منافع آمريكا كمك خواهد كرد. با اين وجود، بايد به فكر ايجاد فضاي امنيتي مناسبي باشيم. رهبران ميانه رو و ملي گرا هرگز نمي توانند در بحبوحه خشونت، به وظايف خود عمل كنند.
شايد اكنون دير شده باشد؛ اما چرا آمريكا قبل از خروج از عراق، كار خود را تمام نمي كند؟ تعداد نظاميان آمريكايي و ابعاد فعاليت هاي ديپلماتيك در اين عرصه بايد افزايش يابد. با اين استراتژي فعال، دولت جديد عراق، آمريكا و سازمان ملل براي باز كردن فضاي سياسي عراق، تدوين قانون اساسي و به كارگيري استراتژي ديپلماتيك وارد عمل مي شوند. اما دولت بوش در تمام اين ابعاد، ضعيف عمل كرده است. در اين هفته ها ، ما در عراق، افغانستان و اردن، حتي سفير هم نداشته ايم.
اخيرا آمريكا هزينه سنگيني براي دكترين رامسفلد پرداخته است. بنابراين، اعلام نياز به نيروي هاي بيشتر، آخرين چيزي است كه دولت بوش به شنيدن آن تمايل دارد. اما واقعيت آن است كه رويكرد آينده عراق، تنها از يك محيط ناامن نشات گرفته است كه شرايط خطرناكي را براي آينده اين كشور ترسيم مي كند.
اما ما بايد در مورد عراق صحبت كنيم. نبايد آن را از ذهن خارج كنيم. استراتژي ما چيست؟ اين سوال، كاملاً فوري و ضروري است زيرا عراق به تدريج به سمت نقطه خطرناكي كشانده شده است. در اين شرايط، اكثر گروه ها مي خواهند انرژي خود را صرف رسيدن به قدرت كنند. وقتي هيچ كس نمي خواهد انرژي خود را صرف ساختن عراق متحد و دموكراتيك كند. مشكل اصلي ما، همان تصميم فاجعه بار دونالد رامسفلد است. رامسفلد و بوش در حالي به عراق حمله كردند كه هزينه كافي براي چنين عملياتي را در اختيار نداشتند. از همان روزي كه غارت ها شروع شد مشخص بود که آمریکا نیروهای لازم را برای ادارهه عراق در اختيار ندارد. آمريكا هيچ گاه نتوانست كاملاً بر اوضاع مسلط شود. تقريبا تمام مشكلاتي كه امروزه در عراق با آنها مواجه هستيم - از تقويت گروه هاي قومي و ضعف اقتصاد گرفته تا كمبود گاز و برق و آدم ربايي - از بي توجهي به دكترين پاول مبني بر لزوم اعزام گسترده نيروهاي آمريكايي به عراق نشات گرفته است.
ما گمان مي كنيم كه مي توانيم سربازان عراقي را تربيت كنيم. اما اين كار، موفقيت آميز نبوده است. چه كسي به تربيت فاشيست هاي شورشي مشغول است؟ هيچ كس. اما آنها هر روزه صدمات زيادي به نيروهاي آمريكايي و عراقي وارد مي كنند . اگر شما سربازان و افسران با انگيزه اي داشته باشيد، ارتشي را در اختيار خواهید داشت كه مي تواند از سطح مورد انتظار هم فراتر رود. اما عكس اين قضيه هم صادق است. وقتي افسران و سربازان انگيزه كافي نداشته باشند، ارتش فقط در جا مي زند.
اما افسران و سربازان با انگيزه را بايد از كجا بياوريم؟ فقط رهبر و دولت عراقي كه بتواند نماينده تمام گروه هاي اصلي كشور باشد مي توانند انگيزه لازم را در آنها ايجاد كنند. اما رفتار طبقه سياسي عراق، تا كنون نااميدكننده بوده است. كردها رفتار خوبي داشته اند اما رهبران سني، كوتاه بين به نظر مي آيند. ظاهرا دوست دارند باز هم به قدرت برگردند. اما آيت الله العظمي سيستاني، رهبر معنوي شيعيان، نيروي مثبتي در جبهه ديني بوده است.
من هنوز هم مطمئن نيستم كه ايجاد عراق دموكراتيك، متحد و متكي به خود امكان پذير باشد. اما يافتن اين راه، كاملاً به تأمين منافع آمريكا كمك خواهد كرد. با اين وجود، بايد به فكر ايجاد فضاي امنيتي مناسبي باشيم. رهبران ميانه رو و ملي گرا هرگز نمي توانند در بحبوحه خشونت، به وظايف خود عمل كنند.
شايد اكنون دير شده باشد؛ اما چرا آمريكا قبل از خروج از عراق، كار خود را تمام نمي كند؟ تعداد نظاميان آمريكايي و ابعاد فعاليت هاي ديپلماتيك در اين عرصه بايد افزايش يابد. با اين استراتژي فعال، دولت جديد عراق، آمريكا و سازمان ملل براي باز كردن فضاي سياسي عراق، تدوين قانون اساسي و به كارگيري استراتژي ديپلماتيك وارد عمل مي شوند. اما دولت بوش در تمام اين ابعاد، ضعيف عمل كرده است. در اين هفته ها ، ما در عراق، افغانستان و اردن، حتي سفير هم نداشته ايم.
اخيرا آمريكا هزينه سنگيني براي دكترين رامسفلد پرداخته است. بنابراين، اعلام نياز به نيروي هاي بيشتر، آخرين چيزي است كه دولت بوش به شنيدن آن تمايل دارد. اما واقعيت آن است كه رويكرد آينده عراق، تنها از يك محيط ناامن نشات گرفته است كه شرايط خطرناكي را براي آينده اين كشور ترسيم مي كند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید