کودکان در سوریه کشته نمی‌شوند، این "سلاخی بیگناهان" است
گاردین در گزارشی نوشته است: انتشار تصاویر وحشتناک برای مدتی توجه عموم را به خود جلب می‌کند. اخیرا در یکی از این تصاویر، ریهام پنج ساله در میان آوارهای خانه بمباران شده‌اش در اریها، استان ادلب دست و پا می‌زند تا خواهر شیرخوارش را نجات دهد. ریهام در بیمارستان می‌میرد اما به لطف تلاش‌های او و نیروهای امدادی خواهرش زنده می‌ماند.
در همان روز اما دست کم ۱۰ غیرنظامی دیگر شامل سه کودک در حملات هوایی روستاها و شهرها در ادلب، حماه و حلب کشته می‌شوند. بر اساس گزارش صندوق نجات کودکان، کودکان بیشتری در ماه گذشته نسبت به تمام سال ۲۰۱۸ کشته شده‌اند. ناظران می‌گویند، از آغاز آوریل ۸۰۰ تن شامل ۲۰۰ کودک در ادلب کشته شده‌اند که اکثر این قتل‌ها به تصویر کشیده نشدند.
راه‌های بسیار راحت‌تری برای توصیف مرگ کودکان وجود دارد. واژه "سانحه" مربوط به مرگ‌هایی است که ممکن است به صورت تصادفی بوده باشد اما قتل چیز دیگری است و باید آن را نام برد. اینها جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت هستند.
میچل باچله، رئیس حقوق بشر سازمان ملل اخیرا گفته بود: حملات بین‌المللی علیه غیرنظامیان جرایم جنگی هستند و آنهایی که دستور می‌دهند تا چنین اقداماتی صورت گیرد، از نظر کیفری مسئول این اقدامات هستند. در همان اوایل جنگ سوریه، جهان نگرانی قابل ملاحظه خود را نشان داد و حالا حملات هوایی باعث کشته و قطع عضو تعداد چشمگیری از غیرنظامیان چندین بار در یک هفته می‌شود و واکنش به آن به نظر می‌رسد به طرز قابل توجهی کاهش دارد.
اعضای شورای سازمان ملل تحقیقی را درباره تخریب بیمارستان‌های ادلب انجام داده‌اند اما همانند سابق، این تحقیق هم بایکوت می‌شود و مورد بی اعتنایی قرار می‌گیرد. پزشکان بدون مرز اخیرا گزارش داده این خشونت در ماه گذشته میلادی شدت گرفت و باعث مرگ یا زخمی شدن تعداد زیادی نسبت به هر زمان دیگری در سال گذشته شده است. بمباران و شلیک‌های راکتی باعث شده تا بیش از ۴۵۰ هزار تن به شمال بگریزند. حالا موج جدیدی از بحران آوارگی در حالی نمایان شده که خانواده‌های بی خانمان و آواره به سمت ترکیه و شاید اروپا و انگلیس روان هستند. دولت‌ها ممکن است به زودی مجبور شوند به این مساله توجه بیشتری داشته باشند.
متحدان غربی تاکید دارند که آنها به شدت نگران غیرنظامیان سوری هستند. اما در نشست شورای امنیت سازمان ملل، مارک لوکاک، رئیس و هماهنگ کننده کمک‌های اضطراری به انتقاد از روسیه و چین پرداخت و گفت در حالی که این خشونت‌ها مقابل چشمان ما ادامه دارند، برای ۹۰ روز هیچ کاری انجام نشده است. او پرسید: آیا آنها در نهایت آماده گوش دادن به کودکان ادلب هستند؟
پاسخی که لوکاک می‌خواست، همانی نبود که انتظارش را می‌کشید. اکثریت اعضای شورای امنیت برای دور زدن وتوی معمول روسیه، خواستار انجام تحقیقی درباره تخریب بیمارستان‌های ادلب و سایر تاسیسات مورد حمایت سازمان ملل شدند. اما همانند سایر تحقیقات، این روند هم احتمالا بایکوت می‌شود و نتایج آن مورد بی اعتنایی قرار می‌گیرد. همچنین اقدامی فوری نیز برای متوقف کردن این کشتار صورت نگرفت.
