در زمانی که به دلیل شیوع کرونا فاصله گذاری اجتماعی به کاری اجتنابناپذیر تبدیل شده و اطرافمان را نیز اخبار غمانگیز و افسرده کننده فراگرفته است، دانشمندان خبری اعلام کردند مبنی بر اینکه به راز نوازش کامل پی بردهاند.
آنها میگویند راز نوازش کامل، در بغل کردن عزیزانمان است. اما به شرطی که این در آغوش گرفتن خیلی سفت و محکم نباشد.
تیمی از پژوهشگران در دانشگاه توهو در ژاپن اثر آرامش بخشیِ در آغوش گرفتن نوزادان را آن هم با میزان متفاوت فشار این آغوشگیری، اندازه گرفتهاند. آنها همچنین آثار در آغوش گرفتن نوزادان توسط والدین، با بغل کردن آنها توسط دیگر افراد را نیز مقایسه کردهاند.
آنها در طول این آزمایشها ضربان قلب نوزادان و والدین آنها را به کمک حسگرها اندازه گرفتند و واکنشهای متفاوت نوزادان به سطح مختلف فشار در بغل گرفتنها و حتی مدت آن را ارزیابی کردند.
نتایج به دست آمده پس از انجام این آزمایشها نشان داد که کودکانی که بغل کردن آنها توام با «کمی فشار» باشد و نه تنها یک در بغل نگه داشتن ساده، از آرامش بیشتری برخوردارند. اما اگر این فشار تشدید شود و به عبارت دیگر آنها در یک آغوش «تنگ» نگه داشته شوند، از میزان این آرامش کاسته خواهد شد.
برای شیرخوارانی که بیش از ۱۲۵ روز سن داشتند، اثر این بغل آرامش بخش، زمانی که در آغوش والدین یا حتی یک «زن» بیگانه بودند، بیشتر بود.
بر این اساس، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که یک بغل گرفتن عالی، زمانی است که کودک توسط والدینش با فشاری متوسط در آغوش گرفته میشود.
تحقیقات همچنین نشان داد که نوزادان تنها کسانی نیستند که از در آغوش گرفته شدن لذت میبرند. والدین نیز هنگامیکه فرزندانشان را در آغوش میگیرند به همان سطح آرامش میرسند.
دانشمندان امیدوارند با اندازهگیری اثر فیزیولوژیکی در آغوش گرفتن نوزادان و پیشرفت در دانش پیوند میان والدین-کودکان و روانشناسی کودکان، بتوانند در درمان برخی از بیماریهای هر دو طرف، از جمله اختلال طیف اوتیسم در کودکان به پیشرفتهایی دست یابند.