احزاب سیاسی لبنان سعد حریری را به عنوان نخست وزیر جدید این کشور برگزیدند.
آقای حریری در حالی مجددا قدرت را در لبنان به دست میگیرد که یک سال پیش و در پی اعتراضات سراسری از این مقام استعفا کرده بود.
معترضان در تظاهرات سال گذشته خواستار بازنگری کامل در سیستم سیاسی لبنان به خاطر بحران اقتصادی در این کشور شده بودند.
طی ماههای اخیر هم شیوع ویروس کرونا و انفجار مهیب بیروت، این کشور را دچار بحرانهای تازهای کرده است.
بسیاری ناکارآمدی حاکمان لبنان را دلیل وقوع انفجار مهیب بیروت میدانند که موجب شد تا حسان دیاب از مقام نخست وزیری لبنان استعفا کند.
پس از استعفای آقای دیاب، مصطفی ادیب به عنوان نخستوزیر برگزیده شد در نظر گرفته شد که وی نیز یک ماه پیش و پس از آنکه نتوانست رای اعتماد برای کابینه خود بدست بیاورد از مقامش کنارهگیری کرد.
شکست دولت آقای ادیب ضربهای به ابتکار فرانسه نیز بود، ابتکاری که خواستار انجام اصلاحات فوری و مقابله با فساد در ازای دریافت میلیاردها دلار کمک بینالمللی بود.
میشل عون، رئیس جمهور لبنان روز چهارشنبه در یک سخنرانی تلویزیونی به عملکرد مجلس و مقامات رسمی این کشور اعتراض کرد و گفت که آنها راههایی را که قبلا بر سر آن توافق شده بود، مسدود کردهاند.
آقای عون پرسیده بود که "همه آن اصلاحات کجا رفت؟ تمام بندهایی که به روسای فراکسیونها و احزاب ارائه شد کجاست؟"
به گفته رئیس جمهور لبنان "سکوت هر مقام و عدم همکاری در حسابرسی بانک مرکزی ثابت میکند که آن شخص در فساد و ناکارآمدی شریک است".
لبنان یکی از مقروضترین کشورهای جهان است و شاهد رشد اقتصادی صفر بود و ارزش واحد پولی آن در مقابل دلار بسیار کاهش یافت.
بیکاری و فقر در این کشور در حال افزایش بود و مردم از نارکارآمدی دولت در ارائه خدمات اساسی بیش از گذشته ناامید و عصبانی شده بودند.
اعتراضات مردمی که در نهایت موجب کنارهگیری آقای حریری از مقام نخستوزیری شد، از آنجا آغاز شد که دولت وی پیشنهاد کرد تا بر روی تماسهای صوتی اپلیکیشنهایی مانند واتساپ از مردم مالیات گرفته شود.
این اعتراضات به سرعت تبدیل به یک شورش سراسری علیه نخبگان سیاسی شد که از نگاه مردم مدتهاست بر سر کار هستند و به فساد، هدر دادن منابع، سوءمدیریت و سهلانگاری متهم هستند.
یکی از خواستههای اصلی مردم این بود که دولت توسط مدیران غیروابسته به احزاب اداره شود.