آمریکا و اسرائیل غیردموکراتیک هستند نه ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
قانون اساسی ایران که پس از انقلاب تدوین شد با رفراندوم عمومی به تصویب رسید و در رأی گیری مربوط به آن زنان نیز حضور داشتند. مجلس ایران و رئیس جمهوری این کشور نیز بر طبق همین رویه انتخاب می شوند و مجلس نیز شامل نمایندگانی از احزاب سیاسی، مذهبی و قومی متعدد می شود.
در مجلس کرسی هایی برای اقلیت های مذهبی مانند یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان وجود دارد ولی در مقابل باید دید که چند نماینده مسلمان در کنگره آمریکا حضور دارند یا اینکه چند حزب سومی در واشنگتن فعالیت دارند و یا اصلا چند کاندیدا می توانند در انتخابات شرکت کرده و در مناظرات تلویزیونی دیده شوند.
درست است که در ایران ارگانی به نام شورای نگهبان و شخص رهبری بر تمامی امور نظارات دارند ولی این موضوع تاثیری بر دموکراتیک بودن حکومت این کشور ندارد. ممکن است رئیس جمهوری جدید ایران در جریان تظاهرات 26 سال پیش نقش داشته باشد ولی مسلما گذشته ای سیاه تر از آریل شارون، نخست وزیر اسرائیل ندارد.
شارون در جوانی عضو یک گروه تروریستی اسرائیل بود و به دنبال استقلال این کشور این گروه ها در انواع بمب گذاری ها و کشتار عرب ها نقش داشتند. او این کارها را به منظور ترساندن عرب ها و فراری دادن آنها از سرزمین کنونی اسرائیل انجام داد تا بتواند آنجا را اشغال کند.
رئیس جمهوری آمریکا نیز اعمال مشابهی انجام می دهد ولی این کار از راه دور هدایت می کند چنانکه در عراق با کشتارهایی در فلوجه و حبس و شکنجه افراد بی گناهی انجام داد که کوچکترین تهدیدی برای آمریکا یا مردم آن به حساب نمی آمدند.
پس مشخص است که آمریکا هم آنچنان مبرا از اقدامات متناقض یا حقوق بشر و دموکراسی نیست. البته نباید فراموش کرد که احمدی نژاد، به رغم تمامی اتهامات وارد شده بر او، هیچ یک از گروگان ها را نکشته و تمامی آنها سالم به آمریکا بازگشتند.
به علاوه در طول بحران گروگانگیری ایران هیچ گاه موضع خصمانه ای در برابر آمریکا نداشته و در امور داخلی این کشور دخالت نکرده است.
در مورد برنامه هسته ای نیز ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان ملل همکاری کامل داشته است و آمریکا نمی تواند بگوید که ایران آشکارا در حال نقض پیمان منع گسترش و معاهدات ژنو است.
با این حال دولت آمریکا از دهه 40 همواره در مسایل میان عرب ها و ایران دخالت کرده است و هر بار نتایج آن دامن گیر خود واشنگتن شده است. دولت آمریکا سابقه ای طولانی در حمایت از دیکتاتورهای خاورمیانه دارد پس جای تعجب نیست که چرا بسیاری از مردم این منطقه از دولت آمریکا متنفرند.
این مردم در انتخاب احمدی نژاد و دولتی محافظه کار گزینه مطلوب خود را برگزیدند و همه باید به این انتخاب احترام بگذارند و آنها را به حال خود رها کنند. در غیر این صورت آمریکا با خطراتی مواجه می شود که هنوز عواقب مشابه آن را در منطقه شاهد است.
قانون اساسی ایران که پس از انقلاب تدوین شد با رفراندوم عمومی به تصویب رسید و در رأی گیری مربوط به آن زنان نیز حضور داشتند. مجلس ایران و رئیس جمهوری این کشور نیز بر طبق همین رویه انتخاب می شوند و مجلس نیز شامل نمایندگانی از احزاب سیاسی، مذهبی و قومی متعدد می شود. در مجلس کرسی هایی برای اقلیت های مذهبی مانند یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان وجود دارد ولی در مقابل باید دید که چند نماینده مسلمان در کنگره آمریکا حضور دارند یا اینکه چند حزب سومی در واشنگتن فعالیت دارند و یا اصلا چند کاندیدا می توانند در انتخابات شرکت کرده و در مناظرات تلویزیونی دیده شوند.
درست است که در ایران ارگانی به نام شورای نگهبان و شخص رهبری بر تمامی امور نظارات دارند ولی این موضوع تاثیری بر دموکراتیک بودن حکومت این کشور ندارد. ممکن است رئیس جمهوری جدید ایران در جریان تظاهرات 26 سال پیش نقش داشته باشد ولی مسلما گذشته ای سیاه تر از آریل شارون، نخست وزیر اسرائیل ندارد.
شارون در جوانی عضو یک گروه تروریستی اسرائیل بود و به دنبال استقلال این کشور این گروه ها در انواع بمب گذاری ها و کشتار عرب ها نقش داشتند. او این کارها را به منظور ترساندن عرب ها و فراری دادن آنها از سرزمین کنونی اسرائیل انجام داد تا بتواند آنجا را اشغال کند.
رئیس جمهوری آمریکا نیز اعمال مشابهی انجام می دهد ولی این کار از راه دور هدایت می کند چنانکه در عراق با کشتارهایی در فلوجه و حبس و شکنجه افراد بی گناهی انجام داد که کوچکترین تهدیدی برای آمریکا یا مردم آن به حساب نمی آمدند.
پس مشخص است که آمریکا هم آنچنان مبرا از اقدامات متناقض یا حقوق بشر و دموکراسی نیست. البته نباید فراموش کرد که احمدی نژاد، به رغم تمامی اتهامات وارد شده بر او، هیچ یک از گروگان ها را نکشته و تمامی آنها سالم به آمریکا بازگشتند.
به علاوه در طول بحران گروگانگیری ایران هیچ گاه موضع خصمانه ای در برابر آمریکا نداشته و در امور داخلی این کشور دخالت نکرده است.
در مورد برنامه هسته ای نیز ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی و سازمان ملل همکاری کامل داشته است و آمریکا نمی تواند بگوید که ایران آشکارا در حال نقض پیمان منع گسترش و معاهدات ژنو است.
با این حال دولت آمریکا از دهه 40 همواره در مسایل میان عرب ها و ایران دخالت کرده است و هر بار نتایج آن دامن گیر خود واشنگتن شده است. دولت آمریکا سابقه ای طولانی در حمایت از دیکتاتورهای خاورمیانه دارد پس جای تعجب نیست که چرا بسیاری از مردم این منطقه از دولت آمریکا متنفرند.
این مردم در انتخاب احمدی نژاد و دولتی محافظه کار گزینه مطلوب خود را برگزیدند و همه باید به این انتخاب احترام بگذارند و آنها را به حال خود رها کنند. در غیر این صورت آمریکا با خطراتی مواجه می شود که هنوز عواقب مشابه آن را در منطقه شاهد است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید