این ویدئو دقایق آخر پیش از نشستن این روبات بروی سطح کره مریخ را نشان میدهد و به ویژه لحظه بلند شدن خاک از سطح مریخ که بر اثر جریان فرود به وجود آمده است.
این کاوشگر بعد از سفری هفت ماهه به مریخ رسیده است.
این وسیله شش چرخه هزار کیلویی حداقل دو سال آینده را صرف حفاری در صخرههای مریخ خواهد کرد تا شاید نشانهای از وجود حیات در گذشته این سیاره پیدا کند.
ماموریت اصلی این کاوشگر جست و جو برای یافتن آثار حیات در گذشته و جمع آوری و آماده کردن نمونه هایی از خاک و سنگ مریخ برای بازگرداندن به زمین با ماموریت های بعدی در دهه ۲۰۳۰ است.
این ربات از نظر ظاهری همانند مریخ نورد کیوریاسیتی (کنجکاوی) است که ناسا در سال ۲۰۱۲ در گودال گِیل فرود آورد. اما وسیله تازه تفاوتهای زیادی با کاوشگر قبلی دارد و به ابزارهایی مجهز است که با کمک آنها خواهد توانست به مجموعه تازهای از سوالات علمی پاسخ دهد.
این کاوشگر مجهز به بیش از ۲۰ دوربین و یک جفت میکروفن است. دو عدد از دوربینها روی مینیکوپتری تعبیه شدهاند که سعی خواهد کرد در اتمسفر رقیق مریخ به پرواز درآید.
این اولین ماموریت ناسا به مریخ از زمان دو ماموریت وایکینگ در دهه ۱۹۷۰ خواهد بود که مستقیما به دنبال آثار حیات خواهد گشت.
در این فاصله تمام ماموریتها سعی داشتند به این سوال پاسخ دهند که آیا مریخ زمانی زیستگاه مناسبی بوده است یا نه. این معما اکنون به طور قانع کنندهای حل شده است.
ماموریتهایی مثل "اسپیریت" (روحیه) و "آپورچونیتی" (فرصت) در دهه ۲۰۰۰ و اخیرا کاوشگر کیوریاسیتی، جملگی نشان دادهاند که مریخ زمانی یک کره گرمتر و مرطوبتر بود و همه پیشنیازهای شیمیایی برای تداوم ارگانیسمهای میکروبی - در صورت وجود آنها - را داشته است.
حالا وظیفه پرسیویرنس است که به دنبال ردی بگردد که ممکن است این ارگانیسم های اولیه به جا گذاشته باشند. محل فرود کاوشگر گودال جزیرو انتخاب شده چون تصور می شود این نقطه قبلا محل یک دریاچه بزرگ بوده است.
هدف این است که در بلندمدت فضانوردان به مریخ اعزام شوند و پرسیویرنس آزمایشی انجام خواهد داد تا ببیند آیا امکان تولید اکسیژن قابل تنفس از اتمسفر این سیاره که عمدتا متشکل از دی اکسید کربن است وجود دارد یا نه.