استراحت زیاد موجب طولانی‌شدن بهبودی ناشی از ضربه مغزی می‌شود
به گزارش فیز، بر اساس این بیانیه، بیشتر این ضربه‌های مغزی در عرض یک ماه بهتر و به‌طور موثری درمان می‌شوند. البته چنین تصور می‌شود که علائم پایدار، نتیجه کنش متقابل پیچیده بین اثرات جسمی و روان‌شناختی آسیب جدید و شرایط زمینه‌ای است.
بیانیه اجماع توسط همایش اجماع پزشکان گروه (TPCC)، یک معاهده مبتنی بر طرح سالانه، متشکل از ۶ انجمن اصلی حرفه‌ای، با هدف کمک به پزشکان برای ارائه بهترین مراقبت‌های پزشکی از ورزشکاران تهیه شده است. این بیانیه نسخه قبلی مربوط به مدیریت ضربه مغزی که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد را به روز می‌کند.
داده‌های حاصل از مراجعه به بخش‌های اورژانس ایالات‌متحده، ملاقات پزشکان و سیستم نظارت بر آسیب دبیرستان (RIO)، سالانه تعداد ضربه‌های مربوط به ورزش را فقط در آمریکا بین یک تا ۱.۸ میلیون نفر (در میان افراد تا ۱۸ سالگی) و حدود ۴۰۰ هزار آسیب در ورزشکاران دبیرستانی تخمین می‌زند.
اما علائم ضربه مغزی خاص نیستند و در حال حاضر هیچ آزمایش تشخیصی مفید بالینی، مانند آزمایش خون، آزمایش ژنتیک یا روش‌های استاندارد تصویربرداری وجود ندارد. در این بیانیه آمده است که میزان واقعی و شیوع ضربه مغزی مربوط به ورزش همچنان ناشناخته مانده است.
علائم و نشانه‌هایی که بیانگر آسیب شدیدتر مغز یا گردن (ستون فقرات گردنی) و مراقبت‌های فوری اورژانسی هستند، شامل موارد ذیل است:
• تشنج فوری (در دم یا چند دقیقه بعد از ضربه)
• از دست دادن هوشیاری مختصر
• سردرد شدید یا بد
• استفراغ مداوم یا مکرر
• افزایش بی‌حالی، گیجی
• سوزن‌سوزن شدن یا بی‌حسی در دست‌ها و یا پاها
• دید دوتایی
• گردن درد، حساسیت استخوانی، محدودیت دامنه حرکتی و یا تغییر شکل
همچنین دامنه وسیعی از علائم وجود دارند که ممکن است بلافاصله یا مدتی بعد رخ دهند و می‌توانند نشان‌دهنده ضربه مغزی باشند. این موارد اختلال موقعیت‌یابی، اختلالات فکری، عدم توانایی در تمرکز، لکنت زبان، خواب آلودگی بیش از حد، سردرد، سرگیجه، موارد مربوط به حفظ تعادل، اختلالات بینایی، حساسیت بیش از حد به سر و صدا، تحریک‌پذیری و اختلالات خواب هستند.
این بیانیه اشاره می‌کند که بیشتر ضربه‌های ناشی از ورزش قابل درمان هستند و بیشتر ورزشکاران آسیب‌دیده طی دو (بزرگسالان) تا چهار هفته (کودکان) به‌طور کامل بهبود می‌یابند. تعداد و شدت نمایش اولیه علائم به بهترین وجه پیش‌بینی می‌کند که چقدر بهبودی زمان می‌برد.
عواملی که ممکن است بهبودی را طولانی یا پیچیده کنند شامل از دست دادن هوشیاری بیش از یک دقیقه، سن جوان‌تر، شرایط قبلی از جمله میگرن، اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی، اختلالات یادگیری، افسردگی، اضطراب یا وحشت‌زدگی و بیماری حرکت هستند.
شواهد فعلی حاکی از آن است که استراحت زیاد پس از ضربه مغزی، روند بهبودی را کند می‌کند و احتمال علائم طولانی‌مدت را افزایش می‌دهد. نتایج تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که ورزش هوازی پیشرونده متوسط در هفته اول به بهبودی کمک می‌کند.
اکثر ورزشکاران برای علائم حاد به داروی بدون نسخه و یا نسخه پزشک نیاز ندارند و در حال حاضر، هیچ مدرکی مبنی بر کمک مواد مغذی برای دفع یا درمان ضربه مغزی وجود ندارد.
این بیانیه می‌گوید: علائم پایدار، مانند خستگی، سردرد و اضطراب به‌طور معمول فقط به‌دلیل یک عامل ایجاد نمی‌شوند اما تصور می‌شود که کنش متقابل پیچیده‌ای بین تاثیرات جسمی و روانی آسیب جدید و شرایط زمینه‌ای است.
در این شرایط، درمان باید بر روی یک علامت خاص به‌عنوان مثال، درمان شناختی رفتاری و یا تغییر سبک زندگی در مورد خواب، تغذیه و آبرسانی متمرکز شود.
برای درک کامل خطراتی که جوانان را برای شرکت در ورزش پس از ضربه مغزی و تاثیرات آن بر سلامتی و سلامت مغز در درازمدت تهدید می‌کند به تحقیقات باکیفیت بالا نیاز است.
دکتر مارگوت پوتوکیان، عضو کمیته اجرایی TPCC اظهار کرد: بیشتر ورزشکارانی که دچار ضربه مغزی شده‌اند، بهتر می‌شوند و می‌توانند به بازی برگردند.
وی افزود: «هر آسیب‌دیدگی منحصربه‌فرد است و جدول زمانی خاص خود را خواهد داشت. اما ورزشکاران باید با آگاهی از روش‌های درمانی غیرمعمول و مراحلی که می‌تواند برای کمک به بهبود خود انجام دهند، آرامش‌خاطر داشته باشند.»
این بیانیه در مجله British Journal of Sports Medicine منتشر شده است.
