آمریکا بیش از ۸۳ میلیارد دلار برای آموزش، تجهیز و توسعه ارتش و، پلیس افغان هزینه کرد
چرا ارتش افغانستان به این سرعت از هم فروپاشید؟| به این ۶ دلیل
در دو دهه گذشته، امریکا بیش از ۸۳ میلیارد دلار برای آموزش، تجهیز و توسعه ارتش ملی، پلیس، نیروی هوایی و نیروهای ویژه افغان هزینه کرده است. با این وجود، این نیرو با پیش روی یک گروه مسلح با سلاح‌های سبک از هم فروپاشید.
آفتابنیوز :
نکته سوم آنکه هیچ انسجام ایدئولوژیکی در ارتش افغانستان و یا احساس وظیفه و تعلق‌خاطر ملی وجود نداشت. در واقع، بی‌اعتمادی زیادی نسبت به رهبری سیاسی وجود داشت. هیچ سرباز افغانی حاضر نبود برای دفاع از "اشرف غنی" رئیس جمهوری بجنگد و کشته شود. نظریه توطئه درباره توافق پنهانی دولت کابل و طالبان در بین نیروهای نظامی افغان رایج بود. در نتیجه، آنان برای مقاومت در برابر پیش روی طالبان تردید داشتند.
آمریکا و ناتو میلیارد‌ها دلار برای بازسازی ارتش افغانستان هزینه کردند هزینه‌ای که نتوانست اشکالات داخلی را برطرف سازد.
به گزارش آفتابنیوز؛ شبکه خبری "الجزیره" در مقاله‌ای تحلیلی با اشاره به شکست ارتش افغانستان در برابر طالبان می‌نویسد: "طالبان پایتخت افغانستان را تصرف کردند و جنگ در آن کشور را پایان یافته اعلام نمودند. سرعت پیروزی آنان و پیش روی در حوزه میدانی همزمان با عقب‌نشینی نیروهای امنیتی و نظامی افغانستان بدون درگیری قابل توجه بسیاری را شگفت‌زده ساخته است.
در دو دهه گذشته، امریکا بیش از ۸۳ میلیارد دلار برای آموزش، تجهیز و توسعه ارتش ملی، پلیس، نیروی هوایی و نیروهای ویژه افغان هزینه کرده است. با این وجود، این نیرو با پیش روی یک گروه مسلح با سلاح‌های سبک از هم فروپاشید. این در حالی است که منابع اطلاعاتی امریکا پیش بینی می‌کردند که ماه‌ها طول بکشد تا طالبان بتواند کنترل خود را بر افغانستان اعمال کند. در نتیجه این پیش‌بینی نادرست، اکنون امریکا و چندین کشور غربی مجبور شده‌اند هزاران سرباز خود و کارکنان دیپلماتیک شان را از کابل خارج سازند.
این شبکه خبری در ادامه با اشاره به علل شکست ارتش افغانستان و نیروهای امنیتی آن کشور در برابر طالبان می‌نویسد: "عوامل متعددی در فروپاشی دولت و نیروهای نظامی و امنیتی افغانستان نقش داشته‌اند. نخست وجود فساد گسترده در وزارتخانه‌های دفاع و داخله افغانستان بود که در آن منابع، مهمات و مواد غذایی پیش از رسیدن به دست سربازان به سرقت رفته بودند. مهمات و تجهیزات دیگر نیز در بازار سیاه فروخته شدند و سرانجام در دست طالبان قرار گرفتند.
به علاوه، برخی از فرماندهان با ارائه درخواست بودجه برای حقوق سربازانی که در واقع در ارتش ثبت‌نام نکرده بودند و وجود خارجی نداشتند به اختلاس دست زدند و پول زیادی کسب کردند. این در حالی است که کارکنان نیروهای امنیتی و دفاعی بدون حقوق نگه داشته می‌شدند و ماه‌ها به خدمت می‌پرداختند، بدون آن که اجازه مرخصی و ملاقات با خانواده‌های‌شان را داشته باشند.
جای تعجبی ندارد که افغانستان یکی از بالاتری میزان ترک نیروهای نظامی در جهان را ثبت کرده است: ترک خدمت پنج هزار نیرو در مقابل نرخ جذب ۳۰۰ تا ۵۰۰ نیرو.
دوم آنکه اختلاس و فساد باعث تضعیف روحیه در صفوف ارتش افغانستان شد. صداقت فرماندهان ارشد در امور نظامی برای جلب احترام و وفاداری سربازان بسیار مهم است. سربازان بدون حقوق شیوه زندگی مجلل فرماندهان را می‌دیدند. از این رو، آنان به جای جنگیدن و کشته شدن ترجیح دادند تسلیم طالبان شوند. طالبان نیز وعده عفو عمومی را اجرا کردند و جان سربازان را نجات دادند.
فیلمی از حضور طالبان در کاخ ژنرال دوستم
نکته سوم آنکه هیچ انسجام ایدئولوژیکی در ارتش افغانستان و یا احساس وظیفه و تعلق‌خاطر ملی وجود نداشت. در واقع، بی‌اعتمادی زیادی نسبت به رهبری سیاسی وجود داشت. هیچ سرباز افغانی حاضر نبود برای دفاع از "اشرف غنی" رئیس جمهوری بجنگد و کشته شود. نظریه توطئه درباره توافق پنهانی دولت کابل و طالبان در بین نیروهای نظامی افغان رایج بود. در نتیجه، آنان برای مقاومت در برابر پیش روی طالبان تردید داشتند.
چهارم آنکه مداخلات سیاسی مداوم و تغییر فرماندهان نیرو‌ها دفاعی و پلیس بر عملکرد آنان در میدان جنگ تاثیرگذار بود. اشرف غنی به طور مداوم فرماندهان نظامی را تغییر می‌داد و شش فرمانده اصلی را در ماه‌های اخیر تغییر داده بود که تاثیری منفی بر عملکرد نیروهای نظامی گذاشت.
پنجم آنکه استراتژی نظامی هوشمندانه طالبان در کنترل گذرگاه‌های اصلی مرزی و محاصره شهر‌های بزرگ توانایی کابل برای اعزام نیروی کمکی و ارسال تجهیزات را ناممکن ساخت. بسیاری از واحد‌های ارتش از سایر نقاط کشور جدا شده و مجبور بودند به کشور‌های همسایه فرار کنند.
ششم آنکه علیرغم کسب سال‌ها آموزش و تجهیزات میلیارد دلاری نیروهای دفاعی و نظامی افغانستان توانایی ایستادگی را پیدا نکردند و حفاظت از مناطق شهری کاملا وابسته به نیروهای امریکایی و ناتو بود. هنگام خروج این نیرو‌ها از افغانستان مانعی بر سر راه طالبان برای پیش روی وجود نداشت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
انتشار یافته: ۲۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
هر حکومتی اگه مردمش پشتش باشن با دست خالی هم میمونه مثال روشنش یمنه
هبچ کدامشان دیگری را قبول نداشت و ندارد.
درس عبرتی برای ما ایرانی ها که فقط انتقاد می کنیم و مسئولیت نمی پذیریم.