آقای وزیر! درد معیشت با دغدغه‌ای که شما از آن سخن می‌گویید، فرق دارد

وزیر کار جوان می‌گوید درد معیشتِ کارگران را خوب می‌فهمد. عبدالملکی در پاسخ به خبرنگاری که از او پرسید آیا در جریان کاهش قدرت خرید کارگران هستید، گفت: «چرا می‌گویید کارگران؛ حتی قدرت خرید کارمندان، کارفرمایان و مدیران ارشد هم کاهش پیدا کرده است. شرایط اقتصادی و تورمی که در سال‌های اخیر به اقتصاد کشور تحمیل شده است، رفاه همه را تحت تاثیر گذاشته و حتی در سطح مدیران ارشد هم این مسائل را داریم.» او می‌گوید مشکلات معیشتی نه فقط دامن کارگران بلکه دامنِ وزیر کار را هم گرفته است!

البته که با این وضعیت سرسام آورِ افزایش نرخ تورم، قدرت خرید همه پایین آمده است اما آقای وزیر باور کنید مشکلاتی که شما از آن سخن می‌گویید و آنچه مدیران ارشد و برخی کارفرمایان احساس می‌کنند، با دردی که کارگران می‌کشند زمین تا آسمان فرق دارد. درد معیشت یعنی حقوقت در بهترین حالت ۴میلیون تومان باشد و سبد معیشت چیزی حدود ۱۲ میلیون تومان. یعنی دستمزد تنها کفاف ده روز از ماه را بدهد و ندانی برای بیست روزِ باقیمانده باید چه کنی. درد یعنی از نیازهای ضروریِ زندگی، ضروری‌ترین را انتخاب کنی و برای رفعِ باقیِ ضروریات هیچ راهی نداشته باشی. درد یعنی دو شیفت کار کردن اما بازهم از پسِ هزینه‌هایِ زندگی برنیامدن. دردِ معیشت یعنی تمامِ نیرو و جانت را بگذاری تا تنها بتوانیِ هزینه‌ی خورد و خوراک روزانه‌ی خانواده‌ات را بپردازی. آقای وزیر درد معیشت این جمعیت چند میلیونی با آنچه شما می‌گویید و احساس می‌کنید زمین تا آسمان فرق دارد…

حقوق کارگران بهایِ جانشان است

علی اصلانی (عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور) در خصوص صحبتهای عبدالملکی به ایلنا می‌گوید: البته من فکر می‌کنم این صحبتهای آقای وزیر بیشتر برای این بود که بگوید من هم مشکل کارگران و هم مشکل کارفرمایان را می‌فهمم، اما واقعیت این است که اساسا سبد معیشت تعریف مشخصی دارد. طبق آخرین محاسبات، سبد معیشت حدود یازده و نیم میلیون تومان است و این رقم فاصله‌ی ۷ میلیون تومانی با دستمزد کارگران دارد.

اصلانی گفت: در حال حاضر نزدیک به ۱۳میلیون نفر کارگر اجباری و ۶ تا ۷میلیون نفر هم کارگر غیررسمی داریم و اگر این دو را جمعا در نظر بگیریم حدود ۵۴میلیون نفر از جمعیتِ کشور جزو خانوار کارگری هستند. با توجه به فاصله‌ای که سبد معیشت با حداقل حقوق دارد می‌توان گفت که نزدیک به ۵۰ میلیون نفر زیر خط فقر زندگی می‌کنند و با مشکلات معیشتی مواجه هستند.

وی ادامه داد: چگونه می‌توان کسی را که ۲۰میلیون تومان حقوق می‌گیرد را با کسی که در بهترین حالت ۴میلیون و دویست تومان می‌گیرد، مقایسه کرد؟! این در حالیست که بسیاری از کارگرانِ غیر رسمی زیر دومیلیون تومان حقوق می‌گیرند که به مراتب مشکلاتشان از دیگر کارگران بیشتر است.

عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور بیان کرد: کسی که حقوقش پایین‌تر از نرخ سبد معیشت است، مشکل معیشت دارد. کارگرانی که معمولا بین ۳میلیون و ۷۰۰ تا چهار میلیون و ۲۰۰ تومان حقوق می‌گیرند مشکلاتشان نسبت به کارمندانی که ۷ – ۸ میلیون تومان حقوق می‌گیرد بیشتر است. اما نمی‌توانیم بگوییم آنکس که مثلا ۲۰ - ۳۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد هم دردش مثل درد کسی است که حقوقش پایین‌تر از نرخ سبد معیشت است.

اصلانی گفت: کارگران جان خود را به میدان آورده‌اند. حقوقی که آن‌ها می‌گیرند بهای جانی است که در کار می‌گذارند. وزیر کار درست می‌گوید کارفرمایان هم مشکل دارند اما مشکل آن‌ها با مشکل کارگران فرق دارد. اگر کارفرمایی سرمایه‌اش قبلا ۱۰میلیارد تومان بوده آن سرمایه امروز چند برابر شده است پس ارزش سرمایه‌ی کارفرما بالا رفته است و بعد کارفرما سود خود را از فروش اجناس خود تامین می‌کند یعنی اگر مواد اولیه را گران می‌خرد در عوض تولیدات خود را هم گران می‌فروشد، اما آیا کارگری که تمام هستی و جان خود را روی کار گذاشته نیز شرایط مشابهی دارد؟ خیر او دارد جانش را از دست می‌دهد و افسوس که مجبور است این جان را به بهای اندک بدهد.

وی بیان کرد: ما قبول داریم که کارفرمایان هم امروز با مشکلاتی مواجه هستند اما سوال ما این است که چرا باید برای حل این مشکلات از کارگران مایه گذاشت؟

اصلانی با ابراز نگرانیِ از حقوقی که قرار است برای سال ۱۴۰۱ تعیین شود، گفت: امسال اگر حقوق کارگران درصد قابل قبولی افزایش پیدا نکند مشکل کارگران از آنچه امروز هست نیز بدتر می‌شود.

عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور تاکید کرد: مقایسه‌ی وضعیتِ کارگران با وضعیتِ کارفرمایان و مدیران ارشد و… بی‌انصافیست. کارگران امروز صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند. آن‌ها از تامین نیازهای اساسیِ خود عاجز هستند.

با حرف نمی‌شود احساس همدردی کرد

عیدعلی کریمی (فعال کارگری و دبیر خانه کارگر قزوین) نیز در واکنش به صحبت‌های وزیر کار گفت: آقای وزیر کار در واقع خواستند صورت مسئله را حل کنند و گفتند ما هم مثل کارگران مشکل معیشتی داریم، اگر این‌طور است آقایان لیست حقوق خود را نشان بدهند تا ببینیم چقدر حقوق می‌گیرند! درست است گرانی برای همه است اما آیا واقعا این گرانی و تورم آنقدر که به کارگران فشار می‌آورد، به کارفرما و افراد دارای حقوق‌های بالا هم فشار می‌آورد؟

کریمی گفت: حقوق کارگر فقط ده روز از ماه را کفاف می‌دهد آیا حقوق برخی کارمندان و مدیران و زیاده‌بگیران و کارفرمایی که چند ماشین دارد و می‌تواند اجناس تولیدی خود را به قیمت روز بفروشد هم ده روز دوام می‌آورد؟!

این فعال کارگری تاکید کرد: با حرف نمی‌شود احساس همدردی کرد. ما خوشحال بودیم که بعد از چند ماه قرار است در جلسه‌ی شورایعالی کار اتفاقی بیفتد اما متاسفانه نتیجه‌ای از این جلسه ندیدم.

دبیر خانه کارگر قزوین در ادامه گفت: آقای وزیر می‌دانید ۴ ماه حقوق نگرفتن به چه معناست؟ آیا می‌دانید ۲ میلیون از حقوق هر ماه پایِ اجاره‌ی خانه رفتن یعنی چه؟ می‌دانید هزینه کردن برای دوا و درمان برای کارگری که ماهی ۴ میلیون تومان حقوق می‌گیرد چقدر سخت است؟ آیا واقعا درد شما با درد کارگران مشترک است؟ آیا امکاناتی که شما دارید با امکاناتی که کارگران دارند یکسان است؟ فشاری که بر کارگر وارد می‌شود مثل فشاری است که بر کارفرما وارد می‌شود؟ آقای وزیر شما هم مثل کارگران برای اینکه یک خیابان را بالا بروید ۵ هزار تومان پول می‌دهید و کرایه‌ی مسیرتان بخشِ قابل توجهی از حقوق ماهیانه‌تان را می‌بلعد؟