آفتاب: شخصی که مسؤولیت تبدیل ASEAN را به جامعه ASEAN بر عهده دارد، دبیر کل جدید سازمان دکتر سورین پیتسوان است که خود را سردسته مشوقان ASEAN می خواند، وی در مصاحبه ای با خبرگزاری نووستی در مورد آینده این سازمان و برنامه های خود توضیحاتی داده است.
100روز اولی را که در دفتر گذراندید چگونه توصیف می کنید ؟
از روز هفتم ژانویه (روزی که دفتر را تحویل گرفتم) تا کنون حتی یک هفتۀ کامل را هم در جاکارتا نگذرانده ام. غیر از سفر به پایتخت کشورهای عضو ASEAN ، به توکیو، پکن و سئول هم رفته ام و به تازگی از دبی بازگشته ام.
چقدر توانستهاید به ایجاد دبیرخانهی جدید و قویتری بپردازید؟
دبیرخانه می تواند به تنهایی امور مدیریت، اجرایی و فعالیتهای روزمره را در دست گیرد.تیمی که دبیر کل پیشین در اینجا درست کرده بسیار خوب است و نیاز به نظارت و راهنمایی بسیار کمی دارد.من با آنها از طریق دستگاه بلک بری خود در هر جای دنیا که باشم ارتباط برقرار می کنم.
ولی از این پس، دبیرخانه دارای شبکه خواهد شد .از این طریق ما با مردم در مراکز مختلف و سازمانهای مردمی ارتباط برقرار خواهیم کرد ،چراکه باید ASEAN را نزد مردم بیاوریم. ما باید پا از چارچوب خود فراتر بگذاریم و با سازمانهای موجود ارتباط برقرار کنیم و نوعی حس مالکیت، تعلق خاطر و یک هویت برای ASEAN به وجود بیاوریم. ما می خواهیم این هویت بزرگتر را بدون قربانی کردن هویتهای ملی برای خود بسازیم.
چه چیزهایی برای شما در اولویت قرار دارند؟
وظیفه من این است که با سفر در منطقه و گفتگو با شرکایمان امکانات بالقوۀ ASEAN را برای آنها تشریح کنم و قانعشان کنم که این یک ASEAN جدید است. منشور سازمان شروع جدیدی برای ماست و دبیرخانه دیگر در جهت تعدیل سیاستها یا مشاوره در مورد شیوۀ معمول حل مشکلات فعالیت نمی کند بلکه وظیفۀ ایجاد یک انجمن را دارد که مسؤولیت بسیار سنگینی است. ایجاد یک انجمن نیازمند پشتیبانی، مشارکت، همیاری و دلگرمی بیشتری از خارج است.
در مورد منشور ASEAN چه طور ؟
یکی از وظایف اصلی ما این است که منشور به موقع تصویب شود. کامبوج ششمین کشوری است که امروز صبح این کار را انجام داد. چهار کشور باقی مانده اند که از میان آن ها سه کشور مؤسس و بسیار مهم اندونزی، تایلند و فیلیپین قرار دارند. البته میانمار هم باقی مانده که انتظار داریم به زودی آن را تصویب کند.
این منشور چه اهمیتی دارد؟
برای نخستین بار یک تعهد و تسلط قانونی به وجود خواهد آمد که ما را قادر می سازد از دیگر اعضا انتظار پاسخگویی داشته باشیم و در پیشرفت شگرفی در ایجاد انجمن خواهیم داشت.
طرز فکر جدید در این جریان چه اهمیتی دارد ؟
اغلب ما را متهم به اشتباه تلفظ کردن واژۀ «آسیایی» می کنند در صورتی که من از ASEAN حرف می زنم و هربار مرا با این استدلال که ASEAN هنوز به ثبت نرسیده تصحیح می کنند. و بدون ثبت شدن آن ایجاد حس تعلق و تملک غیر ممکن است. رهبران می توانند بینش خود را رواج دهند و وزرای خارجه می توانند بیانیه صادر کنند و دیگر وزارتخانه های می توانند در مورد آن اظهار نظر کنند اما تا زمانی که مردم تعلق خاطری به این سازمان نداشته باشند، ایجاد هویت برای ASEAN ممکن نیست.
آیا چیزی برای نشان دادن تلاشهای شما وجود دارد؟
واکنشهای بسیار دلگرم کننده ای دریافت کرده ایم. چینی ها مشغول راه اندازی یک «مرکز ASEAN چین» در پکن هستند تا زمینۀ مناسبتری برای ایجاد ارتباط و تفاهم و ارزیابی فرصتها در جنوب شرقی آسیا فراهم کنند. کره ای ها نیز اقدام مشابهی با ایجاد مرکز ASEAN کره انجام داده اند. ژاپنی ها هم مدتی است که چنین نهادی ایجاد کرده اند و بنابراین اکنون تمام کشورهای ASEAN+3 ساز و کاری در سطح ملی برای همکاری با ما در آسیای جنوب شرقی دارند. ژاپن همچنین در حال ایجاد سازمانی به عنوان « مؤوسسه مطالعات اقتصادی ASEAN و شرق آسیا» یا IREA برای ماست.
خارج از ASEAN+3 چه طور ؟
من در فرصتی که برای ملاقات با نخست وزیر استرالیا پیدا کردم از او دعوت کردم تا در سفرش به جاکارتا سری به سازمان ما هم بزند و به این ترتیب از اولین سران حکومتی خواهد شد که این کار را کرده اند. ایالات متحده، اولین سفیر خود را برای بازدید از ASEAN انتخاب کرده و ما از این اقدام تقدیر می کنیم و امیدواریم بقیۀ شرکایمان نیز از این شیوه پیروی کنند.
اما چرا اجلاس سران شرق آسیا هنوز شامل بزرگترین کشور شرق آسیا یعنی روسیه نشده است ؟
برنامه این اجلاس به تازگی و اخیراً تدوین شده و هنوز در حال تکامل است. در حال حاضر کشورهای شرکت کننده با ترکیب کنونی موافقت دارند و در مراحل بعدی، آمادۀ پذیرش کشورهای خواستار شرکت در آن خواهیم شد.
مشکلات اصلی شامل چه چیزهایی است؟
من متوجه شده ام که ASEAN در جاکارتا که در آن پیریزی شده هم پرونده ای ندارد و جایی ثبت نشده که ASEAN در جاکارتا وجود دارد. این مایۀ تأسف است و باید بیش از اینها تلاش کنیم.