حمید حاج‌اسماعیلی:
نمایندگان کارفرما نمی‌توانند در انتخابات استانی شوراها شرکت کنند
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: حمید حاج اسماعیلی گفت: «نمایندگان کارفرما با شرکت در تشکیلات عالی شوراهای اسلامی کار اصل نمایندگی کارگری را زیر سوال می‌برند».
این فعال کارگری در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس اجتماعی آفتاب اظهار داشت: «در تشکیلات کارگری سه نهاد وجود دارد، شوراهای اسلامی کار که قانون آن در سال 1363 تصویب شد و فقط در کارگاه‌هایی که بالای 35 نفر کارگر دارند، تشکیل می‌شود، انجمن‌های صنفی کارگری که هم در کارگاه‌ها و هم در صنایع مختلف شکل می‌گیرند و نمایندگی کارگری که صرفا در کارگاه‌ها تشکیل می‌شوند».
وی افزود: «بنابراین انجمن صنفی برتری نسبی هم از نظر قانون و مقررات و هم از نظر استانداردها در تشکیلات کارگری، نسبت به شوارها و نمایندگی کارگری دارد».
به گفته این فعال کارگری، شوراهای اسلامی کار در کارگاه شکل می‌گیرد دارای یک نماینده کارفرما یا مدیریت است و زمانی که تشکیلات عالی این شورا در حال شکل‌گیری است، نماینده‌های مدیریت در انتخابات استانی و کانون عالی شرکت می‌کنند.
این نماینده فعال کارگری با بیان این مطلب که مخالف این روند هستم، گفت: «از آنجا که تشکیلات کارگری و کارفرمایی غالب و مفهوم خاص خود را دارد، نباید در سطوح انسانی و عالی این نهادها، نمایندگان کارفرما یا کارگر از هر دو قشر عضویت داشته باشند زیرا اصل تشکیلات صنفی کارگری و کارفرمایی مورد تردید جدی واقع می‌گردد».
وی افزود: «نماینده مدیریت و کارفرما صرفا در شوراهای کارگاهی عضویت دارند و قانون چنین شرایطی را برای ورود آنان به انتخابات استانی و عالی فراهم نکرده است. آنها حتی در داخل کارگاه در فرآیند انتخابات شرکت ندارند. متاسفانه از ابتدای فعالیت شوراها این موضوع به هیچ وجه جدی گرفته نشده است و همین امر باعث تضعیف و اجحاف حقوق کارگران در کشور گردیده است».
حاج‌اسماعیلی اظهار داشت: «قانون کار و آیین‌نامه شورای اسلامی کار نه تنها هیچ اشاره‌ای برای حضور نمایندگان کارفرما در نهادهای عالی کارگری ندارد، بلکه استناد قانونی برای حضور نمایندگان کارفرما در انتخابات کارگران وجود ندارد. آنچه تاکنون اتفاق افتاده و باعث حضور نماینده کارفرما در تشکیلات کارگری شده چیزی جز برداشت نادرست از قانون و سلیقه مدیران اجرایی نبوده است».
وی با بیان این که این نقص باعث شده تا شوراها را به نهادهایی ناکارآمد و مورد انتقاد کارگران تبدیل کند، ادامه داد: «شوراهای اسلامی کار طی دو دهه فعالیت خود نه تنها کارآمدی مثبت را در خصوص تحقق مطالبات کارگران نداشته‌اند، بلکه همیشه دستاویز جریانات سیاسی در کشور بودند».
این فعال کارگری گفت: «متاسفانه این روند نادرست هم اکنون هم ادامه دارد. بنابراین طبیعی است که کارگران به شوراهای اسلامی کار اقبال نداشته باشند».
وی با اشاره به اینکه شوراهای اسلامی کار را نمی‌توان یک نهاد فراگیر و صنفی تلقی کرد، اظهار داشت: «به این دلیل که این شورا منحصر به کارگاه‌های بالای 35 نفر کارگر هستند و نمی‌توانند در صنوف و حرف تشکیل شوند و با توجه به اینکه پروسه انتخابات آنها توسط غیرکارگران اداره می‌شود، بنابراین تشکیلاتی دموکراتیک و کارگری نیستند».
حاج‌اسماعیلی گفت: «حدود چهارصد هزار کارگاه واجد شرایط برای تشکیل شوراها در کشور وجود دارد اما در حال حاضر ما حدود هزار شورا در کشور داریم این بدین معنی است که شوراهای اسلامی کار اقلیت کوچکی در مجموعه کارگری کشور است، بنابراین نمی‌توانند نمایندگی عالی کارگران را برعهده داشته باشد».
وی اظهار داشت: «با وجود آن که تعداد انجمن‌های صنفی به دلایل مختلف در کشور نسبت به شوراها محدود هستند اما به لحاظ تعداد عضو، انجمن‌های صنفی کارگری بر شوراهای اسلامی کار برتری دارند ولی متاسفانه از حضور در کرسی رسمی کارگری کشور محروم هستند».
آفتاب: حمید حاج اسماعیلی گفت: «نمایندگان کارفرما با شرکت در تشکیلات عالی شوراهای اسلامی کار اصل نمایندگی کارگری را زیر سوال می‌برند». این فعال کارگری در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس اجتماعی آفتاب اظهار داشت: «در تشکیلات کارگری سه نهاد وجود دارد، شوراهای اسلامی کار که قانون آن در سال 1363 تصویب شد و فقط در کارگاه‌هایی که بالای 35 نفر کارگر دارند، تشکیل می‌شود، انجمن‌های صنفی کارگری که هم در کارگاه‌ها و هم در صنایع مختلف شکل می‌گیرند و نمایندگی کارگری که صرفا در کارگاه‌ها تشکیل می‌شوند».
وی افزود: «بنابراین انجمن صنفی برتری نسبی هم از نظر قانون و مقررات و هم از نظر استانداردها در تشکیلات کارگری، نسبت به شوارها و نمایندگی کارگری دارد».
به گفته این فعال کارگری، شوراهای اسلامی کار در کارگاه شکل می‌گیرد دارای یک نماینده کارفرما یا مدیریت است و زمانی که تشکیلات عالی این شورا در حال شکل‌گیری است، نماینده‌های مدیریت در انتخابات استانی و کانون عالی شرکت می‌کنند.
این نماینده فعال کارگری با بیان این مطلب که مخالف این روند هستم، گفت: «از آنجا که تشکیلات کارگری و کارفرمایی غالب و مفهوم خاص خود را دارد، نباید در سطوح انسانی و عالی این نهادها، نمایندگان کارفرما یا کارگر از هر دو قشر عضویت داشته باشند زیرا اصل تشکیلات صنفی کارگری و کارفرمایی مورد تردید جدی واقع می‌گردد».
وی افزود: «نماینده مدیریت و کارفرما صرفا در شوراهای کارگاهی عضویت دارند و قانون چنین شرایطی را برای ورود آنان به انتخابات استانی و عالی فراهم نکرده است. آنها حتی در داخل کارگاه در فرآیند انتخابات شرکت ندارند. متاسفانه از ابتدای فعالیت شوراها این موضوع به هیچ وجه جدی گرفته نشده است و همین امر باعث تضعیف و اجحاف حقوق کارگران در کشور گردیده است».
حاج‌اسماعیلی اظهار داشت: «قانون کار و آیین‌نامه شورای اسلامی کار نه تنها هیچ اشاره‌ای برای حضور نمایندگان کارفرما در نهادهای عالی کارگری ندارد، بلکه استناد قانونی برای حضور نمایندگان کارفرما در انتخابات کارگران وجود ندارد. آنچه تاکنون اتفاق افتاده و باعث حضور نماینده کارفرما در تشکیلات کارگری شده چیزی جز برداشت نادرست از قانون و سلیقه مدیران اجرایی نبوده است».
وی با بیان این که این نقص باعث شده تا شوراها را به نهادهایی ناکارآمد و مورد انتقاد کارگران تبدیل کند، ادامه داد: «شوراهای اسلامی کار طی دو دهه فعالیت خود نه تنها کارآمدی مثبت را در خصوص تحقق مطالبات کارگران نداشته‌اند، بلکه همیشه دستاویز جریانات سیاسی در کشور بودند».
این فعال کارگری گفت: «متاسفانه این روند نادرست هم اکنون هم ادامه دارد. بنابراین طبیعی است که کارگران به شوراهای اسلامی کار اقبال نداشته باشند».
وی با اشاره به اینکه شوراهای اسلامی کار را نمی‌توان یک نهاد فراگیر و صنفی تلقی کرد، اظهار داشت: «به این دلیل که این شورا منحصر به کارگاه‌های بالای 35 نفر کارگر هستند و نمی‌توانند در صنوف و حرف تشکیل شوند و با توجه به اینکه پروسه انتخابات آنها توسط غیرکارگران اداره می‌شود، بنابراین تشکیلاتی دموکراتیک و کارگری نیستند».
حاج‌اسماعیلی گفت: «حدود چهارصد هزار کارگاه واجد شرایط برای تشکیل شوراها در کشور وجود دارد اما در حال حاضر ما حدود هزار شورا در کشور داریم این بدین معنی است که شوراهای اسلامی کار اقلیت کوچکی در مجموعه کارگری کشور است، بنابراین نمی‌توانند نمایندگی عالی کارگران را برعهده داشته باشد».
وی اظهار داشت: «با وجود آن که تعداد انجمن‌های صنفی به دلایل مختلف در کشور نسبت به شوراها محدود هستند اما به لحاظ تعداد عضو، انجمن‌های صنفی کارگری بر شوراهای اسلامی کار برتری دارند ولی متاسفانه از حضور در کرسی رسمی کارگری کشور محروم هستند».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید