زوج درمانی ونقش باهم بودن در روابط زوجین
انعطاف‌پذیری و مسئولیت پذیری در رابطه همزمان چگونه اجرا می‌شود؟ وقتی دو نفر کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و با یکدیگر پیمان با هم بودن می‌بندند، از این پیمان، رویدادی زیبا و بی‌نظیر به نام زندگی مشترک خلق می‌شود؛ درست شبیه دره وسیع و سرسبزی که از کنار هم قرار گرفتن دو کوه استوار ایجاد می‌شود. برای اینکه این دره سرسبز شکل بگیرد وجود دوکوه لازم و ضروری است. یک کوه هرچند هم استوار باشد نمی‌تواند دره‌ای سرسبز ایجاد کند.
برای اینکه دره سرسبز زندگی مشترک نیز شکل بگیرد، وجود زن و مرد هر دو لازم است. در واقع زندگی مشترک مسئولیت‌هایی ایجاد میکند که انجام این مسئولیت‌ها دره سرسبز زندگی را حفظ کرده و تداوم می‌بخشد. مسئولیت‌هایی که از هر دو طرف باید به نفع رابطه اجرا شود.
این مسئولیت‌ها را میتوان در سه دسته مهم و کلیدی طبقه‌بندی کرد:
_ مسئولیت‌هایی که هر فرد در زندگی مشترک در قبال خودش دارد.
_ مسئولیت‌هایی که هر فرد در زندگی مشترک در قبال همسرش دارد.
_ مسئولیت‌هایی که هر فرد در زندگی مشترک در قبال رابطه دارد.
تا زمانی که فرد ازدواج نکرده است، فقط مسئولیت‌های از نوع اول در زندگی خود دارد اما ازدواج مسئولیت‌های دوم و سوم را نیز ایجاد میکند.
در زندگی مشترک و در بافت زوجی که ایجاد شده است، مسئولیت‌هایی در قبال خودمان داریم:
باید به سلامتی مان بپردازیم، برای پیشرفتمان وقت بگذاریم، به خانواده مان سر بزنیم و رسیدگی کنیم، به دوستانمان اهمیت بدهیم، به شغل و تحصیلمان بپردازیم، نقش‌هایی که داریم ایفا کنیم.
اما کنار این مسئولیت‌ها در بافت زوجی مسئولیت‌هایی نیز در قبال همسرمان داریم:
ارتباط با خانواده همسر، رشد و پیشرفت همسر، آرامش همسر، کمک به همسر در کار‌هایی که دارد، همراهی با همسر در موقعیت‌های خاص و بحرانی همه این‌ها مسئولیت‌هایی برای ما ایجاد میکند که زندگی مشترک و حفظ و تداوم آن را می‌طلبد تا به این مسئولیت‌ها بپردازیم.
اما شاید مهم‌ترین و زیباترین مسئولیت‌هایی که ازدواج و بافت زوجی ایجاب میکند، مسئولیت‌هایی در قبال رابطه است. با ازدواج رابطه‌ای شکل می‌گیرد و هر کدام از دو طرف، در قبال این رابطه مسئولیت‌هایی دارند. در واقع با ازدواج، رابطه‌ای متولد می‌شود. رابطه شبیه نوزاد کوچکی است که نیازمند پدر و مادر مسئولیت پذیر است. اگر هر کدام از آن‌ها مسئولیت‌های خود را انجام ندهند به طور حتم کودک (رابطه) آسیب می‌بیند. در این بین زوج درمانی به شما کمک میکند تا این آسیب را بهبود ببخشید.
انعطاف‌پذیری در روابط
انعطاف پذیری در کنار مسئولیت پذیری برای زوجینی که ارزش هایشان را در رابطه می‌شناسند و به آن‌ها واقف هستند بسیار حایز اهمیت است. در واقع انعطاف پذیری به معنای حرکت در مسیر ارزش‌های زوجی و به سمت اهداف مشخص در رابطه و گیر نیفتادن در چیز‌هایی است که مانع رسیدن فرد به این اهداف می‌شوند. این حرکت انعطاف‌پذیر در مسیر ارزش‌های زوجی هنر پذیرش میخواهد. پذیرش همسر و در مواردی پذیرش رنج با هم بودن.
اگر هنر این سه پذیرش نباشد، رسم انعطاف پذیری رسم سخت و دشواری می‌شود. انعطاف‌پذیری در رابطه زوجین پذیرش سه‌گانه‌ای میخواهد. پذیرش خود از آنجا لازم می‌شود که ما یک سری داشته‌ها و نداشته‌ها داریم که ثابت هستند و تقریبا تغییرناپذیر.
ویژگی‌هایی که نه در ایجادشان نقشی داشته ایم و نه در تغییرشان نقش عمده‌ای می‌توانیم داشته باشیم. افراد انعطاف‌پذیر کسانی هستند که این موارد را پذیرفته اند و به بهترین نحو از آن‌ها در زندگی و از جمله روابط زوجی خود استفاده می‌کنند.
انعطاف‌پذیری با این دو پذیرش کامل نمی‌شود. انعطاف پذیری علاوه بر پذیرش خود و پذیرش همسر پذیرش دیگری نیز میخواهد و آن پذیرش رنج‌های ناشی از باهم بودن است. باهم بودن لذت دارد شور و هیجان ایجاد میکند. تسکین و اطمینان میدهد، اما با رنج‌هایی همراه است. رنج‌هایی که میتوان با هنر پذیرش آن‌ها را به درد تبدیل نکرد. هر رابطه‌ای و هر با هم بودنی گر چه خوشی‌هایی دارد ناخوشی‌هایی را نیز با خود به همراه دارد. خیلی از ناخوشی‌ها که اگر تنها بودیم نداشتیم. هنر پذیرش با ایجاد رسم انعطاف پذیری، به ما کمک میکند که این رنج‌ها را نیز جز لاینفک زندگی زوجی بدانیم و آن‌ها را بپذیریم.
- ببینیم چه چیز‌هایی در مورد همسرمان هست که دوست داریم از دیگران پنهان کنیم آن‌ها همان‌هایی هستند که پذیرش شان را نداریم.
- در مورد خودمان و آنچه قصد داریم پنهان کنیم با همسرمان صحبت کنیم.
- در مورد همسرمان و آنچه قصد داریم درباره او از دیگران پنهان کنیم با همسرمان صحبت کنیم.
- از رنج‌های درون مان با همسرمان گفتگو کنیم.
- خودمان، همسرمان و درونمان را بی قید و شرط بپذیریم، دوست بداریم و تحسین کنیم.
- دوران آشنایی با همسرمان را به یاد آوریم. لحظاتی را به یاد آورید که برای اولین بار همدیگر را دیدیم. چه چیزی را در او تحسین می‌کردیم؟ در نگاه اول، چه چیزی جذبمان کرد؟ چه صفات شخصیتی و توانمندی‌هایی در رو دیدیم؟ به احتمال زیاد، این‌ها هنوز هم هستند. چطور به زندگیمان این تفاوت‌ها می‌توانند کمک کنند؟
به همسرمان توجه بیشتری کنیم. او کار‌هایی انجام میدهد که زندگی و رابطه مان را بهبود بخشد. کوشش هایش را ببینیم و سعی کنیم به زبان آوردیم.
- حواسمان باشد که تغییر کاری ساده نیست. کوچکترین تغییر در رفتار همسرمان را ببینیم و قدردانی مان را به این تغییر ابراز کنیم.
همه ما در زندگی کوتاهی‌هایی داشته ایم. همسرمان هم از این موضوع مستثنی نیست. به جای اینکه به کوتاهی هایش گیر دهیم، ببینیم همسرمان چه چیزی به ما و زندگی مان اضافه کرده است.
ذهنمان از یک طرف و دیگران از طرف دیگر، ممکن است بخواهند خوبی‌های ما و ضعف‌های همسرمان را نشان دهند. عروسک خیمه شب بازی ذهنمان و دیگران نشویم. بدانیم قدردانی ویژگی نیست، عمل است. قدردانی را کلامی و عملی، به همسرمان ابراز کنیم.
