یک تیم از محققان دریافتهاند، سلولهای سرطانی میتوانند به سمت محیطهای مکانیکی خاص "نقطه شیرین" جذب شوند و بینش جدیدی در مورد چگونگی حمله سرطان به بدن ارائه دهند.
این یافتهها میتواند به دانشمندان کمک کند تا چگونگی گسترش سرطان را بهتر درک کنند و میتوانند درمانهای آینده را بهبود بخشند.این مطالعه در Nature Materials، یک مجله علمی چند رشتهای منتشر شده است.
در یک مطالعه قبلی، تیم تحت رهبری دانشگاه مینهسوتا دریافتند که سلولها این توانایی را دارند که سفتی محیط خود را حس کنند، دریافت آنها از بافت سفت (بافت استخوانی) تا نرم (بافت چربی) تا سفتی متوسط (بافت عضلانی) متغیر است. هم چنین توانایی حرکت آنها به آن محیط بستگی دارد.
تحقیقات آنها نشان داد که سلولها میتوانند «نقطه شیرین» را برای خود انتخاب کنند، که نه خیلی سخت و نه خیلی نرم باشد، در آن کشش بهتری دارند و میتوانند سریعتر حرکت کنند.
در این مطالعه، محققان دریافتند که سفتی محیط نه تنها بر سرعت حرکت سلولها تأثیر میگذارد، بلکه بر جهت حرکت آنها نیز تأثیر میگذارد.
برای سالهای متمادی، دانشمندان فکر میکردند که سلولها همیشه به سمت یک محیط سفتتر جذب میشوند، اما محققان دانشگاه مینهسوتا برای اولین بار مشاهده کردند که سلولها در واقع میتوانند به سمت یک «نقطه شیرین» حرکت کنند که بیشتر در وسط قرار دارد.
دیوید اود استاد گروه مهندسی بیومدیکال مینه سوتا و نویسنده ارشد این مطالعه تیمش، در طول مطالعه، سرطان مغز و سلولهای سرطان سینه را بررسی کردند.آنها سلولها را بین دو محیط قرار دادند - یک منطقه سفتتر و یک منطقه نرمتر - و محل تجمع آنها را مشاهده کردند.
تیم تحقیقاتی همچنین دریافتند که برخی از سلولها، مانند سلولهای سرطان سینه که مورد مطالعه قرار گرفتند، مکانیسم بازخوردی دارند که باعث میشود با شدت بیشتری به محیطهای سفتتر بچسبند و این مطلب توضیح میدهد که چرا بسیاری از مطالعات قبلی نشان میدهند، سلولها به سمت بافت سفتتر حرکت میکنند.
با این حال، اگر این مکانیسم را از نظر ژنتیکی خاموش کنید، سلولها بیشتر به سمت وسط جذب میشوند.
اوگفت: ما اساساً در حال رمزگشایی چگونگی حمله سلولهای سرطانی به بافت هستیم. آنها فقط به صورت تصادفی حرکت نمیکنند. آنها در واقع راههای خاصی برای حرکت دارند و اگر ما بتوانیم این را بفهمیم، بهتر میتوانیم آنها را نابود کنیم.
گام بعدی محققان استفاده از این اطلاعات برای ساختن شبیهسازی است که نشان میدهد سلولهای سرطانی چگونه در کل تومور حرکت میکنند و به آنها کمک میکند تا حرکات سلولها را بر اساس محیطشان پیشبینی کنند.