اگر دو تا سه دهه پیش، کارآفرینی و رویکرد تخریب خلاق یک امتیاز در فعالیت اقتصادی محسوب میشد؛ امروز بیشک یک نهاده ضروری برای تولید و تجارت رقابتپذیر است. با تاسف بسیار باید گفت شرایط اجتماعی و فرهنگی کشور به گونهای است که عمده سرمایههای انسانی حامل نهاده کارآفرینی بههزار و یک دلیل، اگر کوچکترین امکانی برای مهاجرت و ادامه کارراهه شغلی خود در بیرون از ایران داشته باشند؛ رفتن را به ماندن ترجیح میدهند و طبیعتا با از دست رفتن نهاده کارآفرینی در اقتصاد ایران، امکان تولید صنعتی ارزشآفرین و رقابتپذیر منتفی خواهد بود.
به گزارش دنیای اقتصاد، تا زمانی که سیاستگذاران و حکمرانان اقتصادی، بازار را به عنوان عامل مدیریت لجستیک توزیع و صنعت را به مثابه بهرهبرداری از ماشینآلات میبینند و میفهمند و از نقش عوامل اقتصاد کلان، سیاست و فرهنگ بر سازماندهی و ارتباطات و مدیریت داراییهای نامشهود (به عنوان قلب تپنده زنجیره ارزش تولید) غافل هستند متاسفانه امیدی به تغییر وضعیت صنعت در ایران نیست. گام نخست احیا و نجات صنعت ایران، رهایی از مثلث برمودای حکمرانی بد و اصلاح آن است و قطعا در صورت عزم و اراده جدی برای رهایی از این مثلث برمودا، آینده ایران امیدوارکننده خواهد بود.