کنایه به بیلورد‌های حجاب؛ آماده جواب باشید
روزنامه اطلاعات نوشت: برخی تابلو‌ها و بیلبورد‌های گوشه و کنار شهر نشان از این صرافتمندی دارد که دغدغه‌مندان حجاب بانوان، بالاخره متوجه شدند که نهادینه‌شدن یک اعتقاد، هم نیاز به کار فرهنگی دارد و هم زمان می‌بَرد؛ و کاش دوباره زمان، زمان را نخورَد!
تا اینجای ماجرا کمی تا قسمتی جای خوشحالی دارد و تا حدودی آدمی را امیدوار می‌کند که بله! بالاخره بعد از هزاران‌بار آزمون و خطای شدت و قهر و اشتلم، نوبت نرمش و مدارای تفاهم و گفتگو، هرچند از بالای بیلبورد‌ها رسید؛ مرحبا!
نکته‌ای می‌مانَد و آن این‌که در همین خیزِ به اصطلاح فرهنگی و بعضاً هنری (!)، بازهم نوعی شتابزدگی- اگر نگویم عوامیگری- به چشم می‌خور‌َد؛ چطور؟
سال‌ها گذشت تا معلوم شد نامه منتسب به چارلی‌چاپلین خطاب به دخترش در ارشاد وی به نوعی حجاب، یا اقرارنامه اینشتاین در مورد اسلام‌آوردنِ وی و بلکه تشرّف به تشیّع مجعول است؛ همان‌گونه که ترجمه‌های مرحوم ذبیح‌الله منصوری در مورد امام‌صادق علیه‌السلام، با عنوان مغز متفکر جهان تشیّع (!) ساخته و پرداخته ذهن او و برخاسته از ناچاری وی در ارتزاق از راه نوشتن بوده؛ که البته بسی جای تأسف!
کسانی، گیرم از سر حسن نیّت، اما سطحی و شتابان، بعد از فراز و فرود‌هایی تأسفبار در چالش حجاب، به صحنه فرهنگ و هنر ورود کرده‌اند؛ بلکه آنچه در این سال‌ها جواب نداد، جواب دهد. بسیار خوب! دست‌مریزاد! …، اما بد نیست اگر به سراغ منابع یا اشخاصی خارج از این فرهنگ و اعتقاد می‌روند و فعلا از نمد گفتار‌های آنان به دنبال بافتن کلاه مورد نظر هستند، لااقل به سه‌چیز بیندیشند:
۱- اگر با چشم خود، این عبارات را در آثار آنان ندیده‌اند، به نقل‌قول‌ها و مشهورات مجعول اکتفا و اعتنا نورزند؛
۲-قبل و بعدِ این عبارات را از همان افراد و آثار در نظر بگیرند؛ چرا که گاه این قبل و بعد‌ها به کلّی مطلبی را که دوستان در نیّت دارند، وارونه می‌کند!
۳- خود را آماده کنند که اگر فردا و پس‌فردایی، گفتار‌هایی از این نویسندگان و شعرا نظیر ویکتورهوگو یا تولستوی، با مستندات قطعی روانه کوچه و بازار شد و با جملات قصار فعلیشان در تضاد و تعارض بود، پاسخی درخور برای آن موقعیت نیز داشته‌باشند.
