بسیاری معتقدند چلوکباب غذای ملی ویژه تهرانیها است. بعضیها رواج آن را به ناصرالدین شاه نسبت میدهند. البته در بعضی از اسناد سابقه آن به دوره صفویان هم میرسد.
خوردن این غذا که از محبوبترین غذاهای سفرههای ایرانی است، روزگاری برای بانوان ممنوع بود.
در سالهای اولیه راهاندازی کبابخوری یا همان چلو کبابیها بانوان اجازه خرید و حضور در چلو کبابیها را نداشتند.
با توجه به فرهنگ و فضای مرد سالارانه دوره قاجار در غذافروشیها هیچجایی برای بانوان در نظر گرفته نمیشد و این ماجرا فرقی نمیکرد در چلو کبابی یا دیزیسرا و... باشد.
به همین دلیل خانمها نمیتوانستند در چلو کبابیها حضور داشته باشند یا حتی غذایی برای بیرون بر بگیرند.
زنها فقط زمانی میتوانستند چلو کباب بخورند که مرد خانه آن را در ظرفی خریده و به خانه ببرد یا اینکه سفارش آن را به شاگرد چلو کبابی بدهند تا شاگردش به خانه بفرستد.