آفتابنیوز : آفتاب: نیویورک تایمز از قول کارشناسان نظامی و مقاماتی در پنتاگون نقل کرد که دولت ایالات متحده در جستجوی مسیری خارج از کنترل روسیه برای ترابری نیروها و تجهیزاتش به افغانستان است و در بین گزینههای موجود نیم نگاهی نیز به ایران دارد. مسیر ایران میتواند مورد استفاده متحدین آمریکا در ناتو قرار گیرد.
آیا ایران بار دیگر پل پیروزی غرب میشود؟ [کلیک کنید]به گزارش سرویس بینالملل آفتاب، آمریکا در تلاش است تا جایگزین قابل اعتمادی برای گذرگاه خیبر در پاکستان که اخیراً زیر حملات شدید طالبان قرار داشته پیدا کند و از دست دادن پایگاه مهم هوایی خود را در قرقیزستان جبران نماید. از طرف دیگر، آمریکاییها قصد دارند از اعمال نفوذ روسیه و مانعتراشیهای این کشور علیه برنامههای ارسال تجهیزات ممانعت به عمل آوردند.
با این وجود، پنتاگون و مقامات نظامی آمریکا خاطرنشان ساختهاند که ایالات متحده به هیچ وجه قصد ندارد از مسیر زمینی ایران برای ارسال تجهیزات و نیروهای آمریکایی به افغانستان استفاده کند زیرا چنین اقدامی در شرایطی که دو کشور روابط غیردوستانهای با یکدیگر دارند قابل توجیه نیست.
مقامات آمریکایی میگویند پیشنهادات اخیر دولت اوباما به ایران از جمله دعوت این کشور به کنفرانس بازسازی افغانستان به معنای استفاده از مسیر ایران توسط آمریکا نیست.
اما برنامهریزان پنتاگون و ناتو با در نظر داشتن هر احتمالی، مسیر ایران را از بندر چابهار تا مرز افغانستان مورد بررسی قرار دادهاند. این مسیر در آنجا به جادهای که اخیراً توسط هندیها در غرب افغانستان ساخته شده متصل میشود و کوتاهتر و امنتر از مسیر پاکستان است.
«جف مورل»، سخنگوی پنتاگون میگوید: «کارشناسان ما در راستای دوراندیشی، همه مسیرهای ممکن را برای ارسال تجهیزات به افغانستان بررسی کردهاند. اما همان طور که قابل انتظار است آنها کارشان را بر پایه امکانات لجستیکی انجام میدهند، نه واقعیتهای سیاسی».
نیویرک تایمز مینویسد با وجود این واقعیتها، متحدین آمریکا در ناتو میتوانند برای استفاده از مسیر ایران با این کشور وارد گفتگو شوند و از آنجایی که ایرانیها از مدتها پیش روابط خصمانهای با طالبان داشتهاند، احتمال موافقت آنها با این طرح بالا است.
ژنرال «جان کردوک»، از فرماندهان آمریکایی ناتو در گفتگویی که ماه فوریه با آسوشیتدپرس انجام داد، اعلام داشته بود که ناتو جلوی توافق اعضایش را با ایران نمیگیرد: «اینها تصمیمات ملی هستند. ناتو باید به منافع ملی اعضایش و روش آنها برای تجهیز نیروهایشان احترام بگذارد. همه چیز به خود اعضا وابسته است».