تقسیم فقر با تقسیم نفت
آفتاب‌‌نیوز : 
میانگین سالانه درآمدهای نفتی دو دولت محمد خاتمی 5/18 تا 19 میلیارد دلار بوده که با احتساب پرداخت سالانه 2 میلیارد دلار بدهی خارجی معوقه کشور، این حجم از درآمدهای نفتی با درآمدهای حاصل شده در طول سال های ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی تفاوت محسوسی ندارد. گذشته از این افزایش درآمدهای نفتی تا 40 میلیارد دلار در سال جاری محقق خواهد شد و طی 8 سال گذشته درآمدهای نفتی تا 10 میلیارد دلار در سال نیز کاهش یافته است.
اگر قیمت بالای نفت همچنان در بازارهای جهانی حفظ شود، ایران در پایان سال جاری صاحب 40 میلیارد دلار درآمد از محل فروش نفت خواهد شد. از این حیث رکورد درآمدهای نفتی کشور در طول تاریخ شکسته خواهد شد ولی آیا این درآمد برای اقتصاد ایران زیاد است؟
ایران هم اکنون صاحب حدود 70 میلیون جمعیت است، اگر بر فرض محال کل درآمد نفتی کشور یعنی 40 میلیارد دلار در میان مردم تقسیم شود تا اثر آن سفره های فقرا را رنگین کند، به هوا ایرانی در ماه 47 دلار خواهد رسید. این در شرایطی است مطابق معیارهای سازمان ملل متحد، افرادی که درآمد روزانه آنها کمتر از 2 دلار و ماهانه پایین تر از 60 دلار باشد، فقیر محسوب می شوند.
با این وجود اعطای ماهانه 42 هزار و سیصد تومان به هر ایرانی آن هم در شرایطی که دیگر توان اداره بخش خدمات عمومی را به واسطه محروم شدن از درآمد نفت را ندارد، جز به فقیرتر شدن مردم نمی انجامد. به طور حتم در این وضعیت فرضی که دولت از درآمد نفت به منظور اداره بخش خدمات عمومی از جمله بیمارستان، آب، برق و ... محدوم است، نرخ ارایه این خدمات افزایش قابل توجهی خواهد یافت. همچنین تزریق 40 میلیارد دلار نقدینگی به جامعه در هر سال موجب تشدید صعود نرخ تورم می شود. در این شرایط برای دولت چاره ای باقی نخواهد ماند جز آنکه از مردم بابت این درآمد ماهیانه ناچیز مالیات دریافت کند. در این صورت باز هم تاثیر درآمد 42 هزار تومانی در قدرت خرید مردم کاهش خواهد یافت.
البته شاید کسانی که شعار توزیع درآمد نفت را سرداده اند،قصد داشته باشند همانند یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری درآمد نفت را میان ایرانی های بالای 15 سال توزیع کنند. در این صورت هم میزان این درآمد در بعد خانوار با شرایطی که پول حاصل از فروش نفت میان کل جمعیت ایران توزیع شود، تفاوت چندانی نخواهد داشت.
بنابراین اجرای شعار و رئیس جمهوری در ابعادی وسیع تر نیز به فرجام خوشایندی برای اقتصاد ایران منجر نخواهد شد چه رسد به این که او قصد داشته باشد تنها مازاد درآمدهای نفتی کشور را توزیع کند و سطح سرمایه گذاری های مورد نیاز کشور را حفظ کند. چرا که مازاد درآمد نفتی کشور در بهترین شرایط به 20 میلیارد دلار می رسد که سرانه درآمد نفت را به کمتر از ماهیانه 22 هزار تومان می رساند.
واقعیت این است که درآمد 40 میلیارد دلاری برای کشوری با جمعیت 70 میلیون نفری به هیچ وجه درآمد بالایی نیست و ایرانی ها فقیرتر از آنی هستند که تصور می کنند.
میانگین سالانه درآمدهای نفتی دو دولت محمد خاتمی 5/18 تا 19 میلیارد دلار بوده که با احتساب پرداخت سالانه 2 میلیارد دلار بدهی خارجی معوقه کشور، این حجم از درآمدهای نفتی با درآمدهای حاصل شده در طول سال های ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی تفاوت محسوسی ندارد. گذشته از این افزایش درآمدهای نفتی تا 40 میلیارد دلار در سال جاری محقق خواهد شد و طی 8 سال گذشته درآمدهای نفتی تا 10 میلیارد دلار در سال نیز کاهش یافته است. اگر قیمت بالای نفت همچنان در بازارهای جهانی حفظ شود، ایران در پایان سال جاری صاحب 40 میلیارد دلار درآمد از محل فروش نفت خواهد شد. از این حیث رکورد درآمدهای نفتی کشور در طول تاریخ شکسته خواهد شد ولی آیا این درآمد برای اقتصاد ایران زیاد است؟
ایران هم اکنون صاحب حدود 70 میلیون جمعیت است، اگر بر فرض محال کل درآمد نفتی کشور یعنی 40 میلیارد دلار در میان مردم تقسیم شود تا اثر آن سفره های فقرا را رنگین کند، به هوا ایرانی در ماه 47 دلار خواهد رسید. این در شرایطی است مطابق معیارهای سازمان ملل متحد، افرادی که درآمد روزانه آنها کمتر از 2 دلار و ماهانه پایین تر از 60 دلار باشد، فقیر محسوب می شوند.
با این وجود اعطای ماهانه 42 هزار و سیصد تومان به هر ایرانی آن هم در شرایطی که دیگر توان اداره بخش خدمات عمومی را به واسطه محروم شدن از درآمد نفت را ندارد، جز به فقیرتر شدن مردم نمی انجامد. به طور حتم در این وضعیت فرضی که دولت از درآمد نفت به منظور اداره بخش خدمات عمومی از جمله بیمارستان، آب، برق و ... محدوم است، نرخ ارایه این خدمات افزایش قابل توجهی خواهد یافت. همچنین تزریق 40 میلیارد دلار نقدینگی به جامعه در هر سال موجب تشدید صعود نرخ تورم می شود. در این شرایط برای دولت چاره ای باقی نخواهد ماند جز آنکه از مردم بابت این درآمد ماهیانه ناچیز مالیات دریافت کند. در این صورت باز هم تاثیر درآمد 42 هزار تومانی در قدرت خرید مردم کاهش خواهد یافت.
البته شاید کسانی که شعار توزیع درآمد نفت را سرداده اند،قصد داشته باشند همانند یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری درآمد نفت را میان ایرانی های بالای 15 سال توزیع کنند. در این صورت هم میزان این درآمد در بعد خانوار با شرایطی که پول حاصل از فروش نفت میان کل جمعیت ایران توزیع شود، تفاوت چندانی نخواهد داشت.
بنابراین اجرای شعار و رئیس جمهوری در ابعادی وسیع تر نیز به فرجام خوشایندی برای اقتصاد ایران منجر نخواهد شد چه رسد به این که او قصد داشته باشد تنها مازاد درآمدهای نفتی کشور را توزیع کند و سطح سرمایه گذاری های مورد نیاز کشور را حفظ کند. چرا که مازاد درآمد نفتی کشور در بهترین شرایط به 20 میلیارد دلار می رسد که سرانه درآمد نفت را به کمتر از ماهیانه 22 هزار تومان می رساند.
واقعیت این است که درآمد 40 میلیارد دلاری برای کشوری با جمعیت 70 میلیون نفری به هیچ وجه درآمد بالایی نیست و ایرانی ها فقیرتر از آنی هستند که تصور می کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید