مهسا گنجی گفت: تصمیم گرفتیم بعد از سالها تمرین و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات بیشماری که برای هر گروه هنری ممکن است رقم بخورد و همینطور صبر، بردباری و مقابله کردن با سختیها و آدم ها، و در شرایطی غیرمعقول، که همیشه هم اینگونه بوده و خواهد بود و با یاری خداوند بزرگ بر آن شدیم که بر روی صحنه برویم؛ و نه برای دیده شدن بلکه برای پا برجا ماندن و نشان دادن برای استقامت در مقابل این هنر مقدس، والا و انسانی به نام "هنرِ تئاتر".
وی افزود: به روی صحنه ظاهر میشویم، چون بدون صحنه و تئاتر خواهیم مُرد و تئاتر نیز بدون ما خواهد مرد. در مسیری که برای این نمایش طی کردیم تمریناتمان را با کمترین امکانات موجود، اما پر از عشق، هیجان، علم و دانایی پیش بردیم. تمریناتی که در مکانها و شرایطی سخت و متفاوتی چون:خیابان ها، کوچه ها، پلاتوها، زیرزمینهای کوچک و نمور، انباری ها، پارکینگ ها، پارکها، در سفر و در نابسامانیهای جامعه رخ داد، ولی همه اینها با عشق به تئاتر انجام شده است. اما اکنون که شبهای پایانی اجراست اضطراب و نگرانی هایم بیش از گذشته است، قطعا هر کارگردانی برای کارش زحمات فراوانی میکشد و مشکلات زیادی را پشت سر میگذارد و همینطور هزینههای زیادی را متقبل میشود تا بتواند کارش را به روی صحنه ببرد ودغدغه اش این است که آیا کاری که برایش سالها زحمت کشیده مورد استقبال و رضایت مخاطب قرار میگیرد یا خیر، که این موضوع، دغدغه و نگرانیِ هر کارگردانی ازآینده تئاترش میباشد مخصوصا در شرایط اقتصادی امروز که گریبانگیر همه اقشارجامعه به خصوص قشر ضعیف تئاتر شده است. چون برای این کار نه تهیه کنندهای داشتم و نه حمایت کننده ای. اما با این وجود سعی کردیم که کار را با همه کم و کاستیهایی که دارد به روی صحنه ببریم و اکنون نیز نمایشم را در یک سالن بسیار کوچک بر روی صحنه میبرم. در صورتی که با توجه به نوع میزانسنها و دکور باید در یک سالن بزرگتر بر روی صحنه میرفتیم، اما با توجه به محدودیتها و شرایط مالی نامناسب و همینطور حمایت نشدن از سمت سالنهای دولتی مجبور شدیم در یک سالن کوچک و با اجرایی بسیار محدود به مدت فقط ۱۰ شب میزبان شما مخاطبین محترم باشیم.
بازیگران این نمایش اولین تجربه حرفه ایشان را بر روی صحنه به نمایش میگذارند که اینجانب به مدت طولانی ماهها و سالها جهت آماده سازی بازیگر، تمرینات و آموزشهای بازیگری را به صورت رایگان در اختیار این عزیزان قرار دادم و امیدوارم که شاهد پیشرفت و نتیجه خیلی بهتر، از این بازیگران با استعداد باشم؛ و در اینجا نیز از مخاطبین گرانقدر میخواهم که انشالله از کار اینجانب و بازیگرانی که با تلاشهای فراوان و با تمام عشق و هیجان که زیر نظر اینجانب پرورش یافته اند حمایت کنند. چون معتقدم که فقط مردم و مخاطبین هستند که میتوانند از یک هنرمند و اثرش حمایت کنند و نه مسئولین.
نمایش «قویترین» به نویسندگی یوهان آگوست استریندبرگ و ترجمه و کارگردانی مهسا گنجی، یک مونودرامِ تحلیلیِ روانشناختیِ چند وجهی و چند بُعدی و دارای لایههای اکسپرسیونیسم است.
در «قویترین» دیالوگها تنها یک حروف نوشتاری اند که به تنهایی ناکافی اند و زیرلایههای روانشناختی آن خیلی فراتر از حروف درون نمایشنامه است و همینطور رویدادهای پیش از شروع نمایش بر روی صحنه.
نمایش «قویترین» از ۲۷ شهریور ماه تا ۷ مهر ماه به مدت محدود در خانه «نمایش دا» ساعت ۱۹:٠٠ در سالن شماره ۲ به روی صحنه میرود.
به صورت خلاصه نمایش «قویترین» درباره زندگیِ ۲ بازیگرِ تئاتر در سال ۱۸۸۸ در یک وضعیت نابهسامان در استکهلم سوئد است که در کافهای مخصوص خانمها به تصویر کشیده میشود.
در این اثر، درگیریهای ذهنی، روحی و روانی بین طبقات بالا و پایین و جنگ وکشمش میان مثلثِ قدرت و عشق و پیش داوریهای بین ۲ زن را شاهد هستیم.
بازیگران نمایش «قوی ترین» عبارتند از:
هنگامه ارجمند-نازنین حلاج فر-نیلوفر صاهی-تابان عسگری، نیلوفر موید و مهسا گنجی.
سرپرست گروه کارگردانی و برنامه ریز: نسترن اسکندرپور
سرپرست گروه صحنه و مسئول اتاق فرمان: مهدی شوقی
مدیر صحنه: امیرحسین کُنانی
مدیر تولید و اجرا: حمید ناصر
دستیاران مدیر صحنه: ساحل بیات
مدیر تدارکات: هنگامه ارجمند
طراح لباس و دکور: مهسا گنجی
اجرای طرح و دوخت لباس: پانیا بختی
طراح گریم: امید علیزاده
دستیار طراح گریم: مهدی بلالی کسلانی
عکاس، تصویربردار، ساخت تیزر و موشن گرافیست: فرزین شکاری
طراح پوستر، لوگو، بروشور و موشنهای تبلیغاتی: دانیال عربزاده
گروه تبلیغات: روابط عمومی:نسترن اسکندرپور
تبلیغات فضای مجازی: فریبا جدیدی
مدیر هماهنگی: شهرآشوب مفتاحی
عکاس: علی اصغر خوشکار