بازیگر باسابقه سینمای ایران که از اواخر دهه ۶۰ به سینما آمد و در دهه ۷۰ چهره شد و با حضور در فیلمهایی، چون «می خواهم زنده بمانم» (ایرج قادری۱۳۷۴) و «غزال» (مجتبی راعی۱۳۷۵) دیده شد و برای اولی اقبال گسترده عمومی را تجربه کرد و برای دومی سیمرغ گرفت. فاطمه گودرزی در دهههای ۸۰ و ۹۰ بیشتر در تلویزیون فعال بود و در مجموعههای زیادی جلوی دوربین رفت. گودرزی که سریالهای «حورا» (رضا کمالی۱۴۰۱) و «محرمانه» (محمود معظمی۱۴۰۲) را در سالهای اخیر برای رسانه ملی بازی کرده.
مدتی است کمتر جلوی دوربین میروید. فیلمنامهها را نمیپسندید یا کم کاریتان دلایل دیگری دارد؟
مدتی است درگیر برنامهای به نام «سرزمین خوشمزه من» شدهام؛ برنامهای درباره غذاهای ایرانی که حال و هوای متفاوتی هم دارد.
برای دریافت مجوز قاعدتا باید سراغ ساترا رفته باشید.
جلسهای در این زمینه با مدیران ساترا برگزار شد. با شنیدن سؤالات و پیشنهادهایی که مدیران ساترا در این جلسه مطرح کردند، احساس مثبتی دارم، در واقع باید بگویم با نگاه بسیار مثبتی با این طرح برخورد کردند؛ به همین دلیل احساس خوبی دارم و فکر میکنم با این شرایط میتوانیم مجوز تولید را دریافت کنیم و کارمان را پیش ببریم.
پس، از نحوه برخورد و تعامل با مدیران ساترا راضی بودید.
من برای نخستین بار در ساترا حضور پیدا کردم و بهنظرم فضا تعاملی و مثبت بود. جلسهای که برگزار شد خیلی طولانی نبود، احساس خیلی خوبی داشتم و امیدوارم من هم توانسته باشم این احساس مثبت را به دوستان در ساترا منتقل کنم.
با توجه به اینکه مخاطب، شما را بهعنوان بازیگر سینما و تلویزیون به یاد میآورد و حرفه اصلیتان هم بازیگری بوده، چه شد که تصمیم گرفتید سراغ عرصه تهیه و تولید بروید.
جذابیت موضوع باعث شد تصمیم به ورود در این عرصه بگیرم که قاعدتا چالشهای خودش را هم دارد.
تهیهکننده و کارگردان خودتان هستید؟
تهیهکنندگی این کار را بهصورت مشترک با آقای روحالله پورمحمدی برعهده دارم. همچنین کارگردان و مجری برنامه نیز خودم هستم. قصد من از ساخت این برنامه مستند این است که غذاهای فراموش شده ایرانی را در تمام نقاط استانی کشورمان معرفی کنم و حتما آنها را در برنامه طبخ کنیم که بیننده با دیدن آنها ترغیب شود تا درصورت تمایل از آنها استفاده کند. طبیعتا غذاهای سابق کشور ما که غذاهای بهاصطلاح فستفودی نبودهاند، این غذاها بسیار ساده، پرخاصیت و با مواداولیهای که در هر خانه وجود داشته، آماده میشدند همچنین بهلحاظ اقتصادی بسیار ارزانتر از غذاهایی هستند که در رستورانها ارائه میشوند؛ بنابراین به این نتیجه رسیدم که حیف است فرهنگ غذایی غنی خود را نشر ندهیم.
در سراسر جهان هم برنامههایی با موضوع غذا و آشپزی ساخته میشوند.
دقیقا. سایر کشورها با آشپزی کارهای بسیاری میکنند و من فکر کردم ما هم باید این کار را بکنیم؛ چرا نباید از فرهنگ یک منطقه که غذای مختص به آن را آماده میکنیم، صحبتی کنیم؟ از پوشش، صنایعدستی، گویش و... میتوان در یک برنامه بهشکلی مفید و مختصر صحبت کرد.
برای پخش این مجموعه چه برنامههایی دارید؟
خیلی مایلم بُعدی جهانی به این برنامه بدهم، بهطوری که سایر کشورها هم مخاطب این برنامه باشند. به هر حال برای موفقیت در هر کاری باید با انرژی و عشق پیش رفت که من در شروع این حس را دارم امیدوارم تا پایان هم این حس وجود داشته باشد و دوستانم با من همکاری کنند تا بهخوبی دیده شود و کشورهای دیگر از ما بخواهند که بهصورت مشترک در این کار با ما همکاری داشته باشند. فعلا قصد داریم با ۳۱ قسمت کار را شروع کنیم. مدت زمان هر قسمت هم حدود ۵۰ دقیقه است. تاکنون صحبت مستقیمی با پلتفرمی نداشتهام چرا که ابتدا منتظر دریافت مجوز بودیم تا بعد از آن به انتشار هم فکر کنیم.
تعامل با ساترا هم گفتید خوب بوده و از جلسهای که برگزار کردید رضایت داشتید.
نسبت به کاری که برای نخستین بار به ساترا ارائه کردهام شرایط را بسیار عالی دیدم. من شناخت زیادی از ساترا نداشتم، اما میدانم که خیلی از همکارانم برای دریافت مجوز به این سازمان مراجعه میکنند. نکاتی که در جلسه مطرح شد بسیار درست و قابل پذیرش بودند؛ نکات فنی و فرهنگی درستی مطرح شد که خودم هم به آنها فکر کردم.
آشپزهای محلی سلبریتیهای برنامه ما هستند
بازیگر فیلم سینمایی «ازدواج به سبک ایرانی» گفت: یکسری موارد وجود دارند که نگاههای مختص به من هستند، اما مواردی هم مربوط به مدیران است که سعی میکنم آنها را درکارم بگنجانم؛ زیرا معتقدم نکات درستی هستند. نکاتی هم هستند که نمک برنامه و چاشنی کار من است که باید بهطور حتم در برنامه به تصویر کشیده شوند. قصد ندارم این برنامه فقیرانه باشد بلکه قصد دارم فرهنگ غنی غذایی ایران را در آن نشان دهم تا مخاطبان بدانند که تنوع غذایی بسیار خوبی داریم.
این بازیگر در پایان در رابطه با ایده گرفتن از برنامههای آشپزی جهان برای برنامه خود، گفت: بیشتر بیننده برنامههای آشپزی اروپایی هستم و آن طرحها را بیشتر مدنظر دارم. در برنامههای ترک زبان هم برنامههای آذربایجان را دنبال میکنم، گرچه بدون کلام و در طبیعت هستند، اما ما قصد داریم در برنامه خود راجع به غذاها صحبت و از آشپزهای محلی هم استفاده کنیم. در واقع سلبریتیهای ما این عزیزان هستند.