آفتابنیوز : آفتاب: محسن نامجو در یادداشتی در روزنامه «کلمه سبز»، از نامزدی میرحسین موسوی در انتخابات ریاست جمهوری دفاع کرد و وی را تنها نجات دهنده کشور از شرایط کنونی دانست.
به گزارش گروه سیاسی آفتاب، متن این یادداشت به شرح زیر است:
ایـن روزهـا اخـبـار انـتـخـابـات ریـاسـت جـمـهـوری در صـدر خبرها و تـحـلـیلهای اکثر سایتهای فارسی زبان قرارگرفته است و مقالات واظـهـارات شـخـصـیـتهـای سـیـاسی - علمی وفرهنگی کشور در خـصـوص اهمیت این انتخابات و لزوم شرکت جستن در آن، موجب ورود ایـن اخبار واظهارات به عرصه مکالمات و مراودات خصوصی و دوستانه شده است.
مـن بـهرغم این که خود را در امر سیاست ذیصلاح نمیدانم و هیچ کـوشـش و عـزمـی بـرای واردشـدن بـه فـعـالـیـتهـای سیاسی ندارم و معتقدم که باید کار قیصر را به قیصر واگذاشت، با وجود این نظر به اهـمـیـت ایـن دوره از انـتـخـابـات ریـاسـت جـمـهـوری و تـحـت تاثیر شور و هیجانی که این انتخابات در بین دوستان ایرانی ساکن اروپا به وجـود آورده اسـت، مـیخـواهـم نـکـاتـی را با دوستان عزیز در میان گذارم:
1- یـک نـگـاه اجـمالی به سیاستها و تصمیمها و نتایج حاصل از این تصمیمات، طی 4 سال گذشته درعرصه فرهنگ و هنر، و مقایسه آن با دوران اصلاحات مبین این امر است که تنگنظریها وکوتاه بودن مـعـیـارهـای سـنـجـش و تـجدید فعالیتهای هنری وفرهنگی، مانع اصلی بروز نوآوری و تحول وخلاقیت در عرصه هنر بوده است. نتیجه منطقی این مقایسه آن است که زندگی، آینده و خلاقیت اهالی هنر مـتأثر از سیاستها و تصمیمهای دولتمردان عرصه فرهنگ است و ادامـه ایـن سـیـاسـتهـا موجب خواهد شد که هنر و فرهنگ مظلوم و بـیپنـاه مـا بـه نیستـی بپیـونـدد. بنـابـرایـن ضـرورت دارد کـه سکـان مدیریت فرهنگ وهنر کشور به دست اهل فرهنگ سپرده شود.
ایـن انتخابات امکان و فرصتی برای شروع این دگرگونی است و باید که این فرصت را غنیمت بشماریم.
هـمـه مـیدانـیـم کـه قـرار نـیست با تغییرمدیریت کشور همه چیز بهسـامـان شـود و تـمـام کـاسـتـیهـا و نـقـایص مرتفع گردد، اما حداقل مـیتـوان رونـد مـوجود را متوقف نمود.
این نوعی دفاع از حق حیات اهالی فرهنگ وهنر است.
2 - یکی از گزینههای پیشنهادی رسانههای خارج از کشور و برخی از دوسـتـان «تـحـریـم انتخابات» است. اما در واقع این، یک گزینه نیست. این واگذاری حق انتخاب است و نتیجه آن جز استمرار وضع مـوجـود و بـیـگانهتر شدن اهالی هنر با مخاطبان خویش نیست.
در تـحـریـم انـتـخابات هیچ امیدی ایجاد و هیچ هدفی محقق نمیشود و حـاصـلـی جـز نـاامـیدی و تعمیق باورهای نیهیلیستی در بین جوانان نـدارد. مـن دلـم نـمیخواهد از این فرصت حتی اگر معادل «یک تنه هل دادن تریلی 20 تنی» هم باشد، صرفنظر کنم.
3 - بـه اعـتـقـاد مـن هـر دو کـانـدیـدای اصـلاحطـلـبـان یعنی آقای مـهـنـدس مـوسـوی و آقـای مهدی کروبی، تواناییهای بالقوه برای تـغـیـیـر واصـلاح کـشـور را دارنـد امـا با توجه به اینکه آقای مهندس مـوسوی و همسرشان خانم دکتر زهرا رهنورد، خود از اهالی فرهنگ وهـنـر هستند و آثار هنری و سوابقشان درعرصه فرهنگ و هنر مبین گـرایشـات نـوانـدیشانه وتحول خواهانه است، به همین دلیل من به آقای موسوی رای میدهم.
4- گـرچـه قیـاس عـرصـه هنـر با عرصه مدیریت وسیاست، قیاسی مـعالفارق است و خلاقیت و نوآوری و فرآوری در عرصه هنر، مبینی بـرای وجـود همیـن تـواناییها در عرصه اقتصاد وسیاست و مدیریت نیسـت بـا وجـود ایـن مـن تصـور میکنم کسانی که جهان را به شیوه هنـرمنـدان دریـافـت مـیکننـد و آن را با مولفهها و معیارهای زیبایی شـنــاســانــه مــیشـنـاسنـد، غـالبـاً بـا جهـان و مـردم آن صـادقتـر و صمیمیترند و این صداقت و صمیمیت، و اراده وکوشش برای زیباتر کـردن جهان و تحملپذیرتر کردن آن در نزد اهالی سیاست کمیاب است.
5- مـن بـا ایـنـکـه در دوره نـخـستوزیری آقای موسوی در ابتدای نوجوانی بودم، اما تصویر روشنی از آن دوران در ذهن دارم. تصویری کـه هـمـراه با حس ثبات و امنیت و تعادل است.
علاوه بر این برداشت من از اظهارات چند ماهه اخیر آقای موسوی گویای این امر است که ایـشـان شـخـصـیـتـی وطـنپـرسـت و ایراندوست هستند و فرهنگ و پـیشینه تاریخی این سرزمین را محترم میشمارند و عزم آن دارند کـه ایـران را به سمتی سوق دهند که هر ایرانی چه در وطن و چه در خارج از کشور، ایرانی بودن را مایه مباهات بداند و به آن ببالد؛ مـوجباتی که امروز باعث شده که برخی از هموطنان، ایرانی بودن را مـخـفـی نـگـاه دارنـد تـا از نگاه تخفیفآمیز دیگران در امان بمانند، مرتفع گردد و با شنیدن نام ایران به جای آن که در درون خود تحقیر شـویـم، چـشـمـانـمـان بـدرخـشد ولبخند بزنیم.
برای آقای موسوی آرزوی توفیق و پیروزی دارم.