۸ سانتیمتری که نگذاشت رفیعی، بیرانوند باشد!
امیررضا رفیعی که در چهار بازی لیگ برتر در نقش جانشین بیرانوند نمایش‌های درخشان و قابل قبولی ارائه کرده و در هر چهار مسابقه کلین‌شیت کرده بود در اراک و بازی جام حذفی هم در ترکیب اصلی تیمش قرار گرفت.
رفیعی چه در نیمه نخست چه در نیمه دوم وقت‌های معمول مثل بازی‌های قبلی تیمش با اعتماد به نفس، شجاع و جسور بود و ضمن چند خروج خوب و شجاعانه دو سه شوت حریف را هم مهار کرد و دروازه تیمش را نجات داد.
نمایش خوب رفیعی و البته دو گل پیش افتادن از حریف تیم او را به سمت صعود پیش می‌برد که بالاخره دقیقه ۸۴ مقابل شوت لیموچی تسلیم شد. ضربه نهایی هم به جایی زده شد که رفیعی هیچ حرکتی انجام نداد هر چند حتی اگر شیرجه می‌زد هم کاری از دستش برنمی‌آمد.
رفیعی در صحنه منجر به گل دوم حریف و شوت شروین بزرگ هم تماشاگر بود، اما باز هم نمی‌توان او را مقصر دانست چرا که ضربه مهاجم ایرالکو هم ناگهانی بود هم توپ به منتهی الیه گوشه راست دروازه رفیعی رفت و او سر جایش ماند.
در وقت‌های اضافه رفیعی دوباره یکی دو مهار خوب داشت و البته یک خروج اشتباه هم از او سر زد که شاید با توجه به استرس بالای بازی و شرایط مسابقه می‌توان این اشتباه را طبیعی دانست، اما او در وقت اضافه دوم دو گل دیگر نیز خورد.
در صحنه گل سوم که با ارسال کرنر و ضربه سر شروین بزرگ همراه شد شاید بتوان گفت این دروازه‌بان جوان تا حدودی مقصر بود چرا که بعد از ارسال کرنر او دو قدم به جلو برداشت و می‌خواست خروج کند، اما تردید کرد و منصرف شد تا دو قدم به عقب برگردد و در نهایت با اشتباه مدافعان ضربه سر شروین بزرگ درون دروازه او جای گرفت. در این صحنه البته مدافعان با نگاه خیره به رفیعی اینطور به او القا کردند که مقصر بوده است.
در صحنه گل چهارم ایرالکو، اما رفیعی مقصر نبود چرا که با ارسال توپ عرضی لیموچی هر چهار مدافع پرسپولیس کم آوردند و در مواجهه با ضربه تمام کننده نقی‌زاده کاری از دست رفیعی برنمی‌آمد.
اما با رفتن بازی به ضربات پنالتی همه منتظر بودند ببینند جسارت و شهامت این دروازه‌بان جوان به کار تیم‌شان خواهد آمد یا نه، اما رفیعی موفق به مهار هیچکدام از پنالتی‌ها نشد و در عوض همبازی سابق او گوهری با دو مهار توپ تیمش را به مرحله بعد برد.
اما نکته مهم در مورد حضور رفیعی در ضربات پنالتی اینکه او در بیشتر ضربات، جهت توپ را درست تشخیص می‌داد و عکس العمل سریعی هم داشت و کاملا چالاک بود، اما شاید به خاطر کوتاهی قامت برای مهار پنالتی‌ها اندکی کم آورد.
واقعیت اینکه برای پست فوق‌العاده دشوار و حساس دروازه‌بانی جسارت و شهامت یک اصل است، گلر باید باهوش و چالاک هم باشد، از هوش بالا و قدرت بازیخوانی هم بهره ببرد، خروج‌های به‌موقع با زمان‌بندی درست و قدرت بالای بازی با پا نیز از لازمه‌های درخشش در این پست به حساب می‌آید ضمن اینکه بهره‌مندی از تکنیک دروازه‌بانی در موقعیت‌هایی مثل تک به تک شدن با بازیکن حریف یا مواجهه با شوت به کار گلر‌ها می‌آید، اما اگر همه این‌ها در دروازه‌بان جمع باشد، ولی قامت مناسبی نداشته باشد یک جایی کم می‌آورد.
امیررضا رفیعی در این پنج مسابقه‌ای که برای پرسپولیس به میدان رفت نشان داد از هر فاکتور دروازه‌بانی چیزی در خود دارد و با اعتماد به نفس لازم از پس ماموریتی که به او سپرده شده برمی‌آید، اما قامت کوتاه‌تر او در مقایسه با استاندارد دروازه‌بانی در مواقع اضطراری مثل همین ضربات پنالتی بازی با ایرالکو می‌تواند تعیین کننده باشد.
رفیعی در هفت ضربه پنالتی آلومینیویم جهت چهار ضربه را درست تشخیص داد، اما در نهایت در هیچکدام از این ضربات به توپ نرسید و نتوانست آن را لمس کند.
در پنالتی امیر نوری که توپ به تیر دروازه خورد، در ضربه مهران موسوی، در پنالتی وطن‌دوست و در ضربه نقی‌زاده او جهت ضربه را به درستی تشخیص داد و فقط در سه پنالتی لیموچی، حاجی عیدی و جبیره فریب خورد، اما با وجود تشخیص درست و شیرجه سریع و چالاکی‌اش در پرش به سمت توپ، اندکی کم آورد و به توپ نرسید.
در مشخصات فیزیک او آمده که این دروازه‌بان قامت ۱۸۶ سانتیمتری دارد که در مقایسه با بیرانوند ۱۹۴ سانتیمتری، ۸ سانتیمتر کوتاه‌تر است و شاید اگر همین ۸ سانتیمتر اختلاف نبود رفیعی هم می‌توانست مثل بیرانوند در ضربات پنالتی تعیین کننده باشد. فاکتوری که به کمک احمد گوهری هم آمد، هر چند او دروازه‌بان بسیار باتجربه‌تری نسبت به رفیعی است و او هم بیشتر جهت ضربات پرسپولیسی‌ها را درست تشخیص داد.
