آیا غذا‌های تند باعث افزایش وزن می‌شوند؟

فلفل چیلی نوعی فلفل تند و خوش طعم است که در طبخ بسیاری از غذا‌های محبوب در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دسته از فلفل‌ها متعلق به جنس Capsicum هستند که شامل فلفل دلمه ای، هالاپینو و هابانرو می‌شود.

بر اساس مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، کپسایسین، ترکیب فعال زیستی اصلی در فلفل چیلی، به واسطه فواید سلامتی امیدوار کننده به ویژه برای سیستم قلب و عروق ارزش بالایی دارد. شواهد نشان می‌دهند که این ترکیب پتانسیل قابل ملاحظه‌ای برای مدیریت چاقی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی دارد.

با این حال، چندین مطالعه مشاهده‌ای در مقیاس بزرگ، از جمله یک مطالعه جامع انجام شده در مناطق روستایی چین، ارتباط معنی داری را میان دفعات مصرف غذا‌های تند و چاقی نشان داده اند.

چنین مطالعاتی این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کنند: مصرف فلفل چیلی خطر چاقی را کاهش می‌دهد یا افزایش؟

به منظور بررسی دقیق‌تر ابعاد پنهان این موضوع، مطالعه‌ای که در مجله Frontiers in Nutrition منتشر شد، رابطه بین مصرف فلفل چیلی و خطر چاقی را در آمریکایی‌ها بررسی کرد. مشابه سایر مطالعات مشاهده ای، در مطالعه جدید نیز مشخص شد که مصرف مکرر فلفل چیلی با شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر و خطر چاقی، به ویژه در زنان و بزرگسالان بالای ۶۰ سال مرتبط است. با وجود یافته‌های متناقض در مورد نقش فلفل چیلی در چاقی تا به امروز، متخصصین توضیحات بالقوه‌ای را برای نتایج ضد و نقیض ارائه داده اند.

این مطالعه داده‌های ۶۱۳۸ بزرگسال آمریکایی ۲۰ ساله و بالاتر را با استفاده از نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه این کشور (NHANES) بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

محققان افراد باردار و کسانی را که داده‌های ناقص یا نامعتبر در مورد مصرف فلفل تند، BMI و کل کالری دریافتی داشتند، حذف کردند.

شرکت کنندگان عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی مانند سن، جنس، تحصیلات، درآمد خانواده، وضعیت استعمال سیگار، مصرف الکل، فعالیت بدنی و شرایط سلامتی مانند دیابت و فشار خون را به صورت خود گزارشی اعلام کردند. تقریبا ۵۱ درصد از شرکت کنندگان زن بودند و بیش از ۳۴ درصد بر اساس وضعیت BMI خود دچار چاقی بودند.

با استفاده از پرسشنامه فرکانس غذا، نظرسنجی‌های NHANES فراوانی مصرف فلفل را طی ۱۲ ماه گذشته ارزیابی کردند.

محققان بر اساس خوداظهاری ها، شرکت کنندگان را به ۳ گروه تقسیم کردند:

- عدم مصرف فلفل چیلی: صفر بار در ماه (۱۷ درصد)

- مصرف گهگاه فلفل چیلی: کمتر از یک بار در هفته (۷۴ درصد)

- مصرف مکرر فلفل چیلی: حداقل یک بار در هفته (۹ درصد)

سیستم NHANES همچنین با جمع آوری داده‌های رژیم غذایی طی حداقل ۲ روز غیر متوالی و محاسبه میانگین کل کالری دریافتی، پروتئین، کربوهیدرات، چربی، قند و فیبر، میزان معمول مصرف مواد مغذی توسط شرکت کنندگان را تخمین زد.

پس از دسته بندی داده‌های حاصل از نظرسنجی ها، محققان مجموعه‌ای از تحلیل‌های آماری را با پیروی از دستورالعمل‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا (CDC) انجام دادند. هدف آن‌ها بررسی رابطه بین مصرف فلفل چیلی و شیوع چاقی در میان جمعیت عمومی بزرگسالان در آمریکا بود.

این مطالعه تفاوت‌های قابل توجهی را در عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی و همچنین خطر چاقی میان سه گروه مصرف کننده فلفل چیلی مشخص کرد.

هرچند میانگین BMI بین گروه‌ها مشابه بود (حدود ۲۸.۳ تا ۲۹.۰)، مشخص شد که فراوانی مصرف فلفل چیلی با خطر بیشتر چاقی مرتبط است.

حدود ۳۰ درصد از افرادی که به ندرت فلفل چیلی می‌خوردند به چاقی مبتلا بودند، در مقایسه با تقریبا ۳۵ درصد از مصرف کنندگان گهگاه و نزدیک به ۳۸ درصد از مصرف کنندگان مکرر.

تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که به طور متوسط، افرادی که مکررا فلفل چیلی مصرف می‌کنند، BMI آن‌ها ۰.۷۱ واحد بالاتر از افراد غیر مصرف کننده است.

بررسی‌های کاملا تنظیم شده محققان همچنین نشان دادند که گروهی که بیشترین مصرف فلفل را داشتند، ۵۵ درصد بیشتر از افراد غیر مصرف کننده در معرض خطر چاقی قرار داشتند.

از بین همه عوامل جمعیت شناختی و سبک زندگی، تنها جنسیت به طور قابل توجهی بر نحوه تاثیر مصرف فلفل قرمز بر BMI اثرگذار بود. علاوه بر این، اثرات مصرف فلفل چیلی بر خطر چاقی در بین بانوان و افراد ۶۰ سال به بالا بارزتر بود.

با این حال، مطالعه مورد نظر نوعی پژوهش مشاهده‌ای بود، بنابراین محققان نتوانستند یک ارتباط علت و معلولی مشخص را میان دفعات مصرف فلفل چیلی و خطر چاقی ایجاد کنند.

کپسایسین موجود در فلفل چیلی به دلیل اثرات بالقوه ضد چاقی خود به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.

بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که این ماده به کاهش وزن کمک می‌کند! چنین یافته‌هایی با نتایج مطالعه حاضر و چندین مطالعه مشاهده‌ای دیگر در مقیاس بزرگ که مصرف بیشتر فلفل چیلی را با افزایش خطر چاقی مرتبط می‌دانند، در تضاد است.

دکتر توماس ام. هالند، از بخش بیماری‌های گوارشی و تغذیه دانشگاه راش آمریکا که در مطالعه مذکور شرکت نداشت، توضیح می‌دهد: فلفل چیلی به عنوان یک غذای مستقل بسیار مغذی و حاوی فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها، ویتامین‌های C، A، B۶ و آهن است.

مواد مغذی، فلاونوئید‌ها و سایر ترکیبات مانند کپسایسین موجود در فلفل چیلی می‌توانند به کاهش وزن کمک کنند. کپسایسین اکسیداسیون لیپید‌ها را افزایش داده، فعال شدن چربی قهوه‌ای را بهبود می‌بخشد (که منتج به سوزاندن انرژی بیشتر می‌شود)، احساس سیری را افزایش داده و تنوع میکروبیوتای روده را بالا می‌برد. اما این‌ها همگی در حالتی است که در مورد مصرف فلفل چیلی به تنهایی صحبت کنیم!

کیران کمپبل متخصص و مشاور تغذیه ثبت شده اضافه می‌کند که فلفل چیلی دارای خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است و به طور بالقوه به جلوگیری از التهاب مرتبط با چاقی کمک می‌کند. وی گفت: «از آنجایی که ممکن است چاقی و التهاب مزمن با شدت پایین با یکدیگر مرتبط باشند، افزودن فلفل چیلی به یک رژیم غذایی سالم می‌تواند به بهبود یا پیشگیری از چاقی کمک کند.»

به گفته هالند، هر دو عامل مستقیم و غیرمستقیم بر نتایج تحقیق حاضر تاثیر داشته اند و در این میان شاید حتی عوامل غیرمستقیم اثرگذاری بیشتری داشته اند. به طور خاص، فلفل چیلی اغلب با غذا‌های پرچرب و پرکالری مصرف می‌شود، به این معنی که مصرف بیشتر فلفل چیلی با مصرف بیشتر مواد غذایی پرکالری مرتبط است.

به زبان ساده، اگر کالری مصرفی ما از کالری که می‌سوزانیم بیشتر باشد، همین موضوع منجر به افزایش وزنمان می‌شود. هالند همچنین تاکید کرد که در این مطالعه با وجود داده‌های کامل موجود، کیفیت رژیم غذایی نادیده گرفته شده است و تنها به یک سوال در خصوص مصرف فلفل چیلی یا عدم مصرف، بدون در نظر گرفتن نوع فلفل، تندی، اندازه سروینگ یا غذای همراه بسنده شد که همین عوامل تفسیر نتایج مطالعه را دشوار می‌کنند.