سرانجام رقابتهای انتخاباتی به پایان رسید و پزشکیان برنده این رقابت شد. همانطوریکه در یادداشتهای قبلی هم گفته بودم در این رقابت، پزشکیان همواره جلوتر از جلیلی و شانس برنده شدنش بیشتر بود.
جلیلی هم میتوانست تحت شرایط خاصی برنده شود، اما مسیر پیروزی او به مراتب دشوارتر بود. اصولگرایان هم اشتباهات متعددی را در کمپین جلیلی مرتکب شدند. نخست اینکه اساس کمپین خود را بر تداوم وضع موجود قرار دادند. در حالی که نامزد مستقری در صحنه رقابت حاضر نبود.
این روزنامه افزوده است: از طرف دیگر همزمان نقش چالشگر را ایفا کردند و «نه» به دولت سوم روحانی را شعار خود قرار دادند. ایفای همزمان دو نقش مستقر و چالشگر در کمپین انتخاباتی کاری بسیار دشوار است و در واقع رایدهنده مردد را سردرگم میکند. مشکل اساسی کمپین جلیلی این بود که از ابتدا به رایدهنده مردد نزدیک نشد و نتوانست آنها را جذب کند.
سبد رای اصلی او حزبی بود و نتوانست سبد رای شخصی خود را گسترش دهد. این در حالی بود که پزشکیان از ابتدا توانست سبد رای شخصی خوبی را جذب کند و تا آخر هم آن را حفظ کرد. سبد رای حزبی اصلاحطلبان هم به این سبد رای شخصی اضافه شد و او را پیروز انتخابات کرد.