ساوت چاینا مورنینگ پست، روزنامه آسیایی مینویسد: "ناظران با استناد به اختیارات رئیس جمهور در ایران و وابستگی اقتصادی و ژئوپولیتیکی تهران به پکن میگویند که رئیس جمهور اصلاح طلب آینده ایران احتمالا تغییر اساسی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی در قبال چین اعمال نخواهد کرد.
تحت رهبری دولت جدید تهران ممکن است در دیپلماسی قدرتهای بزرگ اقدامات متوازن کنندهای انجام دهد، اما روسیه و چین را علیرغم تلاش برای روابط نزدیکتر با ایالات متحده از خود دور نخواهد کرد. برای چین که مشتاق گسترش نفوذ خود در خاورمیانه فراتر از جبهه اقتصادی است، ایران به یک هدف حیاتی برای تعامل بیشتر محسوب میشود.
چین به ایران کمک کرد تا از انزوای گسترده در برابر تحریمهای آمریکا در طول حکمرانی رئیسی دوری کند. پکن سال گذشته میانجی گری یک توافق صلح بین رقبای دیرینه منطقهای یعنی ایران و عربستان سعودی را برعهده گرفت و روابط بین آن دو قدرت خاورمیانهای را که در سال ۲۰۱۶ به طور رسمی قطع شده بود تغییر داد.
ایران همچنین سال گذشته به سازمان همکاری شانگهای و گروههای بریکس که مورد حمایت پکن بود پیوست. در نتیجه، ناظران سیاسی میگویند حتی اگر ایران به دنبال روابط گرمتر با آمریکا و غرب باشد نگاه به شرق کماکان بخش مهمی از استراتژی دیپلماسی چندجانبه آن کشور باقی خواهد ماند".
این روزنامه هنگ کنگی در ادامه مینویسد: اگرچه پزشکیان احتمالا روابط دوستانه با غرب را دنبال خواهد کرد، اما مجلس شورای اسلامی در دست اصولگرایان است و سیاست نامطمئن امریکا در قبال تهران بدان معناست که همکاری با چین کماکان بخش "مهم و واقعبینانه" سیاست خارجی دولت پزشکیان خواهد بود.
از نظر خارجی بعید است که تغییر عمدهای در سیاست خارجی و امنیتی ایران ایجاد شود. منطقه غرب آسیا به دلیل جنگ اسرائیل و غزه در وضعیتی خشونت آمیز به سر میبرد. علاوه بر آن، احتمال ریاست جمهوری دوم ترامپ میتواند منجر به عدم اطمینان و بروز اختلاف بیشتر در روابط آشفته آمریکا و ایران شود.