واكنش تند ايران به قطعنامه نشست اضطراري شوراي حكام
آفتاب‌‌نیوز : 
وي كه پس از تصويب قطعنامه پيشنهادي اتحاديه اروپا به اجماع در نشست شوراي حكام سخن مي‌گفت: افزود: اين آغاز جاده‌اي است كه به تقابل ناخواسته و غير ضروري ختم مي‌شود كه در آن بر اساس حرف آقاي مدير كل همه طرف ها خواهند باخت.
متن كامل سخنان ناصري در نشست اضطراري شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي كه عصر پنجشنبه ايراد شد، بدين شرح است:
دليل اين بحث چه بود؟اين شورا به چه اقدامي عكس العمل نشان داد؟انگيزه اين حركت چه بود؟ هدف آن چه بود؟ نتيجه آن؟ و چه چيزي اكنون در خطر است؟ وي افزود: موضوع مطرح شده بسيار ساده بود: ايران در يك تاسيسات تحت پادمان عملياتي را آغاز كرده كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخت هسته‌اي تحت نظارت كامل آژانس توليد نمايد.
اجازه دهيد اين نكته را بار ديگر با اصلاح كوچكي تكرار كنم: يك كشور غير هسته‌اي عضو معاهده و قرارداد پادمان عملياتي را آغاز كرده كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخته هسته‌اي تحت نظارت كامل آژانس توليد نمايد.
اين هسته اصلي بحث است.اينطور نيست ؟
هيچ كس توانست توضيح دهد كه اصلا چگونه اين امر به يك موضوع تبديل شد؟ كسي بود كه بتواند توضيح دهد چرا و بر اساس چه بهانه‌اي شوراي حكام مي‌بايست سريعا تشكيل شود كه در اين مورد بحث كند؟ كسي توانست توضيح دهد كه چه چيزي اين احساس خطر را تحريك كرد كه موجب اين عكس العمل عجولانه شود فكر نمي‌كنم هيچ كس در اينجا توضيح قانع‌كننده اي براي اين سوالات داشت.
چگونه مي‌شود از اين شورا خواسته شود كه به اقدامي عكس العمل نشان دهد كه در تبعيت كامل از "ان.پي.تي" و قرارداد پادمان بوده و در واقع نشانه محدودي از اجراي يك حق غيرقابل انتزاع به‌شمار مي‌رود. حقي كه براساس تعريف ساده‌اش نمي‌تواند از هيچكس دريغ شود.
كشورهايي كه باني اين اقدام بودند، ظاهرا به خاطر اهداف عدم اشاعه اقدام كرده‌اند. در واقع آنها يا دارندگان سلاح هسته‌اي هستند و يا براي امنيت خود به شكلي به اين سلاح‌ها تكيه دارند.
يا اينكه توليدكنندگان انحصاري سوخت هسته‌اي هستند و يا محكم ايستاده اند كه از اين توانايي براي خود به هيچ عنوان كوتاه نيايند.
موضوع اين است كه چگونه مقدار كمي ماده اوليه سوخت هسته‌اي به يك موضوع نگراني تبديل مي‌شود در حالي كه تعدادي از اين كشورها شامل بعضي كشورهاي غيرهسته‌اي بر روي ده‌ها تن پلوتونيوم جدا شده نشسته‌اند كه مي‌تواند مستقيما در هر زمان كه بخواهند به سلاح اتمي تبديل شوند.
پاسخ متعارف اين است كه اين كشورها سابقه خوبي در مورد پادمان از خود به جا گذاشته اند. آنچه فراموش مي‌شود اين است كه هيچكدام از اين كشورها تحت فشار و اجبار موضوع تحريم قرار نگرفته‌اند.اكنون هدف اين است كه حتي از مرحله تحريم يك گام به جلو برداشته شود و به محروميت برسد.
اين نسخه‌اي است كه براي ايران نوشته شده، ولي اگر كوتاه بيايد شامل حال بقيه كشورهاي درحال توسعه هم خواهد شد. خوشبختانه ايران كمر خم نخواهد كرد. ايران در طي يك دهه توليدكننده و تامين‌كننده سوخت خواهد بود.
ايران مانند همه كشورهاي ديگر در حال توسعه عضو ان.پي.تي، سلاح هسته اي را با قاطعيت مردود شناخته است. همه چيزي كه ايران مي‌خواهد عبارت است از بهره مندي از حق خود براساس "ان.پي.تي". حقي كه در طول دو دهه از آن دريغ شده و اين دريغ شدن تعيين‌كننده بوده است.
آژانس بين‌المللي انرژي اتمي بر سه ستون تاسيس شده است:
اول: ارايه و تسهيل مواد هسته‌اي و فناوري براي اهداف صلح آميز دوم: حفاظت از مواد و تاسيسات
سوم: تامين ايمني هسته‌اي
اولين وظيفه آژانس به نفع وظيفه دوم به شدت زير سوال رفته است. لذا تعجبي نيست كه آمريكايي‌ها اين آژانس را سگ نگهبان مي‌نامند. اصطلاحي كه تحقيركننده و مخدوش‌كننده تماميت آژانس است.
اگر قرار باشد مقررات رعايت شود، آژانس مي‌بايد به ايران مساعدت نمايد كه توانايي توليد سوخت خود را به اجرا رسانده و بهبود بخشد و اين بايد شامل "يو.سي.اف" باشد همانطور كه مي‌بايد در مورد همه كشورهاي ديگر در حال توسعه نيز صدق كند.
ما درك مي‌كنيم كه جلوي آژانس گرفته و اين توانايي از آن سلب شده كه اين وظيفه خود را اجرا نمايد. ولي مسخره آن است كه تصميم امروز شورا حتي به هدف دوم آژانس هم پشت پا مي‌زند.
اگر شوراي حكام از عملياتي شدن تاسيسات ما كه تحت پادمان است و دايما مورد بازرسي قرار مي‌گيرد ابراز نگراني مي‌كند، آنگاه اين شورا در مورد تاسيسات بسيار زيادي كه تحت پادمان نيستند و در همه دنيا و به خصوص در منطقه ما پخش شده است، چه بايد بگويد؟
آمريكايي‌ها براي مدت طولاني بر اين اعتقاد بوده‌اند و آنرا ظاهر ساخته و مبناي اقدام خود قرارداده‌اند كه ضمانت‌هاي عدم انحراف توسط آژانس معتبر نيستند. همين برداشت باعث شد كه آن كشور در كمتر از دو سال قبل يك جنگ تمام عيار به راه اندازد. آيا اين بازگشت به گذشته است؟ متاسفم بگويم كه ديگر چنين نيست. ايران عراق نيست و آمريكا هم ديگر آن ژاندارم خود خوانده جهان نيست. تصميم امروز آژانس بيش از هر چيز يك راي عدم اعتماد به آژانس و نظام پادمان است.
اين آغاز جاده‌اي است كه به تقابل ناخواسته و غير ضروري ختم مي‌شود كه در آن بر اساس حرف آقاي مديركل همه طرف‌ها خواهند باخت.
ما به آژانس و نظام پادمان اعتقاد داريم. ما به كار با آژانس ادامه خواهيم داد. فعاليت‌هاي خود را به طور كامل تحت پادمان حفظ خواهيم كرد.
فعاليت "يو.سي.اف" اصفهان تحت نظارت كامل خواهد ماند و محصول آن توسط آژانس لاك و مهر خواهد شد.
در يك كلام ما كليه تعهدات خود را در برنامه توليد سوخت هسته‌اي مان اجرا خواهيم كرد. لذا نگراني اساسا موضوعيتي ندارد.
ما به زير سووال رفتن اعتبار آژانس كه اين قطعنامه خواستار آن است، تن نخواهيم داد. اين قطعنامه در اصل روي عدم اعتمادي به آژانس و نظام پادمان ها است.
بر اساس درخواست دبيركل سازمان ملل متحد و مديركل آژانس به رجوع به مذاكرات، عليرغم همه اين هياهو، ما براي مذاكرات آمادگي داريم، مذاكراتي بدون پيش شرط و براساس حسن نيت.
وي كه پس از تصويب قطعنامه پيشنهادي اتحاديه اروپا به اجماع در نشست شوراي حكام سخن مي‌گفت: افزود: اين آغاز جاده‌اي است كه به تقابل ناخواسته و غير ضروري ختم مي‌شود كه در آن بر اساس حرف آقاي مدير كل همه طرف ها خواهند باخت. متن كامل سخنان ناصري در نشست اضطراري شوراي حكام آژانس بين‌المللي انرژي اتمي كه عصر پنجشنبه ايراد شد، بدين شرح است:
دليل اين بحث چه بود؟اين شورا به چه اقدامي عكس العمل نشان داد؟انگيزه اين حركت چه بود؟ هدف آن چه بود؟ نتيجه آن؟ و چه چيزي اكنون در خطر است؟ وي افزود: موضوع مطرح شده بسيار ساده بود: ايران در يك تاسيسات تحت پادمان عملياتي را آغاز كرده كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخت هسته‌اي تحت نظارت كامل آژانس توليد نمايد.
اجازه دهيد اين نكته را بار ديگر با اصلاح كوچكي تكرار كنم: يك كشور غير هسته‌اي عضو معاهده و قرارداد پادمان عملياتي را آغاز كرده كه مواد اوليه لازم براي توليد سوخته هسته‌اي تحت نظارت كامل آژانس توليد نمايد.
اين هسته اصلي بحث است.اينطور نيست ؟
هيچ كس توانست توضيح دهد كه اصلا چگونه اين امر به يك موضوع تبديل شد؟ كسي بود كه بتواند توضيح دهد چرا و بر اساس چه بهانه‌اي شوراي حكام مي‌بايست سريعا تشكيل شود كه در اين مورد بحث كند؟ كسي توانست توضيح دهد كه چه چيزي اين احساس خطر را تحريك كرد كه موجب اين عكس العمل عجولانه شود فكر نمي‌كنم هيچ كس در اينجا توضيح قانع‌كننده اي براي اين سوالات داشت.
چگونه مي‌شود از اين شورا خواسته شود كه به اقدامي عكس العمل نشان دهد كه در تبعيت كامل از "ان.پي.تي" و قرارداد پادمان بوده و در واقع نشانه محدودي از اجراي يك حق غيرقابل انتزاع به‌شمار مي‌رود. حقي كه براساس تعريف ساده‌اش نمي‌تواند از هيچكس دريغ شود.
كشورهايي كه باني اين اقدام بودند، ظاهرا به خاطر اهداف عدم اشاعه اقدام كرده‌اند. در واقع آنها يا دارندگان سلاح هسته‌اي هستند و يا براي امنيت خود به شكلي به اين سلاح‌ها تكيه دارند.
يا اينكه توليدكنندگان انحصاري سوخت هسته‌اي هستند و يا محكم ايستاده اند كه از اين توانايي براي خود به هيچ عنوان كوتاه نيايند.
موضوع اين است كه چگونه مقدار كمي ماده اوليه سوخت هسته‌اي به يك موضوع نگراني تبديل مي‌شود در حالي كه تعدادي از اين كشورها شامل بعضي كشورهاي غيرهسته‌اي بر روي ده‌ها تن پلوتونيوم جدا شده نشسته‌اند كه مي‌تواند مستقيما در هر زمان كه بخواهند به سلاح اتمي تبديل شوند.
پاسخ متعارف اين است كه اين كشورها سابقه خوبي در مورد پادمان از خود به جا گذاشته اند. آنچه فراموش مي‌شود اين است كه هيچكدام از اين كشورها تحت فشار و اجبار موضوع تحريم قرار نگرفته‌اند.اكنون هدف اين است كه حتي از مرحله تحريم يك گام به جلو برداشته شود و به محروميت برسد.
اين نسخه‌اي است كه براي ايران نوشته شده، ولي اگر كوتاه بيايد شامل حال بقيه كشورهاي درحال توسعه هم خواهد شد. خوشبختانه ايران كمر خم نخواهد كرد. ايران در طي يك دهه توليدكننده و تامين‌كننده سوخت خواهد بود.
ايران مانند همه كشورهاي ديگر در حال توسعه عضو ان.پي.تي، سلاح هسته اي را با قاطعيت مردود شناخته است. همه چيزي كه ايران مي‌خواهد عبارت است از بهره مندي از حق خود براساس "ان.پي.تي". حقي كه در طول دو دهه از آن دريغ شده و اين دريغ شدن تعيين‌كننده بوده است.
آژانس بين‌المللي انرژي اتمي بر سه ستون تاسيس شده است:
اول: ارايه و تسهيل مواد هسته‌اي و فناوري براي اهداف صلح آميز دوم: حفاظت از مواد و تاسيسات
سوم: تامين ايمني هسته‌اي
اولين وظيفه آژانس به نفع وظيفه دوم به شدت زير سوال رفته است. لذا تعجبي نيست كه آمريكايي‌ها اين آژانس را سگ نگهبان مي‌نامند. اصطلاحي كه تحقيركننده و مخدوش‌كننده تماميت آژانس است.
اگر قرار باشد مقررات رعايت شود، آژانس مي‌بايد به ايران مساعدت نمايد كه توانايي توليد سوخت خود را به اجرا رسانده و بهبود بخشد و اين بايد شامل "يو.سي.اف" باشد همانطور كه مي‌بايد در مورد همه كشورهاي ديگر در حال توسعه نيز صدق كند.
ما درك مي‌كنيم كه جلوي آژانس گرفته و اين توانايي از آن سلب شده كه اين وظيفه خود را اجرا نمايد. ولي مسخره آن است كه تصميم امروز شورا حتي به هدف دوم آژانس هم پشت پا مي‌زند.
اگر شوراي حكام از عملياتي شدن تاسيسات ما كه تحت پادمان است و دايما مورد بازرسي قرار مي‌گيرد ابراز نگراني مي‌كند، آنگاه اين شورا در مورد تاسيسات بسيار زيادي كه تحت پادمان نيستند و در همه دنيا و به خصوص در منطقه ما پخش شده است، چه بايد بگويد؟
آمريكايي‌ها براي مدت طولاني بر اين اعتقاد بوده‌اند و آنرا ظاهر ساخته و مبناي اقدام خود قرارداده‌اند كه ضمانت‌هاي عدم انحراف توسط آژانس معتبر نيستند. همين برداشت باعث شد كه آن كشور در كمتر از دو سال قبل يك جنگ تمام عيار به راه اندازد. آيا اين بازگشت به گذشته است؟ متاسفم بگويم كه ديگر چنين نيست. ايران عراق نيست و آمريكا هم ديگر آن ژاندارم خود خوانده جهان نيست. تصميم امروز آژانس بيش از هر چيز يك راي عدم اعتماد به آژانس و نظام پادمان است.
اين آغاز جاده‌اي است كه به تقابل ناخواسته و غير ضروري ختم مي‌شود كه در آن بر اساس حرف آقاي مديركل همه طرف‌ها خواهند باخت.
ما به آژانس و نظام پادمان اعتقاد داريم. ما به كار با آژانس ادامه خواهيم داد. فعاليت‌هاي خود را به طور كامل تحت پادمان حفظ خواهيم كرد.
فعاليت "يو.سي.اف" اصفهان تحت نظارت كامل خواهد ماند و محصول آن توسط آژانس لاك و مهر خواهد شد.
در يك كلام ما كليه تعهدات خود را در برنامه توليد سوخت هسته‌اي مان اجرا خواهيم كرد. لذا نگراني اساسا موضوعيتي ندارد.
ما به زير سووال رفتن اعتبار آژانس كه اين قطعنامه خواستار آن است، تن نخواهيم داد. اين قطعنامه در اصل روي عدم اعتمادي به آژانس و نظام پادمان ها است.
بر اساس درخواست دبيركل سازمان ملل متحد و مديركل آژانس به رجوع به مذاكرات، عليرغم همه اين هياهو، ما براي مذاكرات آمادگي داريم، مذاكراتي بدون پيش شرط و براساس حسن نيت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید