محمدرضا عارف معاون اول پزشکیان شد
علی تاجرنیا، عضو شورای راهبری، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: دکتر محمدرضا عارف معاون اول خاتمی معاون اول دکتر پزشکیان شد.
محمدرضا عارف (زادهٔ ۲۷ آذر ۱۳۳۰) در یزد است. وی هم اکنون رئیس بنیاد امید ایرانیان و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. عارف چندین بار نیز نامزد انتخابات ریاست جمهوری شده بود.
وی نمایندگی مجلس و عضویت در کابینه دولت خاتمی را در کارنامه خود دارد.
در سال های گذشته، حاشیه های پسر وی، جنجال و بازتاب گسترده ای در رسانه ها داشته است.
عارف نیز در توئیتی نوشت: برای خدمت به مردم، به همراهی و کمک همه دوستداران ایران عزیز نیازمندیم.
خبرگزاری دولت، ایرنا نیز نوشت: «محمدرضا عارف» که پیش از این به عنوان معاون اول دولت اصلاحات خدمت کرده بود، به عنوان معاون اول «مسعود پزشکیان» رئیس دولت چهاردهم نیز منصوب شد.
«محمد رضا عارف» سابقه نمایندگی تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس و رئیس فراکسیون امید در دوره دهم مجلس شورای اسلامی، و عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی را در کارنامه خود دارد.
عارف در آن دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی، سرلیست فهرست سی نفرهٔ «ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان؛ گام دوم» در تهران بود و توانست با کسب ۱٬۶۰۸٬۹۲۶ رأی، در رتبهٔ اول تهران، وارد مجلس دهم شود.
محمدرضا عارف همچنین در ۱۳۷۶ با انتخاب سیدمحمد خاتمی به عنوان سی و ششمین وزیر پست، تلگراف و تلفن به کابینه دولت هفتم راه یافت و در سال ۱۳۷۹ به‌عنوان اولین رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و معاون رئیس‌جمهور منصوب شد. در دولت دوم اصلاحات نیز سمت معاون اول رئیس‌جمهور ایران را تا سال ۱۳۸۴ برعهده داشت.
وی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ ایران با شعار «معیشت، منزلت و عقلانیت» کاندید و تأیید صلاحیت شد؛ اما پس از یک ماه مبارزه انتخاباتی و پس از دریافت نامه‌ای از سیدمحمد خاتمی، چهار روز پیش از رأی‌گیری از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران انصراف داد.
ریاست به عنوان بیست و هفتمین رئیس دانشگاه تهران (۲۳ آذر ۱۳۷۳ – ۱۲ شهریور ۱۳۷۶) از دیگر سوابق محمدرضا عارف است.
محمدرضا عارف پس از تحصیل مهندسی برق در دانشگاه تهران و دانشگاه استنفورد، کار خود را با معاونت طرح و توسعه و سپس سرپرستی شرکت مخابرات ایران آغاز کرد. او از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۵ استاد دانشگاه صنعتی اصفهان و از آن زمان تاکنون استاد دانشکده مهندسی برق دانشگاه صنعتی شریف بوده است. در سال‌های دهه ۱۳۶۰ در سمت‌های معاونت‌های دانشجویی، آموزشی و هماهنگی و قائم مقامی وزارت فرهنگ و آموزش عالی مشغول به کار بود. او در سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶ به‌عنوان رئیس دانشگاه تهران فعالیت می‌کرد.
دولت سکوت و ژن خوب 
