چرا ظهور کامالا هریس بازی پکن را به هم زد؟
مقامات و تحلیلگران چینی با چالش مواجه‌اند. زنی که هرگز به چین سفر نکرده و تنها دیدار کوتاهی با رهبر آن، شی جین پینگ داشته است، ناگهان به عنوان یک رقیب جدی در رقابت برای کاخ سفید ظاهر شده است. حزب دموکرات این هفته گرد هم می‌آید تا نامزدی کامالا هریس و انتخاب تیم والز به‌عنوان معاون او را جشن بگیرد. برای رهبران چین، صعود کمپین هریس-والز دو مشکل ایجاد می‌کند. این موضوع، تفسیر نیهیلیستی چین از سیاست آمریکا، که آن را نژادپرستانه و رو به زوال معرفی می‌کند، به چالش می‌کشد؛ و همچنین باعث سردرگمی در این ارزیابی شده است که دولت هریس در روابط با چین چگونه عمل خواهد کرد، به ویژه به این دلیل که سوابق خانم هریس در برخورد با چین محدود است، در حالی که آقای والز بیش از هر نامزد معاون رئیس جمهور در دهه‌های گذشته در زمینه چین تجربه دارد.
به نوشته اکونومیست، بدبینی نسبت به سیاست آمریکا در چین رایج است. زیر و رو شدن رقابت‌های ریاست جمهوری از ماه ژوئن، محدودیت‌های درک چین از رقیب ابرقدرت خود را روشن می‌کند. هنگامی که باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ انتخاب شد، محبوبیت وی این باور عمومی در چین را - که با تبلیغات بی وقفه رسمی تقویت می‌شود- بر هم زد که آمریکا آنقدر عمیقاً نژادپرست است که یک سیاه پوست نمی‌تواند در آن رئیس جمهور شود. آخرین گزارش چین در مورد حقوق بشر در آمریکا که در ماه مه منتشر شد، می‌گوید نژادپرستی در حال بدتر شدن است، در حالی که تبعیض جنسیتی «فراگیر» است. اما اکنون آمریکا می‌تواند دومین رئیس جمهور سیاه پوست خود و اولین رئیس جمهور زن خود را انتخاب کند.
ناامیدی پروپاگاندیست‌های چینی
در بخش اعظم سال جاری رقابت بایدن-ترامپ برای تبلیغ‌کنندگان چینی یک موهبت بود و به آن‌ها اجازه داد دموکراسی آمریکایی را به‌عنوان دعوای بین دو مرد که دوران اوج شناختی‌شان را پشت سر گذاشته‌اند، به تصویر بکشند که حملاتشان به هم مملو از مشاجره‌های بچگانه است. بایدن با کناره‌گیری خود این روایت را بر هم زد و برخی از چینی‌ها را تشویق کرد که سیستم خود را زیر سوال ببرند، سیستمی که در آن به نظر می‌رسد شی ۷۱ ساله تصمیم دارد به طور مادام‌العمر رهبر چین باقی بماند. ماه گذشته یک وبلاگ نویس چینی نوشت: «برای برخی از مردم، بزرگترین کمکی که می‌توانند به حزب، کشور و مردم داشته باشند این است که قدرت را تحویل دهند، از صحنه کناره گیری کنند و به خانه بروند و با نوه‌هایشان بازی کنند.». جمله بعدی - «درست است، من در مورد تو صحبت می‌کنم، بایدن» - سانسورچیان چینی را آرام نکرد که پست را پاک کردند.
در سال ۲۰۰۸ آقای اوباما به چین نرفته بود و تجربه کمی در زمینه سیاست خارجی داشت. خانم هریس قبل از اینکه معاون رئیس جمهور شود در موقعیت مشابهی قرار داشت: بیوگرافی او که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد فقط یک بار به چین اشاره می‌کند. او به عنوان معاون رئیس جمهور بیشتر در معرض دیپلماسی قرار گرفته است. او در ۴ سال گذشته ۱۷ سفر خارجی داشته که چند مورد از آن‌ها به آسیا بوده است، از جمله اجلاسی در تایلند در سال ۲۰۲۲ که در حاشیه آن به طور مختصر با آقای شی ملاقات کرد (تصویر).
برخی از سیگنال‌ها حاکی از تداوم سیاست آقای بایدن در قبال چین است. در مورد تجارت، نشانه کمی وجود دارد که خانم هریس تعرفه‌های اعمال شده توسط دولت ترامپ و بایدن را تغییر دهد. در اولین سخنرانی بزرگ خود در زمینه سیاست اقتصادی در ۱۶ اوت، به نظر می‌رسید هریس از برنامه‌های ترامپ برای افزایش بیشتر تعرفه‌ها انتقاد می‌کند، اما ایده یک سیاست اقتصادی برای کمک به طبقه متوسط را تایید می‌کند، توجیهی که دولت بایدن برای حمایتگرایی خود به کار می‌برد. در مورد دیپلماسی، او در سفرهایش «ارعاب و اجبار در دریای چین جنوبی» را محکوم کرد و در سال ۲۰۲۲ با ویلیام لای چینگ ته ملاقات کرد که سپس رئیس جمهور تایوان شد. اگر تغییری وجود داشته باشد، ظریف خواهد بود. ایان برمر از شرکت مشاوره گروه اوراسیا، می‌گوید که هریس به‌عنوان رئیس‌جمهور نسبت به بایدن تمایل کمتری برای توصیف ژئوپلیتیک به‌عنوان رقابت بین خودکامگی و دموکراسی دارد و بر اهمیت حفظ قوانین و هنجار‌های جهانی تأکید خواهد کرد. او می‌گوید: «فکر می‌کنم این امر برای ایالات متحده برقراری مکالمه‌های صادقانه را نه تنها با چینی‌ها، بلکه با کشور‌های دیگر در سراسر جهان آسان‌تر می‌کند که قرار نیست از کامالا بشنوند، «یا چیزی که ما می‌خواهم، یا هیچ چیز».
پیشینه معاون هریس در چین
آنچه ارزیابی چین را پیچیده‌تر می‌کند، نقش بالقوه آقای والز به عنوان مشاور خانم هریس در تعامل با چین است. در سال‌های ۱۹۸۹ و ۱۹۹۰ او در یک مدرسه راهنمایی در فوشان در استان جنوبی گوانگدونگ چین، تاریخ انگلیس و آمریکا را تدریس می‌کرد. بعدها، زمانی که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در آمریکا به عنوان معلم کار می‌کرد، برای دانش‌آموزان سفر‌های زیادی را به چین ترتیب داد. یک کاربر چینی انتصاب او به عنوان معاون هریس را تحسین کرد و گفت که این حرکت مانند بال گذاشتن روی یک ببر است.
کاملا هریس تیم والز
این ادعا که آقای والز دلسوز چین است در آمریکا نیز طرفدارانی دارد. در ۱۶ آگوست جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان تحقیقاتی را درباره «روابط دیرینه و نزدیک وی با چین» آغاز کردند. در واقعیت آقای والز مدافع دولت چین نیست. سال‌های اقامت او در فوشان مصادف شد با سرکوب خونین اعتراضات دموکراسی خواهانه در میدان تیان آن من در ۴ ژوئن ۱۹۸۹. پنج سال بعد در همان روز در ماه ژوئن، والز با یک معلم دیگر ازدواج کرد. همسرش، گوئن والز، در مصاحبه‌ای گفت: «او می‌خواست این در تاریخی باشد که همیشه به یادش بماند.» پس از انتخاب شدن به عنوان نماینده کنگره در سال ۲۰۰۶، آقای والز در کمیسیون کنگره-اجرایی چین خدمت کرد و از لایحه‌هایی با هدف مجازات چین به دلیل نقض حقوق بشر حمایت کرد.
کمپین هریس-والز برای چین غیرمنتظره بوده است، اما بهترین حدس این است که نوید تداوم سیاست‌های دفاعی و تجاری و احتمالاً تأکید بیشتر بر حقوق بشر را می‌دهد. در مواجهه با این چشم انداز، برخی در چین مشتاق بازگشت ترامپ هستند که ممکن است هرج و مرج به همراه داشته باشد، اما امیدوارند اتحاد‌های آمریکا را تحت فشار قرار دهد و وجهه جهانی آن را تضعیف کند. یان ژیائودونگ از هوایو، یک اندیشکده در پکن، اخیراً خاطرنشان کرد که آقای ترامپ در رابطه با تایوان، یک «ذهنیت و رویکرد تجاری» از خود نشان داده است. آقای یان سخنان مائو در سال ۱۹۷۰ را یادآوری کرد: «من حزب دموکرات را دوست ندارم. من حزب جمهوری‌خواه را ترجیح می‌دهم.» به گفته آقای یان، این اظهارات «بینش عمیقی» ارائه می‌دهد: تئوری آن‌ها این است که جمهوری خواهان راحت‌تر می‌توانند بدون اینکه ضعیف به نظر برسند با دشمنان مذاکره کنند. در سال ۱۹۷۲، ریچارد نیکسون از چین دیدن کرد و تقریباً به ربع قرن تلاش آمریکا برای منزوی کردن آن پایان داد.
اگر هریس در نوامبر برنده شود، احتمالا در سال ۲۰۲۵ برای اولین بار از چین بازدید خواهد کرد. آیا در آن زمان یک پیشرفت دیپلماتیک ممکن است؟ بهتر است توقعات را پایین نگه داریم. فقط از اوباما در مورد اولین سفرش بپرسید. در سال ۲۰۰۹ او سعی کرد با ملاقات با دانشجویان در یک محیط شهری در شانگهای، طعم فرهنگ سیاسی آمریکا را به چینی‌ها بچشاند. به گفته جفری بادر، مشاور، حتی این ژست کوچک «مقامات چینی را عصبی کرد» و منجر به «جر و بحث‌های دردناک» بین مقامات دو طرف شد. هریس به عنوان رئیس‌جمهور آینده متوجه خواهد شد که آقای شی، که سه سال بعد به قدرت رسید، حتی تمایل کمتری به سازش یا تحمل چنین حیله‌های دموکراتیکی دارد.
