آفتابنیوز : آفتاب: رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: «اگر بنیاد شهید از ابتدا یعنی از کودکستان تا دانشگاه فرزند شهید را هدایت میکرد، ضعفهای ناشی از فقدان پدر جبران میشد. این کار را نکردند و در مرحله دانشگاه برای جبران کاستیها، سهمیه گذاشتند و با این کار جایگاه والای ایثارگری را به جایگاه حقارت کشاندند».
مسعود زریبافان چهارشنبهشب در نخستین همایش تجلیل از اساتید مشاور برتر دانشگاهها با بیان اینکه بنیاد شهید و امور ایثارگران 3 وظیفه اصلی دارد، افزود: «مهمترین وظفیه این بنیاد ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است و تکریم ایثارگران و خدماترسانی به ایثارگران از وظایف دیگر بنیاد شهید است که هر سه این وظایف باید رنگ و بوی فرهنگی داشته باشد».
وی گفت: «خدمترسانی بنیاد شهید و امور ایثارگران از نوع سپاسگزاری و این کار نیز کاری فرهنگی است، تکریم ایثارگر نیز کار فرهنگی است، چون با تکریم ایثارگر جایگاه والای ایثارگری را به دیگران نشان میدهیم و با این کار دیگران را تشویق به گام برداشتن در عرصه ایثارگری میکنیم».
وی افزود: «ایثارگر یک نخبه است چون در دورهای خاص به علت ایمانی که به اسلام و نظام داشت از دیگران پیشی گرفت و به عرصه نبرد شتافت و جان خود را فدای اعتقادات خود کرد. قطعا این افراد نخبه هستند و این نخبگی در فرزندان آنها نیز هست».
رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران با بیان اینکه خدمات بنیاد شهید و امور ایثارگران جبران کاستیها است، اظهار داشت: «ایثارگر توانمند است اما به دلیل اتفاقاتی که در جنگ افتاده است بخشی از توانمندیهایش آسیب دیده و ما سعی میکنیم توانمندیها را به وی بازگردانیم. اگر خدماتدهی را نوعی امتیاز تلقی کنیم نه تنها جایگاه بالای ایثارگری را حفظ نکردیم بلکه در دیدگاه دیگران جایگاه ایثارگر را تنزل دادهایم».
زریبافان گفت: «کسانی که روزی خود را خادم شهدا میدانستند در سال 82 که تصمیم گرفته شد در پارکها شهدای گمنام دفن شوند، فریاد زدند که مگر تهران را میخواهید به قبرستان تبدیل کنید؟ این دیدگاه به جایی رسید که بین شهدا و اموات فاصلهای نمیدیدند و بر همین اساس خدمات را نوعی امتیازدهی تلقی کردند».
وی ادامه داد: «خدمات را نوعی امتیازدهی تلقی کردند و بر همین اساس به جای بازسازی توانمندیهای فرزند شهید وی را در مراحل مختلف رها کردند و با دادن سهمیه کنکور خواستند کاستیهای گذشته را جبران کنند، این جبران کاستیها باعث شد که به جای احترام به وی به عنوان یک سهمیه و با چشم حقارت نگاه شود در حالی که اگر بنیاد شهید از ابتدا یعنی از کودکستان تا دانشگاه فرزند شهید را هدایت میکرد. ضعفهای ناشی از فقدان پدر جبران میشد این کار را نکردند و در مرحله دانشگاه برای جبران کاستی سهمیه گذاشتند با این کار جایگاه والای ایثارگری را به جایگاه حقارت کشاندند».
زریبافان افزود: «در دانشگاه نیز به جای ترقی دادن وی و یادآوری جایگاه پدرش به دنبال کسب نمره برای وی هستیم و پس از فارغالتحصیلی نیز چون فردی نیست که بتواند کارایی خود را ارایه کند برایش درخواست سهمیه میکنیم و بر همین اساس این فرد در اداره به یک کارمند عادی تبدیل میشود در حالی که این فرد فرزند یک نخبه است».
وی گفت: «راهی که رفتیم، اشتباه بود. هنوز هم دیر نشده است، تعدادی از فرزندان در دوره آخر دبیرستان یا اوایل دانشگاه هستند، باید آنها را توانمند کرد، جایگاه ایثارگری و کمک به فرزندان ایثارگران باید منزلت خود را حفظ کند».
1-سهمیه قبولی در ورودی مدارس مختلف (نمونه، دولتی ، غیر انتفاعی) در مقاطع مختلف (ابتدایی ، راهنمایی و دبیرستان)
2- برخورداری از امکانات ویژه جهت شرکت در کلاسها و آزمونهای آمادگی کنکور
3- سهمیه قبولی در کنکور سراسری!!!
4- برخورداری از تسهیلات و امکانات کلاسهای تقویتی در طول تحصیلات دانشگاهی
5- سهمیه قبولی در آزمون کارشناسی ارشد!!!
6- سهمیه قبولی در آزمون دکترا و مصاحبه و پذیرش!!!
7- سهمیه استخدام در نهادها و ارگانهای مختلف
8- سهمیه جذب هیئت علمی!!!
9- دریافت رتبه و جایگاه ویِژه در سیستم ارتقا اداری و حقوق و مزایا
10- اولویت اول در انتصابات و پستهای دولتی
11- امتیاز ويژه در برخورداری از وامها
12- امتیاز وِیِژه در نقل و انتقالات و جابجاییها در دوران تحصیل!
13- امتیاز وِیِژه در نقل و انتقالات و جابجاییها در دوران اشتغال!
بازم بگم یا بسه! تمام موارد فوق و غیر قابل انکاره
یه سئوال: منی که جزو مستضعفین و روستایی هستم و بابام نرفته جبهه چه گناهی کردم؟ طبق کدوم عدالت علوی باید یه نفر شبیه من از این همه امتیاز برخوردار باشه؟ بنظرتون با این امتیازات دیگه تلاش برای یه نفر مثل من بی سهمیه - حتی به فرض موفق شدن - چقدر دلچسبه؟