در این مطالعه آمده است: تاثیر تنهایی بر خطر ابتلا به زوال عقل در میان افراد مختلف در تغییر است و از میزان روابط اجتماعی آنان مستقل است.
محقق ارشد این مطالعه با بیان اینکه در این بررسی اطلاعات ۱۲ هزار و ۳۰ نفر مورد ارزیابی قرار گرفت، اظهار داشت: ما اولین گروه تحقیقاتی نیستیم که بر ارتباط بین تنهایی و خطر فزاینده زوال عقل تاکید کردهایم. هرچند، این مطالعه روی بیشترین تعداد افراد انجام گرفته است. همچنین دیتاهای موجود حاوی مقیاسهای تنهایی، انزوای اجتماعی و طیفی از فاکتورهای خطرزای رفتاری، بالینی و ژنتیکی بوده است.
همچنین در این مطالعه، شرکت کنندگان از طریق مصاحبه تلفنی به ارزیابی توانایی شناختی آنان پرداخته که پایین بودن امتیاز کسب شده، نشاندهنده ابتلا به زوال عقل است. این ارزیابی در شروع مطالعه و در مدت زمان ۱۰ سال، هر دو سال یکبار تکرار شد.
محققان آمریکایی در ارزیابی اطلاعات بدست آمده دریافتند: تنهایی با افزایش ۴۰ درصدی خطر ابتلا به زوال عقل در مدت زمان ۱۰ سال همراه بوده است. علاوه بر این، این ارتباط مستقل از فاکتورهایی از قبیل جنسیت، تحصیلات و نژاد بوده است.