جوابیه مرکز تحقیقات استراتژیک به وطن امروز و ایران
زحمات 20 ساله ملت ایران را از یاد نبرید
چرا می‌خواهیم گران‌ترین کالا را به ارزان‌ترین قیمت واگذار کنیم؟
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: روزنامه‌های «وطن امروز» و «ایران» از درج جوابیه مرکز تحقیات استراتژیک به نقدها و اظهارت نادرست در خصوص سخنرانی دکتر روحانی خودداری کرده‌اند.
در صفحه اول روزنامه وطن امروز در شماره دوشنبه 3 اسفند 1388 تحت عنوان «باز هم دکتر روحانی!» و مطلب مندرج در صفحه دوم آن روزنامه ایران در شماره دوشنبه 3 اسفند 1388 تحت عنوان «انتقاد از قلب واقعیت‌ها برای ادامه حیات سیاسی»، منتشر شده است.
جوابیه‌ای که در پی می‌آید از سوی مرکز تحقیقات استراتژیک برای مدیران مسوول آن روزنامه‌ها ارسال شده است. لیکن از آن‌جا که روزنامه‌های فوق از انتشار این جوابیه مطابق قانون مطبوعات تا کنون خودداری کرده‌اند، به سبب اهمیت مطالب جوابیه و ارتباط مستقیم آن با منافع ملی و ضرورت آگاهی افکار عمومی در این‌جا منتشر می‌شود.
زحمات و هزینه‌های 20 ساله و فشارهای تحمیل‌شده به ملت ایران را از یاد نبرید
آنچه در بحث چند روز قبل حجت الاسلام والمسلین آقای دکتر روحانی مطرح بود آن است که، محصول اورانیوم 5 / 3 درصد مربوط به شخص نمی‌شود و هیچ فردی در هر مقامی که باشد، حق ندارد با این دستاورد ملی و میهنی که مربوط به حقوق ملت ایران است و تمام ملت و دانشمندان ایرانی در آن سهیم‌اند، و بهای گزافی بابت سختی‌ها و تحریم‌های مربوط به آن را پرداخته‌اند، شخصا تصمیم بگیرد.
فشارهایی که تاکنون پس از ارجاع پرونده هسته‌ای به شورای امنیت سازمان ملل و چند قطعنامه علیه ایران صادر شده را مردم تحمل کرده‌اند و هیچ مقامی حق تصمیم‌گیری فردی در آن را ندارد.
بحث مطرح شده توسط حجت الاسلام والمسلین آقای دکتر روحانی درخصوص 5 / 3 درصد آن است که چون کشورهای جهان به ایران کیک زرد تحویل نمی‌دهند، داشتن 5 / 3 درصد اورانیم غنی‌شده یک محصول ارزشمند و استراتژیک است، و قطعاً تولید 1200 کیلوگرم آن در داخل کالائی است که با قیمت معمولی قابل ارزیابی نمی‌باشد.
هر کسی تصمیم به تحویل آن به کشور دیگری بدون در نظر گرفتن جوانب امر بگیرد، مرتکب خطای بزرگی شده است. دلیل آن نیز این است که، این مسیر همان است که غربی‌ها دام آنرا پهن کرده اند. در دوران‌های گذشته هیچوقت کسی دنبال ارسال حتی یک گرم از این محصول استراتژیک به خارج از کشور نبود.
سؤال آقای دکتر روحانی آن است که بهائی که در طی 20 سال قبل برای تولید این محصول پرداخت شده بسیار زیاد است، پس چرا باید تحویل غربی‌ها بدهیم؟
همه می‌دانند که در زمان گذشته تعلیق اجباری تصویب شده از سوی آژانس شکسته شد. قطعنامه آژانس در سال 82 یکماه، قبل از تصدی آقای دکتر روحانی تعلیق گسترده و الزامی برنامه هسته¬ای را اعلام کرده بود. آنچه که بعد از مذاکرات طولانی هیئت مذاکره کننده با ترویکا اروپایی و آژانس انرژی اتمی صورت گرفت، منتج به آن شد که هم اصفهان و هم اراک و هم بقیه مراکز تهیه و تولید هسته¬ای فعالیت خود را ادامه دهند، و فقط گازدهی نطنز به مدت کوتاهی آنهم نه به صورت الزامی بلکه بصورت داوطلبانه به تعلیق درآید. این به معنی آن بود که فقط 10% (ده درصد) فعالیت به مدت کوتاهی تعلیق گردید.
اما آنچه در طی این چند سال اخیر اتفاق افتاده آن است که، چند قطعنامه تحریم علیه ایران صادر شده و الان هم بعضی قصد دارند تا ماحصل این زحمات را به خارج از ایران منتقل کنند. در آن زمان در سایه تعلیق محدود و موقت فن‌آوری‌های U.C.F، ساخت سانتریفیوژها و فعالیت اراک و بندرعباس تکمیل و ادمه یافت. در ضمن همه تصمیمات اتخاذ شده در زمان ایشان تصمیمات نظام بوده و با تأیید و نظارت دقیق و جزء به جزء مقامات عالیه نظام صورت گرفته است و تصمیم فردی نبوده است.
بحثی که الآن مورد سؤال است آن است که چرا انتقال و جایگزینی 5 / 3 درصد با 20 درصد، باید با تصمیم یک نفر دنبال شود؟
سؤال دوم این بحث است که حال که این تصمیم فردی اتخاذ شده، طرف‌های غربی چه بهایی را بابت این انتقال 5 / 3 درصد به خارج خواهند پرداخت؟ آیا حاضر هستند که پرونده ایران را از شورای امنیت خارج کنند؟
آیا حاضرند بدون قید و شرط اورانیوم 20 درصد را به دولت ایران تحویل دهند؟
اگر به خاطر تولید 5 / 3 درصد به شورای امنیت رفتیم حداقل باید به دلیل تحویل آن به خارج، از شورای امنیت خارج شویم. چرا می‌خواهیم این گران‌ترین کالا را به ارزان‌ترین قیمت واگذار کنیم؟
زحمات و هزینه‌های 20 ساله و فشارهای تحمیل‌شده به ملت ایران را چه کسی باید جوابگو باشد؟
تفاوت‌های دوران گذشته و امروز در این است که:
1- در زمان گذشته همه اقدامات در چهارچوب تصمیم نظام بود. ولی امروز متاسفانه گاهی تصمیمات فردی دنبال می‌شود.
2- در زمان گذشته حتی یک گرم ماده هسته‌ای به خارج نرفت اما امروز می‌خواهند این کالای استراتژیک یعنی اورانیوم 5 / 3 درصد را به خارج منتقل کنند.
3- در گذشته به شورای امنیت نرفتیم اما امروز چند قطعنامه تحریم شورای امنیت علیه ما صادر شده است. و هنوز هم قصد ندارند پرونده ما را از شورای امنیت به آژانس منتقل کنند.
4- در زمان گذشته قطعنامه آژانس خواستار تعلیق همه فعالیت‌ها بود. اما فقط 10 درصد از فعالیت‌های اتمی ایران تعلیق شد، آنهم بصورت داوطلبانه و موقت که در همان زمان هم تعلیق شکسته شد. اما در این شرایط، حاصل 20 سال زحمت دانشمندان را یک کاسه و یکجا تحویل غرب دادن به معنای دادن جایزه بزرگ به غرب است.
5- در زمان گذشته در سایه تعلیق موقت بخشی از فعالیت‌ها، سایر فن‌آوری‌ها تکمیل گردید و کشور از فضای تهدید نظامی و ارجاع پرونده به شورای امنیت مصونیت یافت، اما امروز تقدیم این محصول گرانبها چه دستاوردی برای ما خواهد داشت؟
بنابراین بهترین راه خرید اورانیوم 20 درصد است. همانطور که قبلا در دولت آقای هاشمی انجام شد یا درصورت عدم امکان خرید، تولید اورانیوم 20 درصد در داخل کشور است.
آفتاب: روزنامه‌های «وطن امروز» و «ایران» از درج جوابیه مرکز تحقیات استراتژیک به نقدها و اظهارت نادرست در خصوص سخنرانی دکتر روحانی خودداری کرده‌اند. در صفحه اول روزنامه وطن امروز در شماره دوشنبه 3 اسفند 1388 تحت عنوان «باز هم دکتر روحانی!» و مطلب مندرج در صفحه دوم آن روزنامه ایران در شماره دوشنبه 3 اسفند 1388 تحت عنوان «انتقاد از قلب واقعیت‌ها برای ادامه حیات سیاسی»، منتشر شده است.
جوابیه‌ای که در پی می‌آید از سوی مرکز تحقیقات استراتژیک برای مدیران مسوول آن روزنامه‌ها ارسال شده است. لیکن از آن‌جا که روزنامه‌های فوق از انتشار این جوابیه مطابق قانون مطبوعات تا کنون خودداری کرده‌اند، به سبب اهمیت مطالب جوابیه و ارتباط مستقیم آن با منافع ملی و ضرورت آگاهی افکار عمومی در این‌جا منتشر می‌شود.
زحمات و هزینه‌های 20 ساله و فشارهای تحمیل‌شده به ملت ایران را از یاد نبرید
آنچه در بحث چند روز قبل حجت الاسلام والمسلین آقای دکتر روحانی مطرح بود آن است که، محصول اورانیوم 5 / 3 درصد مربوط به شخص نمی‌شود و هیچ فردی در هر مقامی که باشد، حق ندارد با این دستاورد ملی و میهنی که مربوط به حقوق ملت ایران است و تمام ملت و دانشمندان ایرانی در آن سهیم‌اند، و بهای گزافی بابت سختی‌ها و تحریم‌های مربوط به آن را پرداخته‌اند، شخصا تصمیم بگیرد.
فشارهایی که تاکنون پس از ارجاع پرونده هسته‌ای به شورای امنیت سازمان ملل و چند قطعنامه علیه ایران صادر شده را مردم تحمل کرده‌اند و هیچ مقامی حق تصمیم‌گیری فردی در آن را ندارد.
بحث مطرح شده توسط حجت الاسلام والمسلین آقای دکتر روحانی درخصوص 5 / 3 درصد آن است که چون کشورهای جهان به ایران کیک زرد تحویل نمی‌دهند، داشتن 5 / 3 درصد اورانیم غنی‌شده یک محصول ارزشمند و استراتژیک است، و قطعاً تولید 1200 کیلوگرم آن در داخل کالائی است که با قیمت معمولی قابل ارزیابی نمی‌باشد.
هر کسی تصمیم به تحویل آن به کشور دیگری بدون در نظر گرفتن جوانب امر بگیرد، مرتکب خطای بزرگی شده است. دلیل آن نیز این است که، این مسیر همان است که غربی‌ها دام آنرا پهن کرده اند. در دوران‌های گذشته هیچوقت کسی دنبال ارسال حتی یک گرم از این محصول استراتژیک به خارج از کشور نبود.
سؤال آقای دکتر روحانی آن است که بهائی که در طی 20 سال قبل برای تولید این محصول پرداخت شده بسیار زیاد است، پس چرا باید تحویل غربی‌ها بدهیم؟
همه می‌دانند که در زمان گذشته تعلیق اجباری تصویب شده از سوی آژانس شکسته شد. قطعنامه آژانس در سال 82 یکماه، قبل از تصدی آقای دکتر روحانی تعلیق گسترده و الزامی برنامه هسته¬ای را اعلام کرده بود. آنچه که بعد از مذاکرات طولانی هیئت مذاکره کننده با ترویکا اروپایی و آژانس انرژی اتمی صورت گرفت، منتج به آن شد که هم اصفهان و هم اراک و هم بقیه مراکز تهیه و تولید هسته¬ای فعالیت خود را ادامه دهند، و فقط گازدهی نطنز به مدت کوتاهی آنهم نه به صورت الزامی بلکه بصورت داوطلبانه به تعلیق درآید. این به معنی آن بود که فقط 10% (ده درصد) فعالیت به مدت کوتاهی تعلیق گردید.
اما آنچه در طی این چند سال اخیر اتفاق افتاده آن است که، چند قطعنامه تحریم علیه ایران صادر شده و الان هم بعضی قصد دارند تا ماحصل این زحمات را به خارج از ایران منتقل کنند. در آن زمان در سایه تعلیق محدود و موقت فن‌آوری‌های U.C.F، ساخت سانتریفیوژها و فعالیت اراک و بندرعباس تکمیل و ادمه یافت. در ضمن همه تصمیمات اتخاذ شده در زمان ایشان تصمیمات نظام بوده و با تأیید و نظارت دقیق و جزء به جزء مقامات عالیه نظام صورت گرفته است و تصمیم فردی نبوده است.
بحثی که الآن مورد سؤال است آن است که چرا انتقال و جایگزینی 5 / 3 درصد با 20 درصد، باید با تصمیم یک نفر دنبال شود؟
سؤال دوم این بحث است که حال که این تصمیم فردی اتخاذ شده، طرف‌های غربی چه بهایی را بابت این انتقال 5 / 3 درصد به خارج خواهند پرداخت؟ آیا حاضر هستند که پرونده ایران را از شورای امنیت خارج کنند؟
آیا حاضرند بدون قید و شرط اورانیوم 20 درصد را به دولت ایران تحویل دهند؟
اگر به خاطر تولید 5 / 3 درصد به شورای امنیت رفتیم حداقل باید به دلیل تحویل آن به خارج، از شورای امنیت خارج شویم. چرا می‌خواهیم این گران‌ترین کالا را به ارزان‌ترین قیمت واگذار کنیم؟
زحمات و هزینه‌های 20 ساله و فشارهای تحمیل‌شده به ملت ایران را چه کسی باید جوابگو باشد؟
تفاوت‌های دوران گذشته و امروز در این است که:
1- در زمان گذشته همه اقدامات در چهارچوب تصمیم نظام بود. ولی امروز متاسفانه گاهی تصمیمات فردی دنبال می‌شود.
2- در زمان گذشته حتی یک گرم ماده هسته‌ای به خارج نرفت اما امروز می‌خواهند این کالای استراتژیک یعنی اورانیوم 5 / 3 درصد را به خارج منتقل کنند.
3- در گذشته به شورای امنیت نرفتیم اما امروز چند قطعنامه تحریم شورای امنیت علیه ما صادر شده است. و هنوز هم قصد ندارند پرونده ما را از شورای امنیت به آژانس منتقل کنند.
4- در زمان گذشته قطعنامه آژانس خواستار تعلیق همه فعالیت‌ها بود. اما فقط 10 درصد از فعالیت‌های اتمی ایران تعلیق شد، آنهم بصورت داوطلبانه و موقت که در همان زمان هم تعلیق شکسته شد. اما در این شرایط، حاصل 20 سال زحمت دانشمندان را یک کاسه و یکجا تحویل غرب دادن به معنای دادن جایزه بزرگ به غرب است.
5- در زمان گذشته در سایه تعلیق موقت بخشی از فعالیت‌ها، سایر فن‌آوری‌ها تکمیل گردید و کشور از فضای تهدید نظامی و ارجاع پرونده به شورای امنیت مصونیت یافت، اما امروز تقدیم این محصول گرانبها چه دستاوردی برای ما خواهد داشت؟
بنابراین بهترین راه خرید اورانیوم 20 درصد است. همانطور که قبلا در دولت آقای هاشمی انجام شد یا درصورت عدم امکان خرید، تولید اورانیوم 20 درصد در داخل کشور است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید