یک متخصص میگوید: «متأسفانه طی سه سال گذشته، آمار و ارقام ابتلا به انواع سرطان در ایران منتشر نمیشود. افزایش تعداد سرطان در همه دنیا و بهویژه در کشورهای در حال توسعه، مانند ایران، رایج است. طبق پیشبینیها بین سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۴۰ حداقل ۱۱۵ درصد افزایش سرطان در کشور داریم، در حالی که متوسط جهانی ۶۳ درصد است؛ یعنی افزایش موارد ابتلا به سرطان در ایران نزدیک به دو برابر متوسط جهان است.»
مهمترین دلیل آن، تغییرات هرم جمعیتی است. جمعیت معروف دهه ۶۰ در یکی دو دهه آینده تعداد سرطان را زیاد میکند. یکی از دلایل کاهش سن ابتلا به سرطان آن است که نسبت جوانها بیشتر است. در ایران متوسط سن ابتلا به سرطان پستان ۴۸ سال است در حالی که در کشورهای توسعه یافته دنیا این سن، ۶۰ سال است. دلایل دیگری است که قطعیت ندارد.
وقتی درباره مناطق صحبت میکنیم باید نوع سرطان را مشخص کنیم. در کشورهای مختلف تفاوت بروز سرطان به هرم جمعیت برمیگردد. امید به زندگی در ایران ۷۶ سال است. ولی در سیستان و بلوچستان این میزان ۶۰ سال است. اصولا در سیستان و بلوچستان اغلب آدمها بهسنی که مبتلا به سرطان شوند، نمیرسند. این به معنی کاهش سرطان نیست، بلکه به معنی تفاوت در هرم جمعیتی است. بر این اساس، باید بر مبنای بروز استانداردشده سرطان حرف بزنیم نه تعداد ثبت سرطان.
در نقاطی از کشور ممکن است گاز رادون بیشتر باشد و در نتیجه برخی سرطانها در آن مناطق بیشتر است. در استان کرمان، بروز مثانه بالاتر است و باید بررسی شود با مصرف چه موادی مرتبط است. برخی سرطانها در برخی مناطق به علتهایی که حدس میزنیم بالاتر است، ولی نمیتوانیم با قطعیت بگوییم مگر آنکه مطالعاتش منتشر شود.