احمدرضا صادقی اظهار کرد: خروجی سد زایندهرود از صبح سهشنبه ۲۰ آذرماه کاهش یافته و توزیع آب برای نخستین نوبت کشت پاییزه در شبکههای آبیاری اصفهان عملاً از سد قطع شده است.
وی با اشاره به اینکه اکنون حجم کمی از آب در رودخانه جریان دارد، افزود: با این حجم نیز در شبکههای آبیاری بخش نکوآباد و آبشار، آب جریان داشت، اما عملاً از شامگاه سهشنبه شبکه رودشت و از صبح چهارشنبه شبکه آبشار (شرق اصفهان) از مدار خارج شدند و توزیع اولین نوبت آب پایان یافت.
معاون حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای اصفهان در خصوص توزیع نوبت بعدی آب برای کشاورزان، گفت: این مسئله به وضعیت بارشها و حجم سد در ماههای آینده بستگی دارد و پس از بررسی شرایط، تصمیمگیری خواهد شد.
صادقی با بیان اینکه سد زایندهرود هم اینک بیش از ۱۶۰ میلیون مترمکعب آب دارد، خاطرنشان کرد: در حال حاضر میزان ورودی آب به سد و خروجی آن تقریباً یکسان است و ۱۳ مترمکعب بر ثانیه ورودی و حدود ۱۴ مترمکعب بر ثانیه خروجی دارد.
رهاسازی آب از سدهای رودشتین و آبشار به سمت تالاب گاوخونی
وی تصریح کرد: با توجه به وضعیت کنونی سد زایندهرود، متأسفانه نمیتوانیم برای تالاب گاوخونی جریان مستقیم از سد در نظر بگیریم و این امکانپذیر نیست، اما حجم آبی که در پی توزیع آب کشاورزی پشت دریاچههای سد رودشتین و آبشار ذخیره شده است به سمت تالاب رهاسازی میکنیم که از مسیر رودخانه به گاوخونی برسد هرچند حجم بسیار اندکی است.
خروجی سد زایندهرود برای توزیع نخستین نوبت آبیاری کشت پاییزه کشاورزان غرب و شرق اصفهان از شامگاه جمعه دوم آذر ماه افزایش یافت.
با توجه به شرایط مخزن سد زاینده رود، رهاسازی آب طی ۱۸ روز و در ۲ مرحله برای کشت پاییزه کشاورزان اصفهان انجام شده به این صورت که در مرحله اول به مدت ۶ روز در شبکههای آبیاری غرب و پس از آن به مدت ۱۲ روز در شبکههای آبیاری منطقه میانی و شرق اصفهان (آبشار و رودشت) توزیع شده است. جریان آب زایندهرود عصر جمعه ۹ آذر به دیار نصف جهان رسید و حدود ۲ هفته در شهر تاریخی اصفهان جاری بود.
سد زاینده رود با ظرفیت اسمی یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون مترمکعب به عنوان یکی از اصلیترین سدهای مرکز کشور و تأمین کننده آب آشامیدنی، محیط زیست، کشاورزی و صنعت در منطقه مرکزی ایران است. این سد قوسی شکل که سال ۱۳۴۹ به بهرهبرداری رسید در ۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان در شهرستان چادگان قرار دارد.
رودخانه زایندهرود به طول بیش از ۴۰۰ کیلومتر در دهههای اخیر به دلیل برداشتهای بیرویه در بالادست، انتقال آب به حوضه دیگر، تراکم جمعیت و تا حدودی کاهش نسبی بارندگیها، به یک رودخانه با جریان دورهای، تبدیل و در پایین دست با خشکی مواجه شده است.