آفتابنیوز : 
با این حال ناظران سیاسی، این سخنان چمران را بیشتر تجاهل خواندند. از دیدگاه آنان گماردن لاریجانی در سمت دبیری شورای امنیت ملی، نه تنها به حساب مهرورزی گسترده احمدی نژاد گذاشته نمی شود، بلکه به نحوی گماردن او در سمتی است که از حالا، کارنامه آن معلوم است. این در حالی بود که دکتر لاریجانی قلبا و عقلا متمایل بود در جایگاه نفر اول وزارت خارجه گمارده شود، اما ظاهرا دامنه این مهرورزی، آنقدر گسترده نبود که بتواند این خواسته معقول را برآورده سازد.
در مورد قالیباف نیز تصادفا، داستان برعکس آن چیزی است که چمران سعی در وانمود کردن آن دارد. شواهد گویای آن است که احمدی نژاد، هرگونه تایید از قالیباف از سوی شخصیت های برازنده کشور را برای دعوت به کابینه، بی محل می گذاشته و مخالفت خود را نیز با همکاری با وی، پنهان نمی کرده است. بنابراین باید قبول کرد که پس از این، شورای شهر همسو با احمدی نژاد از وی فاصله گرفته و به قول خوش چهره، اردوگاه حامیان احمدی نژاد، بیش از گذشته دچار شکاف خواهد شد.ناظران سیاسی معتقدند این شکاف، تا تبدیل شدن تمامی اعضای شورای شهر تهران به حامیان قالیباف ادامه می یابد و به زودی به یکپارچگی با شهردار جدید، تبدیل خواهد شد. این ناظران معتقدند که در این صورت، سکوی پرتاب برای مردی فراهم خواهد گردید که هم بدنه جناح سنتی و اصولگرا او را قبول دارند و هم مرزبندی خود را با گفتمان های متحجرانه، به اثبات رسانده است. کاراکتری که پس از انتخاب احمدی نژاد، جامعه بیش از گذشته به آن احساس نیاز کرد.