آفتابنیوز : 
از آنجايي كه نفت در بازارهاي جهاني با دلار معامله ميشود، كشورهاي صادركننده نفت زماني كه ارزش دلار كاهش مييابد، مجبور ميشوند از حوزههاي غيردلاري خريد كنند و به همين دليل ارزش و قدرت درآمدهاي دلاري خود را از دست ميدهند.
گفتني است، كشورهايي كه كمترين مراوده تجاري با آمريكا را دارا هستند و بيشترين واردات خود را از مناطقي انجام ميدهند كه ارز آنها در مقابل دلار تقويت شده، زيان بيشتري را از كاهش ارزش دلار متحمل ميشوند.
از سوي ديگرافزايش قيمت كالاها و خدمات در كشورهاي طرف معامله اوپك، باعث ميشود كه اوپكيها درازاي واردات، بخشي از قدرت خريد دلارهاي حاصل از صادرات نفت خود را از دست داده و هر سال هزينههاي بيشتري را متقبل شوند.
در واقع با افزايش قيمتهاي اسمي نفت، گرچه بخشي از قدرت خريد از دست رفته جبران ميشود ولي افزايش هزينههاي توليد در كشورهاي طرف تجاري اوپك باعث ميشود كه در يك دوره بعد، بخشي از هزينه تورم ايجاد شده توسط كشورهاي اوپك و از طريق واردات به آن كشورها بازپرداخت شود و در واقع دلارهاي نفتي مجددا به همان جايي كه سرچشمه گرفته، برگشت داده شود.
لازم به ذكر است، طي بررسي از طرفهاي تجاري اصلي كشورهاي اوپك مشخص ميشود كه كشورهاي DECD نه تنها بخش عمده نفت خود را از كشورهاي اوپك خريداري ميكنند بلكه بخش عمدهاي از صادرات به اوپك را نيز بر عهده دارند و به عبارتي كشورهاي اوپك در صادرات نفت خود دلار به دست ميآورند ولي براي واردات از كشورهاي مختلف، ارزهاي آن كشورها را پرداخت ميكنند.
سهم متوسطواردات اوپك در حوزه يورو طي سالهاي 1970 تا 2003، 8/28 درصد و از آمريكا 4/13 درصد بوده است.
همچنين سهم متوسط واردات ايران از حوزه يورو طي 30 سال گذشته 1/37 درصد و از آمريكا 9/2 درصد بوده است و حدود 75 درصد از درآمدهاي اسمي فروش نفت خود را نيز طي همين دوره از دست داده است.