در بسیاری از پروژههای عمرانی، همزمان با بتنریزی و آرماتوربندی، خطوط لوله و سازههای فلزی سبک هم اجرا میشوند. به همین دلیل سه قلم پرمصرف یعنی میلگرد، لوله مانیسمان (بدون درز) و لوله تقریباً در همه لیستهای خرید دیده میشوند. تفاوت اصلی این سه در سطح تحمل فشار، محل مصرف و استاندارد کنترل کیفیت است.
فهرست مطالب:
۱. میلگرد؛ پایهی آرماتوربندی
میلگردهای A۲ و A۳ بیشترین مصرف را در ساختمان دارند. وزن میلگرد باید با جدول اشتال تطابق داشته باشد؛ سبکی بیش از حد به معنی کمفولادی و افت مقاومت است. آجها باید یکنواخت، بدون لهیدگی و بهصورت پیوسته در طول شاخه باشند. در پروژههای حساس میتوان درخواست گواهی آنالیز شیمیایی و مکانیکی کرد.
۲. لوله مانیسمان (بدون درز)؛ برای فشار و دمای بالا
این لولهها به روش بدون جوش تولید میشوند و بهدلیل نبود درز، نقطه ضعف خط جوش را ندارند. در خطوط بخار، روغن داغ، هیدرولیک و همچنین در صنایع نفت و گاز استفاده از آن توصیه میشود. در خرید، به رده یا Schedule، استاندارد تولید و تست هیدرواستاتیک توجه کنید.

۳. لولههای معمولی؛ انتخاب اقتصادی
برای آبیاری، تاسیسات سبک، شاسیسازی و گلخانه میتوان از لولههای درزدار استفاده کرد. کیفیت جوش، ضخامت واقعی و بیضوی نشدن دهانه را حتماً چک کنید. در انبارداری، لولهها را روی پالت خشک نگه دارید و از تماس طولانی با رطوبت جلوگیری کنید.
چکلیست سریع پذیرش
جمعبندی
اگر فشار و دما بالاست، لوله مانیسمان بگیرید؛ اگر مصرف عمومی و کمفشار است، لولههای معمولی اقتصادیترند؛ و برای سازههای بتنی، میلگرد استاندارد با وزن و گرید ثبتشده تهیه کنید.