منابع انرژی امنیت ایران را تضمین می کنند
آفتاب‌‌نیوز : 
به رغم استحکام رسمی روابط امریکا و هند و دیدار اخیر سینگ، نخست وزیر هند از واشنگتن، بعید به نظر می رسد که هند بخواهد از منابع انرژی خود چشم پوشی کند زیرا این منابع عاملی اساسی برای امنیت ملی و رشد سریع این کشور به حساب می آیند.
چین هم از سوی دیگر بدون توجه به تداخل با منابع امریکا، دیپلماسی و راهبردهای ژئوپلتیکی خود را اجرا می کند و زیاد فرقی ندارد که کشور طرف معامله میانمار باشد یازیمبابوه، ونزوئلا، کوبا و حتی ازبکستان. ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. به این ترتیب اگر بحران هسته ای ایران به آستانه شورای امنیت برسد، می توان به وضوح انتظار داشت که چین هر گونه تصمیمی را وتو کند، اما ممکن است با اعمال فشارهای یکپارچه جهانی، حداقل رای ممتنعی از این کشور حاصل شود.
ایران مانند سایر کشورهای منطقه خلیج فارس دارای ذخایر متنابهی از انرژی است و از موقعیت جغرافیایی بسیار خوبی برخوردار است و به ویژه در آسیا از جمله منابع بزرگ انرژی به شمار می آید.
با وجود این که آسیا نیاز روز افزونی به ذخایر انرژی ایران داشته و این قضیه هم بسیار برای منابع ایران اهمیت دارد ـ زیرا ممکن است روزی آسیا تبدیل به اولین بازار انرژی ایران شود، اروپا هم تا آینده مشخصی یکی از اصلی ترین شرکای تجاری تهران خواهد بود.
یکی دیگر از کشورهای آسیایی که برخلاف سایر دولت ها به سوخت ایران نیاز ندارد ولی در عوض منبع اصلی پیشرفت های هسته ای این کشور است، روسیه است که اخیرا احساس می کند به علت مشخص نبودن مقاصد اصلی ایران در توسعه هسته ای، به نوعی فریب خورده است. انتظار می رود روسیه در بحران کنونی پیش روی ایران موضعی حساب شده و واقع بینانه داشته باشد و با در نظر گرفتن تمامی گزینه ها، در جهت حفظ منافع ملی خود عمل کند.
عوامل مهمی وجود دارند که روسیه بخواهد روابط اقتصادی و سیاسی خود را با اروپا و امریکا حفظ کرده و از حضور دولتی مسلمان و هسته ای در فاصله نزدیک جنوب خود واهمه داشته باشد به ویژه اینکه روسیه اکنون هم مشکلات جدی با اقلیت های مسلمان خود در مناطق جنوبی و مهم تر از همه چچن دارد که تهدیدی بالقوه و حقیقی و دائمی برای این کشور محسوب می شوند.
با توجه به این پس زمینه از شرایط روسیه، اگر بحران ایران به شورای امنیت سازمان ملل راه پیدا کند، روسیه هم دست کم رای ممتنع خواهد داشت. اما اگر فشارهای جهانی به طور مداوم افزایش یافته و شواهدی از نقض پیمان های هسته ای توسط ایران وجود داشته باشند، رای مخالف روسیه علیه ایران زیاد تعجب برانگیزد نخواهد بود.
در نهایت باید گفت که تحریم علیه ایران تنها در صورتی موثر واقع خواهد شد که چند جانبه و شدید باشد و از مشکلات مربوط به تحریم های عراق در دهه 90 توسط سازمان ملل نیز بری باشد.
به رغم استحکام رسمی روابط امریکا و هند و دیدار اخیر سینگ، نخست وزیر هند از واشنگتن، بعید به نظر می رسد که هند بخواهد از منابع انرژی خود چشم پوشی کند زیرا این منابع عاملی اساسی برای امنیت ملی و رشد سریع این کشور به حساب می آیند. چین هم از سوی دیگر بدون توجه به تداخل با منابع امریکا، دیپلماسی و راهبردهای ژئوپلتیکی خود را اجرا می کند و زیاد فرقی ندارد که کشور طرف معامله میانمار باشد یازیمبابوه، ونزوئلا، کوبا و حتی ازبکستان. ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. به این ترتیب اگر بحران هسته ای ایران به آستانه شورای امنیت برسد، می توان به وضوح انتظار داشت که چین هر گونه تصمیمی را وتو کند، اما ممکن است با اعمال فشارهای یکپارچه جهانی، حداقل رای ممتنعی از این کشور حاصل شود.
ایران مانند سایر کشورهای منطقه خلیج فارس دارای ذخایر متنابهی از انرژی است و از موقعیت جغرافیایی بسیار خوبی برخوردار است و به ویژه در آسیا از جمله منابع بزرگ انرژی به شمار می آید.
با وجود این که آسیا نیاز روز افزونی به ذخایر انرژی ایران داشته و این قضیه هم بسیار برای منابع ایران اهمیت دارد ـ زیرا ممکن است روزی آسیا تبدیل به اولین بازار انرژی ایران شود، اروپا هم تا آینده مشخصی یکی از اصلی ترین شرکای تجاری تهران خواهد بود.
یکی دیگر از کشورهای آسیایی که برخلاف سایر دولت ها به سوخت ایران نیاز ندارد ولی در عوض منبع اصلی پیشرفت های هسته ای این کشور است، روسیه است که اخیرا احساس می کند به علت مشخص نبودن مقاصد اصلی ایران در توسعه هسته ای، به نوعی فریب خورده است. انتظار می رود روسیه در بحران کنونی پیش روی ایران موضعی حساب شده و واقع بینانه داشته باشد و با در نظر گرفتن تمامی گزینه ها، در جهت حفظ منافع ملی خود عمل کند.
عوامل مهمی وجود دارند که روسیه بخواهد روابط اقتصادی و سیاسی خود را با اروپا و امریکا حفظ کرده و از حضور دولتی مسلمان و هسته ای در فاصله نزدیک جنوب خود واهمه داشته باشد به ویژه اینکه روسیه اکنون هم مشکلات جدی با اقلیت های مسلمان خود در مناطق جنوبی و مهم تر از همه چچن دارد که تهدیدی بالقوه و حقیقی و دائمی برای این کشور محسوب می شوند.
با توجه به این پس زمینه از شرایط روسیه، اگر بحران ایران به شورای امنیت سازمان ملل راه پیدا کند، روسیه هم دست کم رای ممتنع خواهد داشت. اما اگر فشارهای جهانی به طور مداوم افزایش یافته و شواهدی از نقض پیمان های هسته ای توسط ایران وجود داشته باشند، رای مخالف روسیه علیه ایران زیاد تعجب برانگیزد نخواهد بود.
در نهایت باید گفت که تحریم علیه ایران تنها در صورتی موثر واقع خواهد شد که چند جانبه و شدید باشد و از مشکلات مربوط به تحریم های عراق در دهه 90 توسط سازمان ملل نیز بری باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید