برخورد غيرسياسي با سخنان سياسي مشايي
ميترا صفايي
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب - ميترا صفايي: اين روزها بازار واكنش به سخنان اسفنديار رحيم مشايي بسيار داغ است. به طور كلي رحيم مشايي به ويژه در اين يكسال اخير هر چه گفته با واكنش شديد در طيف هاي مختلف سياسي، اجتماعي و حتي فرهنگي مواجه شده است.
اما سخنان اخير وي در جمع ايرانيان خارج از كشور آنچنان واكنشي را بر انگيخته است كه در اين مورد بي سابقه است. طيفهاي سياسي، مذهبي و فرهنگي به اين سخنان واكنش نشان داده و دارندگان نگرش هاي مختلف، به شدت بر نظرات وي تاخته اند.
فارغ از جملات خاص و نظرهاي پراكنده اي كه وي در كنار بحثهاي اصلي خود مطرح كرده است، آنچه در هياهوي واكنش به اين سخنان فراموش شده است، وجه سياسي سخنان مشايي است. مشايي بيش از يك سال است كه به طور علني خط سياسي مشخصي را پيش مي برد. حتي به نظر مي رسد كه سخنان مستقيم وي درباره مكتب ايراني، همان معناي "نژاد آريايي" را ميدهد. در عين حال بحث هاي ديگر وي نيز با اندكي دقت، قابل تفسير به معاني مختلفي است كه در آن صورت مي تواند نگاه جديدي را به سخنان مشايي به دست دهد.
در كل به نظر مي رسد كه مشايي با پيش گرفتن گفتاري متفاوت از نوع گفتمان حاكم بر سه دهه پس از انقلاب اسلامي، عملا در خط سياسي اي مشخص و درصدد جلب نيروهايي از جامعه است كه اين گفتار مي تواند بر آنان تاثير مثبت داشته باشد.
بر خلاف آن كه مشايي در جهت خط سياسي مشخصي پيش مي رود و گفتار سياسي مشخصي را نمايندگي مي كند، نحوه برخوردهاي اخير با سخنان وي، كاملا غيرسياسي بوده است.
تلاش افرادي براي دريافت حكم ارتداد وي از مراجع عظام، تقاضاي برخورد قضايي از سوي برخي گروه هاي اصول گرا و حتي اصلاح طلب، تهديدهاي امنيتي و در نهايت برخورد اخلاقي با موضوع، هيچيك پاسخگوي طرح يك موضوع سياسي نيست.
عدم برخورد سياسي با موضوع، عملا وجه سياسي آن را به فراموشي مي سپارد؛ وجهي كه اتفاقا مهم ترين پيامدها را مي تواند داشته باشد. ده ها تجربه داخلي و خارجي نشان داده است كه نتيجه برخورد امنيتي و قضايي با موضوعات سياسي نه تنها مشكلي را حل نكرده است بلكه به پيچيده تر شدن مسئله و يا فراموشي نتيجه عمل سياسي مربوطه كمك نموده است. در مسئله اخير نيز، كاملا روشن است كه جرياني سياسي، با طرح مباحثي متفاوت با گفتار حاكم بر انقلاب و تكيه بر نژاد و زبان و امثالهم درصدد جلب نيروهايي ديگري فراتر از نيروهاي موجود سياسي و اتفاقا در جهت جريان سازي پوپوليستي است. گفتاري كه تجربه مشابه آن در كشورهاي مختلف قابل مطالعه است. آيا برخورد با اين گفتار كه در چند سال اخير به دليل حمايت از حاملان امروزياش از سوي جريانهاي سياسي و اجتماعي ذي نفوذ، داراي پايگاه هاي محكمي شده است، با روش هاي امنيتي و قضايي و تلاش براي تكفير و امثال آن به راحتي امكان پذير است؟
از هر سو كه بنگريم، چه محتوايي و چه روشي، وجه سياسي ماجرا قوي تر و پر رنگ تر است. لذا برخورد با آن نيز بايد از جنس سياسي باشد. مشايي با طرح چنين گفتارهايي تلاش دارد تا جاي خالي گفتاري را پر كند و با ساختن گفتار مختص به خود، جايگزين نيروهاي سياسياي شود كه اتفاقا در چارچوب گفتار حاكم پس از پيروزي انقلاب اسلامي، به دنبال حل مشكلات كشور بودند. پرسش مهم در اينجا چگونگي برخورد سياسي با پديده است نه اخلاقي بودن گفتار وي و يا چگونگي برخورد قضايي و يا احيانا امنيتي.
در چنين وضعي، راه حل سياسي براي اين موضوع، باز كردن فضا براي نيروهايي است كه در چارچوب ارزش هاي اساسي پذيرفته شده در اصول قانون اساسي و در تداوم گفتار انقلاب اسلامي قدم بر مي دارند. حذف اصلاح طبان و به حاشيه رانده شدن اصولگرايان جدي و منتقد، فضاي خالي اي را به وجود مي آورد كه گفتارهاي مبتني بر "مكتب ايراني" (بخوانيد نژاد آريايي) مي تواند بي اعتنا به تجربه كشور و تجربه جهاني جا در پاي ديگران بگذارد.
آفتاب - ميترا صفايي: اين روزها بازار واكنش به سخنان اسفنديار رحيم مشايي بسيار داغ است. به طور كلي رحيم مشايي به ويژه در اين يكسال اخير هر چه گفته با واكنش شديد در طيف هاي مختلف سياسي، اجتماعي و حتي فرهنگي مواجه شده است. اما سخنان اخير وي در جمع ايرانيان خارج از كشور آنچنان واكنشي را بر انگيخته است كه در اين مورد بي سابقه است. طيفهاي سياسي، مذهبي و فرهنگي به اين سخنان واكنش نشان داده و دارندگان نگرش هاي مختلف، به شدت بر نظرات وي تاخته اند.
فارغ از جملات خاص و نظرهاي پراكنده اي كه وي در كنار بحثهاي اصلي خود مطرح كرده است، آنچه در هياهوي واكنش به اين سخنان فراموش شده است، وجه سياسي سخنان مشايي است. مشايي بيش از يك سال است كه به طور علني خط سياسي مشخصي را پيش مي برد. حتي به نظر مي رسد كه سخنان مستقيم وي درباره مكتب ايراني، همان معناي "نژاد آريايي" را ميدهد. در عين حال بحث هاي ديگر وي نيز با اندكي دقت، قابل تفسير به معاني مختلفي است كه در آن صورت مي تواند نگاه جديدي را به سخنان مشايي به دست دهد.
در كل به نظر مي رسد كه مشايي با پيش گرفتن گفتاري متفاوت از نوع گفتمان حاكم بر سه دهه پس از انقلاب اسلامي، عملا در خط سياسي اي مشخص و درصدد جلب نيروهايي از جامعه است كه اين گفتار مي تواند بر آنان تاثير مثبت داشته باشد.
بر خلاف آن كه مشايي در جهت خط سياسي مشخصي پيش مي رود و گفتار سياسي مشخصي را نمايندگي مي كند، نحوه برخوردهاي اخير با سخنان وي، كاملا غيرسياسي بوده است.
تلاش افرادي براي دريافت حكم ارتداد وي از مراجع عظام، تقاضاي برخورد قضايي از سوي برخي گروه هاي اصول گرا و حتي اصلاح طلب، تهديدهاي امنيتي و در نهايت برخورد اخلاقي با موضوع، هيچيك پاسخگوي طرح يك موضوع سياسي نيست.
عدم برخورد سياسي با موضوع، عملا وجه سياسي آن را به فراموشي مي سپارد؛ وجهي كه اتفاقا مهم ترين پيامدها را مي تواند داشته باشد. ده ها تجربه داخلي و خارجي نشان داده است كه نتيجه برخورد امنيتي و قضايي با موضوعات سياسي نه تنها مشكلي را حل نكرده است بلكه به پيچيده تر شدن مسئله و يا فراموشي نتيجه عمل سياسي مربوطه كمك نموده است. در مسئله اخير نيز، كاملا روشن است كه جرياني سياسي، با طرح مباحثي متفاوت با گفتار حاكم بر انقلاب و تكيه بر نژاد و زبان و امثالهم درصدد جلب نيروهايي ديگري فراتر از نيروهاي موجود سياسي و اتفاقا در جهت جريان سازي پوپوليستي است. گفتاري كه تجربه مشابه آن در كشورهاي مختلف قابل مطالعه است. آيا برخورد با اين گفتار كه در چند سال اخير به دليل حمايت از حاملان امروزياش از سوي جريانهاي سياسي و اجتماعي ذي نفوذ، داراي پايگاه هاي محكمي شده است، با روش هاي امنيتي و قضايي و تلاش براي تكفير و امثال آن به راحتي امكان پذير است؟
از هر سو كه بنگريم، چه محتوايي و چه روشي، وجه سياسي ماجرا قوي تر و پر رنگ تر است. لذا برخورد با آن نيز بايد از جنس سياسي باشد. مشايي با طرح چنين گفتارهايي تلاش دارد تا جاي خالي گفتاري را پر كند و با ساختن گفتار مختص به خود، جايگزين نيروهاي سياسياي شود كه اتفاقا در چارچوب گفتار حاكم پس از پيروزي انقلاب اسلامي، به دنبال حل مشكلات كشور بودند. پرسش مهم در اينجا چگونگي برخورد سياسي با پديده است نه اخلاقي بودن گفتار وي و يا چگونگي برخورد قضايي و يا احيانا امنيتي.
در چنين وضعي، راه حل سياسي براي اين موضوع، باز كردن فضا براي نيروهايي است كه در چارچوب ارزش هاي اساسي پذيرفته شده در اصول قانون اساسي و در تداوم گفتار انقلاب اسلامي قدم بر مي دارند. حذف اصلاح طبان و به حاشيه رانده شدن اصولگرايان جدي و منتقد، فضاي خالي اي را به وجود مي آورد كه گفتارهاي مبتني بر "مكتب ايراني" (بخوانيد نژاد آريايي) مي تواند بي اعتنا به تجربه كشور و تجربه جهاني جا در پاي ديگران بگذارد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۰
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید
...